toplumun seks kültüründen soyutlanmışlık

içinde bulunduğum durum.

seksüellikten soğumak yahut marjinalleşmek ile karıştırılmaması gereken bir durum bu. karşılayıcısı olmadığı için hesabı kitabı, sözü itibarı da olmayan bir durum. insan kendini aşınca hiçkimseye bir şey borçlanmış olmuyor. mesela, sen aşmış kişiden elektrik alamıyorsun, aşmış kişinin de kuşu ötmüyor. seksüelliğin indirgendiği yerde aşmış olmak haline değer veremiyor o hali değerlendirmek istemiyor isen toplumsal sözleşmelerin sebebi ile yapamadığın şeyleri muhatabının özel bir sorunuymuş gibi davranmama olgunluğunu sergileyerek saygı ve hatta sevgi görebilirsin. aksi taktirde her aşmış insanın tribini trollük, ne bileyim satanistlik falan zannederek yaşarsın. dibe vurmuş insanlığın ermişi bol olur, bundan doğal ne var!?

düzeltme : insanın bu konuda kendisi ile sözleşme yapması gerekmez, ilk bakışta gerekiyormuş gibi görünüyor. ben bunu on beş yıl denedim, sonunda bıraktım. insanlar seni seksüel açıdan yalnız bırakarak 'ödül'lendirdiklerinde kısır döngüye giriyorsun (mecazen ve istemli bir durumdan söz etmiyorum, mecburiyetten söz ediyorum) ve kendine karşı olan sorumluluğun masturbasyon yapmaktan öteye geçemiyor, en son aşamada masturbasyonun içerisinde yaratıcı tasarımlar yaparken insan olmanın popüler kültüründen de soyutlanıyorsun..

aşmadan önce kendinle sözleşme yapmak gerekir kanımca. çünkü bunlar mühim meseleler. havada bırakılamaz.