1.
bizim toplumumuzun yeterince faydalanamadığı, hatta ortalama bir düzeye dahi ulaşamadığı getiri. bunun en büyük nedeni ise lafa gelince “millet, hemşehri, kardeş” edebiyatı yapan kurnazlar, uyanıklar ve halk dilindeki adlarıyla çakallardır.
peki bu tatlı su kurnazları ne tür hareketler yaparlar ve kendileri kazanırken (kazandıklarını sanarlarken), toplumun geneline nasıl kaybettirirler (nihayetinde kendileri de kaybederler). örneğin arabalarını duvara sürterler ve bunu sigortaya karşılatmak için yakın bir arkadaşıyla anlaşırlar ve olaya kaza süsü verirler. arabasını arkadaşının sigortasından tamir ettiren uyanık kendisi ile gurur duyarken, sigorta şirketleri kayıplarını bir sonraki sene toplumun geneline yayarlar.
mesela metroya binmek için güzelce sıralanmış bir grup düşünelim. grubun ahengini bozmaya bir adet cro magnon yeterli olacaktır. aslında cro magnon olmak ayıplanacak bir şey değildir. sonuçta atamızdır. ayıplanacak olan 21. yüzyılda cro magnon kalmayı başarabilmektir. atamız metroda oturabilmek için bir hamle yapar ve sırayı karıştırır. ne inmek isteyen hızlıca inebilir, ne binmek isteyen insanca binebilir. sonuç olarak kurnaz magnon oturur ama topluluk ufak ufak zaman kaybeder. karmaşa her zaman zaman kaybettirir.
bu örnekler çok fazla arttırılabilinir. çakal sayısı ne kadar artarsa, kayıp o kadar artacaktır. toplum olarak sürü stili hareket tarzı benimsediğimiz için de kurnazlığa gören kurnazlıkla karşılık verecektir. kara delik yaklaşanı yutacaktır.
kurallara uyanlara götleriyle gülen zeki! uyanıklar için bu durum dert değildir. çünkü toplumsal fayda diye bir kavramın varlığı henüz sinapslarında bir uyarı yapmamıştır.
peki bu tatlı su kurnazları ne tür hareketler yaparlar ve kendileri kazanırken (kazandıklarını sanarlarken), toplumun geneline nasıl kaybettirirler (nihayetinde kendileri de kaybederler). örneğin arabalarını duvara sürterler ve bunu sigortaya karşılatmak için yakın bir arkadaşıyla anlaşırlar ve olaya kaza süsü verirler. arabasını arkadaşının sigortasından tamir ettiren uyanık kendisi ile gurur duyarken, sigorta şirketleri kayıplarını bir sonraki sene toplumun geneline yayarlar.
mesela metroya binmek için güzelce sıralanmış bir grup düşünelim. grubun ahengini bozmaya bir adet cro magnon yeterli olacaktır. aslında cro magnon olmak ayıplanacak bir şey değildir. sonuçta atamızdır. ayıplanacak olan 21. yüzyılda cro magnon kalmayı başarabilmektir. atamız metroda oturabilmek için bir hamle yapar ve sırayı karıştırır. ne inmek isteyen hızlıca inebilir, ne binmek isteyen insanca binebilir. sonuç olarak kurnaz magnon oturur ama topluluk ufak ufak zaman kaybeder. karmaşa her zaman zaman kaybettirir.
bu örnekler çok fazla arttırılabilinir. çakal sayısı ne kadar artarsa, kayıp o kadar artacaktır. toplum olarak sürü stili hareket tarzı benimsediğimiz için de kurnazlığa gören kurnazlıkla karşılık verecektir. kara delik yaklaşanı yutacaktır.
kurallara uyanlara götleriyle gülen zeki! uyanıklar için bu durum dert değildir. çünkü toplumsal fayda diye bir kavramın varlığı henüz sinapslarında bir uyarı yapmamıştır.
devamını gör...