1.
merhaba, buraya uzun bir yazı yazacağım. bu ülkede artık gerçekten yaşayamıyoruz. yaşanmıyor. her şey inanılmaz pahalı. ayakkabı almaya gidiyorum, en az 200-300 liradan başlıyor. üstüme giysi almak için pazara gidiyorum, tanesi ve en ucuzu 100 liradan başlıyor. müzik dinliyorum, evimde yapabildiğim nadir keyiflerden birisi. müzik dinlemek için kulaklık almam gerekiyor. adam gibi bir kulaklık 200-300 liradan başlıyor. iyi bir telefon almak istiyorsun, 5.000 liradan başlıyor. bilgisayar alıp çalışmak, hususi işlerini halletmek, oyun oynamak, film seyretmek veya kafa dinlemek istiyorsun fakat yapamıyorsun. neden? çünkü düzgün bir bilgisayar toplamak istiyorsan en az 10.000 lirayı gözden çıkaracaksın. hayallerle yaşıyorsun, eve çıkma veya ev alma hayali kuruyorsun. araba almak istiyorsun. düzgün bir şey istiyorsan ev için en az 600.000 liran olacak. araba alacaksan 300.000 liran cebinden çıkacak. hadi bunları geçtim sebze ve meyve fiyatları fevkalade pahalandı. her şey 10-20 lira üstü. patates, soğan, marul gibi. geçen maydonozun tanesine beş lira verdim. elektrik, su, doğalgaz faturalarının zaten haddi hesabı yok. yanımızda yaşlı bir teyze ve amca oturuyor. en az 150 lira fatura geliyor. ikisi ne harcıyor olabilir? bu kadar rezil bir yaşam var. insanî olarak yaşam sürmeyi ise birileri "lüks" olarak nitelendiriyor. evinde bim'den aldığın sucuk (ne olduğu bile belli değil, sünger gibi uzuyor. et değil zaten.), elinde kıçı kıytırık bir telefon olduğunda "zenginsin ya fetöcü" ilan ediliyorsun. sağlık sistemi, sağlık sistemi diye övündükleri şey inanılmaz lüks ve fevkalade betonarme hastanelere 6 ay sonrası için randevu alabilmek ve binlerce insanla tıkış tıkış doktora girmek. ülkedeki hukuku eleştirirsem beni tutuklarlar zaten. eğitim sisteminde eğitim ve sistem yok. 12 sene matematik, fizik, kimya, biyoloji, türkçe, tarih, ingilizce, din gibi dersleri görüp bunları dahi kavrayamayan bir topluluk... bu kadar anlattığım şeye rağmen inanılmaz lüks bir yaşam süren, kaymağını götüren bir azınlık var türkiye'de ve halk bunları destekliyor. şaka gibi. müstehak aslında bunlara, acıyamıyorum. umrumda dahi değil. bir de kendi halkına böylesine iğrenç bir yaşam tarzı sunduktan sonra "devlet babamız" bizden kendisine hizmet etmemizi istiyor. hükümet demiyorum. devlet. doğrudan devlet. niye senin vatandaşın olayım? niye senin için yaşamakla uğraşayım? neden bu ülkeyi seveyim? neden bu ülke için çalışayım, uğraşayım, didineyim, hizmet edeyim? bunların cevabını merak ediyorum.
devamını gör...