hypnotized narcissist yazar profili

bir ayı geçti.

haziran sonunda, hayatımın kalan kısmını "neyse lan canlı görmeden ölürsen en çok üzüleceğin şey hayatından kalktı, rahatça ölebilirsin" konforuyla geçirmeme vesile olacak bir konser vermiş grup.

çırılçıplak gözlerimle ve kulaklarımla şahit olmak; yaklaşık 10-15 metre ötemde bir matt bellamy'nin yıllarca gergin, üzgün, umutsuz olduğum --- yüzlerce "sıçtın mavisi" sabahıma eşlik etmiş şarkıları yüzüme baka baka söylemiş olması hala inanılabilir gelmiyor, ama alışmaya çalışıyorum.

#np mor ve ötesi - daha mutlu olamam

tipsiz gibi ama sevimli de oldu bi yandan hergele.

"biz bu adamları boşuna sevmedik" dedirtmiş kararla ertelendiği duyurulan konser.

fat catler için kalp krizi zamanı yakındır.

not: tombik kedilere sevgim sonsuz tabii. öpüyorum göbeklerinden.

premium alma baskısına yenildiğim, tükürdüğümü yalamaya doyamadığım platform/uygulama.

hala çok geç değil. winrar'ı parayla kullandığım güne kadar korsan ruhumu koruyor olacağım. az hortkuluk yerleştirmedik şu internet deryasına.

tanık olunabilecek en 2010 şarkı.

takvimler ilahi bir kararla 2009'dan 2011'e atlamaya karar verseydi bile bu şarkı 2010'da piyasaya sürülmüş olurdu.

the carpet merchant, jean-léon gérôme

halıların dokusunu bir resimde bu kadar iyi verebilememeli bir insan. yasaklanmalı.

paranoid android

çizim: envai çeşit artline çizim kalemi.

kalemi nereye koyacağımı bilemeyip kabloların arasına sıkıştırış: photoshop

her açıdan olağanüstü film.

gişede patlaması, kült bir film olduğu gerçeğini değiştirmiyor. hatta kült filmin tanımına verilebilecek en güzel örneklerden biri zira bu filme tapan -ve gururlu bir üyesi olduğum- bir tarikat var adeta.

kral günü, amsterdam.
nisan 2024.

(bkz: içip içip lightroom kurcalamak)

sadece bir harfini değiştirerek yaşanması muhtemel krizin boyutunu uluslararası ilişkilerden ikili ilişkilere çevirmenin mümkün olduğu eylem.

cevabını bilmediğime utandıracak kadar bariz ve basit soruları google'a gizli sekmede soruyorum.

çizim: siyah kağıt üstüne koh-i noor gioconda beyaz kömür kalem

ışıklandırma: photoshop

- bir süredir uyuz olduğum bir karaktere sevdiğim insanların da uyuz olduğunu öğrendim. yazılı olmayan bir anlaşma varmış gibi hakkında konuşmamaya çalışıyorduk ama risk alıp bi laf attım ortaya ve eteklerdeki taşlar döküldü. dedikodu denen nanenin lezzetini unutmuşum. bu açıdan seviyorum sizi, uyuz herifler.

- yetişmemin çok çok zor olduğu bir yere talihli bir denk geliş dizisi sonrası zamanında varabildim. metro bile hızlıca geldi ve doğru dürüst beklemeden hareketlendi. bi an ufak kasaba dolmuşları gibi kapılar açıkken hareketlenip yolda kapatacak diye korktum hatta (öyle bir şey mümkün de olmayabilir ama korktum. ya yapsaydı? gerçi eğlenceli olurdu lan. neyse mutluydum işte).

- salataya nar ekşisini uzun zamandır denk getiremediğim kararda, tam ideal miktarda koyabildim (dökebildim?).

- üç yıl aradan sonra halı saha maçına çıktım ve ölmeden tamamladım.

iktisat profesörlerine diplomalarını yırttıracak bir bilimsel anlatı ile tasvir etmeye yeltendiğim fenomen.

amiyane tabirle, alım gücünün tavaya atılan bir parça margarin gibi cızır cızır eridiği, birikimler ile satın alınabilecek mal ve hizmetlerin hızla azaldığı dönemde insanların normalde tenezzül etmeyeceği harcamaları gerçekleştirme * eğilimine girmesinden kaynaklanan bu olgu, ülkemizde son yıllarda sıklıkla gözlemlenebilmektedir. üstüne faiz oranlarının da bel bükücü seviyelerde olduğu şu zamanlarda kredi çekerek yüksek meblağda borçlanmaya çekinen bu insancıklar, maaşlarının önceleri hiç tahmin edemeyeceği bir yüzdesini ıvır zıvır alışverişlere, kısa vadeli zevk * veren kalemlere ayırmaya başlar.

