tiyatroya gitme nedenleri

ben pek- hiç gitmediğim için gidilme nedenlerini bilmediğim nedenlerdir.

içte kalmış “benden oyuncu olur mu?” sorusuna içgüdüsel cevap olarak tiyatroya gidilir. oyun bitince muhakkak bir x oyuncu üzerinden “ben bundan daha güzel oynarım.” denip çıkılır. çamur atılır ilgili oyuncuya. ferahlanır. ego tatmin edilir. yolda zevkle su içilir. son. şahsım adına hep böyle olmuştur.

tiyatro, oyuncu ve seyirci arasında sadece o geceye özel bir iletişim biçimidir. kamera aracılığı olmadan, doğrudan gözlerinizle bir hikayeye tanıklık edersiniz. eğer yeterince iyi bir oyuna gittiyseniz dünyanız sarsılarak çıkarsınız o salondan.

"o sahnedekilerden biri ben olabilirdim." kıskançlığını her defasında daha derinden hissetmek için gidilmesi elzemdir. banyoda şarkı söylerken gelen öz güven misali tiyatro izlerken de gelir aynı öz güven. hatta bulunduğu şehrin belediye tiyatrosunun önünden geçerken yakın tarihte oyuncu seçmeleri yapılacağının duyurulduğu ilanı görüp içeri girerek tirat almaya iter insanı. sonra "halt yeme, otur" diyen tarafa yenik düşülür ve iyi bir izleyici olarak hayata devam edilir.