tinto brass sanatsallığı

pornografiye bambaşka bir soluk kazandıran, iyi yapılan her şeyin bir sanat olabileceğini gösteren, pornografiyi karman çorman bir ilişkiler yumağı olarak görmeyen büyük yönetmen tinto brass’ın saygı duyulması gereken sanatsallığıdır.

porno endüstrisine her zaman mesafeli durdum çünkü beni cezbeden bir seviyede olmadı hiçbir zaman. porno’yu sözcük anlamı olarak aşırılık diye açıklayabilsek de bu aşırılığın bir anlamı olmalı. her şeyin bu kadar yüzeysel bir mantıkta ilerlemesi oldukça anlamsız.

sonuçta çekilenler birer film ve bir zahmet bir senaryo yazılmalı. grup indirimi tarzı filmlerde kimin kimden nasiplendiği belli değil zaten. ayda sevişenler gibi bilimkurgu niteliği taşıyan parodiler ise “hadi bir an önce gereksiz kısımları geçelim de işimiz bakalım” havasında. ortada senaryo namına hiçbir şey yok. olması gerekir mi? bence kesinlikle. porno endüstrisi ön sevişmenin katilidir.

tinto brass ise olaya bambaşka bir açıdan yaklaşır. tabii ki el üstünde tutulacak senaryolar olduğunu söylemiyorum ama en azından günlük hayatın pornografi vaadini çok güzel bir şekilde işler yönetmen. bu da bizi sanatsallığa çok yaklaştırır.

filmlerini iki kamera ile bir yakın bir uzak çekimle bitirmez. o gerçek bir sahne yaratmak için elinden geleni yapan bir yönetmendir. filmini açık alanlara taşımaktan korkmaz. bolca açık havada gündelik hayatın insanı cinselliğe hazır hale getirmesini izleriz filmlerinde.

yönetmen seksi olmaya çalışmadan baştan çıkarıcı olunabileceğine dair bir inanca da sahip. yani çıplaklık tamamen ayan olan şeylerin cazibesini kaybetmesi ona göre, ama gizli olanın vaadi daha baştan çıkarıcı. ve filmler de bu minvalde ilerliyor zaten.

ayrıca yönetmenin görüntü açılarına yaklaşımı da porno endüstrisine kafa tutar nitelikte. yansıyan görüntülere olan düşkünlüğü ortaya sanatsal görüntüler çıkarıyor bolca. aynalardan veya parlak yüzeylerden yansıyan sahnelerde görüntüye bambaşka bir boyut kazandırıyor yönetmen. tek bir bakışla değil çoklu bakış açısıyla cinselliğin katmanlı yapısını ortaya döküyor.

ve de seçtiği karakterlerin kusursuz güzelliklere sahip olmamasına da özellikle dikkat ediyor. çünkü herkesin anlaması gereken şey kusursuzluğun aslında güzelliğin tam tersi olduğu gerçeğidir. kusursuz olan güzelliğe yaklaşamaz bile. kusursuzluğun yüzeyselliği sanatsallığın da sonuna işaret eder. yani aslında çirkinlik için kusur eksikliği diyebiliriz rahatlıkla.

porno endüstrisine mesafeli bir yazarın yazmaya çalıştığı bu yazıyı tinto brass okusa büyük ihtimalle yazdığım her şeyin ne kadar saçma olduğunu söylerdi. ancak yönetmenin ya da yazarın ne anlatmak istediği beni hiçbir zaman ilgilendirmez. ben kendi anladığımı yorumlarım. yani olmak ya da olmamak benim için william shakespeare’in vermeye çalıştığı anlamdan çok farklıdır ki bunu başka bir tanımda yazacağım.

tinto brass sanatsallığını william shakespeare ile olan fikir çatışmasına bağlayarak üslubumu asla değiştirmeyeceğimi de göstermiş olduğumu düşünüyorum.

sonuç olarak kusurlu, katmanlı, gündelik filmleriyle tinto brass bir sanatçıdır, kendi bunu kabul etmese de olur.

bir kuşak bu abimizin filmleriyle büyüdü. erotizm ve pornografi arasındaki dengeyi iyi kuran bir yönetmen olduğuna inanıyorum. ergen yapının fantezi dünyası ile reel dünyayı harmanladığı sahneler bugün bile hatırımızdaysa başarısız ve pornocu diye yaftalamak pek doğru bir tavır olmayacaktır. silikonlu ve yapay güzelliklerin dikte edildiği bugünün bayağı dünyasında nostaljik bir vaha gibidir tinto amca. viki'deki bilgilere göre halen yaşamaktadır. sağlıklı bir ömür diliyorum kendisine.