türkiye'deki gürültü sorunu

özellikle son yıllarda baya bir artan en önemli milli güvenlik sorunlarından birisidir. eskiden züğürt ağa filminde görüleceği üzere sokak satıcıları bile bağırırken mümkün olduğunca sessiz konuşmayı tercih ederlerdi şimdi her yer anormal bir şekilde bağıran hödüklerle dolu. özellikle arabadaki müzik sesini son ses açan hergeleler var ya...
çünkü, gürültüden rahatsız olmak sadece uygar insanlara has bir davranış biçimidir. ayrıca gürültü, insanın duyma yetisinde ve sinir sisteminde kalıcı hasarlar bırakmaktadır.

ilkellikten kaynaklıdır.
ses çıkartmak en kolay ben burdayım deme yoludur.
ve bi insan neden varlığını belli etmek ister
hiç anlamam.

gündüzbey'de, günaş doğmadan ot tırpanı ve hızar çalıştırıyorlar.

tam da bugün deniz kenari, kahve, kitap üçlemesinin içine edenler. sandalye çekme sesinden hicbir seye odaklanamadım, kulaklıkta son ses müzik bir yere kadar. sandalye cekerken bir insan ne yasayabilir bunu düşünüyorum. en son ben de sandalyemi sürükleyerek ortamdan ayrıldım. hepimiz birbirimize tepki göstererek cikartiyorsak o sesi vay bizim halimize. belki de hepimiz sakin sakin oturmak isteyen insanlardık, sonradan böyle olduk, bilemeyiz.

insanların diğer insanlara karşı saygısı olup onlara karşı empati kurabilse böyle bir sorun olmazdı. yontma taş devrine hızlıca gidiyoruz.