türkçüler türki cumhuriyetler için savaşırlar mı sorunsalı

kendimi atatürkçü olarak tanımlayan biri olarak türkçülerin kendi memleketleri için savaşırcasına türki cumhuriyetler için de savaşıp savaşmayacakları sorunsalıdır..
milli duygularla savaşmak değil neticede bu.. farklı bir olay.

mesela ben bir atatürkçü olarak kardeş ülkeler olarak kabul ettiğim bu ülkeler için savaşıp şehit olmak konusunda aşırı bir istek duymam içimde. elbette görev düşerse savaşırız ama kendim inisiyatif alarak gitmem.. türkiye türküyüm ben. milli ve manevi duygularım şehitlik mertebesine kendi vatan toprağım uğrunda ermeyi emrediyor daha çok.

kafkasya kökenli bir ailenin evladı olduğum için bir de azerbaycan için ve elbette k.k.t.c için savaşmak zor gelmeyebilir. bu uğurda şehit olacaksam da şeref duyarım. türkçü olmadığım için türkçülerin fikrini merak ediyorum.

dediğim gibi yine de hiçbir şey kendi öz vatanım için savaşmaya, bunun gururuna benzemez. bilemiyorum.

her kuşu sevdik geriye bir leylek kaldı demek geldi içimden. önce kendimizi kurtaralım sonra kudretimiz yeterse tabiki soydaşlarımıza yardım etmek isteriz.

sadece türki cumhuriyetler değil,
dini, dili, milliyeti ne olursa olsun mazlum olan, perişan olan her millet için savaşırım. nasıl olsa bir gün öleceğiz 3 gün önce yada 5 gün sonra ne fark eder.
türk töresi de mazlumun, ezilenin yanında ol der.
islam dinide mazlumun, ezilenin yanında ol der.

adı üstünde, türkçü. savaşmaları lazım. türkiye milliyetçisi olsa kabul edilebilirdi. fakat türk ırkına önem veren biriyse, mesela hüseyin nihal atsız gibi biriyse savaşması lazım.

hayır. başka bir ülke için savaşmam, hangi ülke olursa olsun. "türki" ülkelerin hala ayrı ülkeler olmasının bir nedeni var. aynı ırktan geliyor olmamız aynı ulusun bir parçası olduğumuz anlamına gelmiyor. onlar da benim için savaşmamalı, ki çoğu türk ülkeleri önce kendini düşünmeli.

karşısında bir arap ya da rus ülkesi olursa tabiki politik olarak türk ülkesini savunurum, fakat bunun için ülkemin bir şey yapmasını istemem. ülkem ya da devlet, benim idealistik görüşlerime göre hareket etmemeli. politik olarak en mantıklısı ve bize en çıkar sağlayan ne ise onu yapmalı. bir devletin önceliği kendi ulusunu korumak olmalı, bir ırkı değil.*

savaş derken her türlü savaştan bahsediyorum bu arada, yalnızca çarpışmalardan değil, zira zaten çarpışmalarda kendi ülkeme de çok bir yardımım olacağını sanmıyorum.

zaten bu sözlükte bir şekilde türkçülüğe, türklüğe saldırmak için hazır ol şeklinde bekleyen bir insan topluluğu var ve böyle şeyler buna çanak tutuyor. bu sorunun cevabı kıbrıs barış harekatı, azerbaycan'da da dağlık karabağ'da verildi diye düşünüyorum. illaki bir destek gerekiyorsa önce kendi vatanım sonra da tüm kardeşlerim için elimden geleni yaparım.
imza: eli silah tutan biri.

öncelikle ideoloji farketmeksizin birşeyler için savaşırım demek kolay, nasılsa bu çağda kimse savaşmıyor. mesela çıkın sokağa din kardeşi, cihad, şehadet falan diyen, tanrısı için savaşacağını söyleyen kimse savaşmıyor. bakın üstte mazlum olan herkes için savaşırım demiş bir yazar. şuan filistin'in mazlum olduğunu düşünüyordur, üstelik din kardeşi. keza ukrayna'da da savaş var, mazlumlar var dimi. o yazar veya herhangi biri gidiyor mu oralara, hayır.
yazarken fikrini söylemekle güncel hayatta uygulaması tutmuyor insanların.

benim önceliğim türkiye cumhuriyeti. sınırlarımızın bütünlüğü esas konu. burası riske atılmadan gücümüz yettiğince türk devletlerine destek vermek makul. zaten eski usul savaş döneminde değiliz, hiçbirimiz görmedik. he velev ki bir savaş olacak ve katılacağım, bari uğruna savaştığım şey din olmasındansa türki devletler için olmasını tercih ederim. birinin müttefikiyiz diye onun yanında mecburen bir savaşa girmektense ya da inanmadığım bir dinin kavgasında taraf olmaktansa, illa kendimi savaşın ortasında bulacaksam ve canımdan olma ihtimalim varsa bari inandığım birşey için olsun isterim. pisi pisine öleceğime ırkımın özgürlüğü doğrultusunda öleyim.

türki cumhuriyetler* rusya için savaşırlar.

1990'larda azeri ermeni savaşında bir grup ülkücü gitti savaşmaya. tabi türkçülerin, ülkücülerin okuma yazması kıt olduğu için bilmez bunu.
çoğunun cenazesi bile gelmedi. türkiye cumhuriyeti devletine güvenmenin ne kadar yanlış bir şey olduğunu çok acı bir şekilde öğrendiler.
kısaca türkçüler de gitsin. hatta şimdi uygur çin çekişmesi var. uygur biraderlerimizin yanında gerilla savaşına katılabilir, kırk atlıyla çin sarayını basabilirler. (yani en azından denerler) hayırlısıyla gider hayırlısıyla dönmezler.