the royal tenenbaums

"wow!! harika bir film izledim" etkisi bırakmamış fakat kötü diyemeyeceğim, izlediğim 3. wes anderson filmidir. ve evet, wes anderson tarzını sevdiğim bu filmle kanıtlanmıştır. normalde yönetmen/senarist takip etmiyorum, bir film hoşuma gitmişse gitmiştir, gerisi mühim değil kafasında takılırdım ama yıl aldıkça ve izlediğim filmlerin sayısı arttıkça sanırım bünyem kendi kendine daha filmografik (kelimeyi hafiften uydurdum:p ama bence anlaşıldı) olmaya başladı. kısacası bu filmden öyle büyük etkiler beklenmez ama izlenirse geri verin 2 saatimi de denmez.

yönetmen koltuğunda wes anderson bulunan, 2001 yılında vizyona girmiş, gerek sahneleri, gerek renkleriyle beni içerisine çektiği kadar senaryosuyla da hoşuma giden, her saniyesinde sütlü kahveye bandırılmış çikolata yiyormuş gibi hissettiğim bu güzel filmden sizlere bahsetmek istiyorum.

öncelikle konusuyla başlayalım. royal tenenbaum eşi etheline ile ayrılıyor ve oldukça yetenekli olan üç evladının geleceğini adeta mahvediyor. çocuklukları çok parlak ilerleyen bu üç çocuk ne yazık ki büyüdüklerinde geriye üç en kaz bırakmış halde oluyorlar.

yıllar geçiyor ve royal tenenbaum bir anda ortaya çıkıyor ve korkunç bir hastalığa sahip olduğunu, çok yakında öleceğini söyleyerek hem herkesi şok ediyor, hem de aileyi birkaç günlüğüne de olsa tekrar bir araya getiriyor ve film de bu şekilde başlamış oluyor.

film gerçekten bir roman okuyorum gibi hissettirdi bana, senaryosu ilmek ilmek dokunmuş gibiydi, beni hiç sıkmadan ilerledi. bazı yerlerinde inanılmaz güldürdü, bazı yerlerde de resmen böğrüme öküz oturdu ve bunu inanın 3-4 saniye arayla yaptı... kara mizahı drama ile öylesine fena birleştirmiş ki, gülerken kendinizi kötü hissediyor, kötü hissetmeye başladıktan birkaç saniye sonra ise kahkaha atıyorsunuz.

karakterleri de çok hoş yazmışlar, her karakterin farklı bir ağırlığı, farklı bir hikayesi var ve bunların hepsinin birbiri ile iç içe olması da bence her insanın başarabileceği bir şey değil.

görüntü... ba-yıldım. izlediğim ilk wes anderson filmiydi bu ve devamını getireceğim, görüntüsü o kadar hoşuma gitti ki anlatamam sizlere...

peki ya müzikler? müziğin spoilerı olur mu demeyin ama söylemek istemiyorum, öyle müzikler çalıyor ki sahne ile bu kadar uyumlusunu çok az gördüm. izlerken bir an daldım, gittim sayılır.

bu film izlediğim en iyi filmlerden biriydi, zamanınıza değer katmak için izleyin bence.

'bana kalırsa' parantezinde,

i) sinema tarihinin estetik açıdan en güzel intihar planlarından birini içeren ve
ii) gwyneth paltrow'un kariyeri boyunca en güzel gözüktüğü

genel olarak da son derece güzel bir wes anderson filmi.

kısaca güzel.