örneğin bundan bi 10-15 sene önce wap aracılığıyla interneti gramla kullandığım nokia 6300 telefonumda "oyunu hızlı indireyim ki çok internet gitmesin" diyerek hızlı hızlı menüleri arşınladığım dönemlerden artık sırf reklam çıkmasın diye saçma sapan uygulamaların dahi paralı sürümlerini satın aldığım bir mentaliteye girdiğimi fark ettim. bir fotoğraf düzenleme uygulamasında hoşuma giden efekt/filtre mi gördüm? almaktan imtina etmiyorum. eskiden günah sayacağım bir harcama, artık sıradan bir çarşamba günü aktivitesi. o uygulamaya çok gördüğüm para ile markete gitsem iki cips bir aysti şeftali anca alıyorum nasılsa, neden çekineyim ki?

bir restoranda ikinci meşrubatı talep etmenin günde periyodik olarak viski yudumlayan vehbi koç havası uyandırdığı zamanlar da geride kaldı mesela. bas temassızı al baba, keyfine bak. para takip bile edilemeyen, pos cihazında öylece beliren anlamsız birkaç pikselden ibaret. bir ürün 800 lira iken o etikette 400 de yazsa 1200 de yazsa aynı şaşkınlıkla bakacağımı düşünüyor, biraz olsun ihtiyacım olan bir şeyse kucaklayıp kasaya götürmeye yelteniyorum artık. harcama alışkanlıklarıymış, marjinal tüketim eğilimiymiş, kim takar.

yahu allah kahretsin bir yerde para üstü beş lira verildiğinde bile strese girer oldum. yanında birkaç arkadaşı daha olmadan kendisini harcayabileceğim herhangi bir mecra kalmadı zira. kağıda bakıyorum, o bana bakıyor. git diyorum kızım, ben sana iyi gelmem. daha iyilerine layıksın. 'daha birkaç sene önce dolmuş parandım, unutmak bu kadar kolay mıydı' diyor. gözümden bir damla yaş süzülürken buruş buruş koyuyorum cüzdanıma. cebimde ütü izi çıktığı muntazam zamanlarını hatırlamak istemiyorum.

ışığını kesen şey.

ne ayıp.

l'hôpital ile çözülmesi mümkündür.

ver eyleyin türevi ağzına gözüne, elinizi korkak alıştırmayın.

bu nüktedan ve ziyadesiyle boktan metaforu ciddiyete bindirme vazifesini üstlenecek olursak;

türev alırken anlamaya çalıştığımız şey bir değişim. hayatınızda değişen (veya değişmesini istediğiniz hızda değişmeyen) şeylerin bir belirsizlik yaratması kuvvetle muhtemel olduğundan, odağınızı bu değişime ve onun bağlı olduğu değişkenlere kaydırmak, ve bununla ilgili neler yapabileceğinizi kurcalamak, belllki biraz daha net bir bakış açısı sunabilir.

ha, içinizi sıkan belirsizlik elinizde olmayan şeylerin değişmesi/değişmemesinden kaynaklanıyorsa da zaten yapacak bir şey yok. zaman bizim irademizden çok daha uzak, çok daha güçlü ve çok daha nüfuz edilemez bir konumda. ona güvenin, o hepsini çözecektir.

dt'yi sevin.

(devlet tiyatroları değil, zamana bağlı değişimi temsil eden operatörü. devlet tiyatrolarını da sevin tabii. bu devirde 40-50 liraya dahil olunabilecek sanatsal etkinlik mi kaldı allaşkına)

bizzat acun abi verdi.

"galatasaraylılar çakmak lobisinde feci algı döndürüyor kardeşim, uyanık olmalıyız" diyip koşar adımlarla uzaklaştı.

"abi iyi de hani 5 yıldız nerde?" diye seslendim arkasından, duymadı.

dijital dalgalandım da dijital duruldum*.