türk dizilerinin ekseriyetle aldatma cinayet ve şiddet içerikli olması

toplumun talep ettiği şeyleri ve dolayısı ile genel kültür seviyesini gösteren bir ayrıntıdır.

bugün birçok türk dizisinin içeriğidir.ama insanlar bayıla bayıla izliyor yapacak birşey yok arz talep meselesi sonuçta.(bkz: sadakatsiz)
(bkz: hercai)

bu dizileri izleyenlerin genelde kadınlar olduğu düşünülürse aydınlanma yaşatabilecek durumdur.

arz-talep durumu , ama burada
talep-arz olarak yürünen yol .

bilimkurgu işine girdiklerinde daha beterdir. keşke mistik bilim kurgu yapsalar ama nerede ne senaryo kafası ne de bütçesi var.

toplumsal yapının böyle olmasına neden olan şeylerden biridir bence . özellikle küçükken izlenilen, duyulan her şey bilinç altında büyük etkiler yaratıyor ve şu an bu dizilerin izlendiği evlerdeki çocukla ileride bu gördüklerini yapma potansiyeline sahip *.

izlendikçe önümüze sunulmaya devam edecektir. ta ki izlenme seviyeleri düşecek, yapımcı ve kanallar para kazanamamaya başlayacak işte o zaman farklı bir konu ortaya çıkacaktır.

türkiye'de haberler bile yani gerçek hayatın kendisi bile şiddet dolu. öylesine agresif ve berbat bir toplumuz ki ürettiğimiz her şey gerçekliğimizin yansıması. türk dizileri tam da biziz.

leyla ile mecnun 'ndan beri yerli dizi izlemiyorum ancak "tam senlik izlemelisin, arkeoloji hem de göbeklitepe konulu dizi" tavsiyesi üzerine atiye izledim onun ötesi yok...

hayatta yaşadığımız bir çok şeyin ekrana yansımasıdır. senaryo yazmak zor değil ülkemizde, bol malzemos pizza gibiyiz. günlük kadın programlarını izlersek birbirini aldatan aileler, sevdiği insanı öldürüp bir yerlere gömenler, yıllar sonra ortaya çıkan cinayetler var. haberlerde kadın cinayetleri gırla... belki insanlar kendileri yaşıyorlar her gün bu tür olayları, ne kadar zorluk yaşıyorlar. bunların dizilerde konu olması olayların normalleşmesine de neden oluyor. sinirlerim bozuluyor. mümkünse izlemeyin efenim. malum şu sıralar reytingler önemli. reyting düşük olduğunda bir kaç bölüm sonrası final yapıyor.

ana haber bültenlerinde her gün gördüklerimize çok alışık olmamızın sebebidirler

gündüz kuşağı programlarında da aynı şeyleri görmüyor muyuz?

freud'a göre insanları hayatta tutan iki tmel duygu saldırganlık ve cinselliktir. biz de yetiştirilirken hep bastırılarak büyütülüyoruz. sonra da böyle şeyler izlemek ya da yaratmak bizim bastırdığımız o 'kabul edilemez' dürtüleri kabul edilebilir halr getiriyoruz..

(bkz: toplum mühendisliği)

civciv yumurta argümanı gibi kısır döngülü bir durum.

giderek yozlaşan medya giderek yozlaşan toplumun aynası haline geldi maalesef. dizilerden öğrendiğini uygulayan insanları da ayrı tebrik etmek gerekiyor.

hayatımda bundan daha komik bir paradoks görmedim. sonra da niye kadın cinayetleri oluyor diyorlar, yok efendim millet silahla niye sokak ortasında birbirini vuruyormuş, haha!! adamların yaptıkları dizilere bak sonra ülkeden bekledikleri şeye bak.

son 18 yılda artan şeydir. ama neyse ki çocuklarımız bundan etkilenmiyor. zira çocuklarımız öpüşen çiftlerden ve içilen biradan falan etkileniyor.

mesela mafya bozuntusu birisinin, başka bir dallamanın kafasına sıkması, çocukları hiç etkilemiyor.
hanzo, ayrı, davar bir dallamanın, kadınları tekme tokat dövmesi ve şiddet yapması da etkilemiyor.

ama iki insan, keyiften iki bira yuvarlayınca, bu hemen sorun oluyor. çocuklarımız etkileniyor.
iki insan, öpüşüp, sarılınca da sorun oluyor.

aslında bu örnekler, malum zihniyetin yaratmak istediği toplumun özeti. zihniyetleri neye tersse ona karşılar, neyle uyumlu ise ona ses etmezler.

insanların sorgulamayı tamamen bıraktığını gösterir. televizyon camiasının "talep edileni yapayım." diye bir kaygısı yok. çünkü böyle bir talep yok. televizyon halkın önüne ne çıkartırsa halk da onu izliyor. seçim yapmıyor. bazı programlarla halkın gazı alınıyor. söylenmesi gerekenleri bir kişi iki kişi çıkıyor ve toplumun öfkesi dindiriliyor. kime sorsanız 3 saat boyunca bir film izlemez, izlese de sıkılır. ancak mesele televizyon karşısına oturmak olunca herkes o diziyi izliyor. izleniyor ki bu programları ve dizileri yapmaya devam ediyorlar. ne demek istediğimi youtube trendlerine baktığınızda anlayacaksınız. insanlar kaostan, acıdan, nefretten besleniyorlar. sabah 8 akşam 6 çalıştığı işinden geldiğinde, televizyonun karşısında oturduğunda "benden daha kötü durumda insanlar da varmış!" deme ihtiyacı hissediyor belli ki. bunu hayatta kalma motivasyonu edinmiş kendisine. ya da modern dünyanın bir değişik şükür etme versiyonu. yayınlanan her bir dizinin her bir programın belirli bir misyonu var adeta. acun' un yaptığı programlarda insanlar kendilerini yarışmacı yerine koyuyor kendilerini onlarla bütünleştiriyor. onlarla gülüp onlarla ağlıyorlar. bu ülke de polis savcı kalmamış gibi kaybolan insanları müge anlı buluyor, çözülmemiş cinayetleri o çözüyor. bu ülkede kadın sığınma evleri, çocuk esirgeme kurumları yokmuşçasına esra erol programları dna ile anne baba bulduruyor, yeri geldiğinde ahlak bekçiliği yapıyor. bu tarz programlar devletin kurumlarına olan güveni zedeliyor. insanlar artık bir yakını cinayete kurban gidince veya kaybolunca polise değil müge anlı' ya gitmeye başlayacak. hercai denen bir dizi var. sürekli ağlama sahneleri, bir silah çekmeler hep bir gözyaşı, insanlar sürekli bağırarak konuşuyor. çünkü bunlar iş yapıyor.

evet türk dizilerinde şiddet, aldatma, cinayet fazlasıyla mevcut. ama ben yabancı yapımlarda da bunlara rastlıyorum. sadakatsiz, (bkz: dr.foster) dizisinden uyarlama mesela. yapımcıların ilk amaçları maalesef reyting. bunu izleyip izlememek bizlere kalmış.

savunduğum şey de şu kendimce; yozlaşma tv ile olmaz, eğer ailen seni sevgiyle büyütmemişse, ilişkilerin sorunluysa, karakterin de buna göre şekillenir. yani her şey aslında ailede başlar. sağlıklı ve bilinçli bir insan ekrandaki şiddeti görünce yakınlarına şiddet uygulamayı ya da aldatmayı düşünmez. ekrandan görüp bunu uygulayan insanın da ruh sağlığı için yardıma ihtiyacı vardır.