tuz

insanlık tarihi boyunca büyük öneme sahip olan, doğada bileşik halde bulunan bir maddedir. insanın yiyebildiği yegane kaya olarak da adlandırılır. yiyeceklerin saklanmasında, tedavide ve endüstride büyük öneme sahip bir ham maddedir. tarihte, tuz için savaşlar verilmiştir. devletler tuzdan vergi almış, hatta askerlerin maaşlarının tuz ile ödendiği dönemler olmuştur. ingilizce maaş anlamına gelen "salary" kelimesinin tuz anlamına gelen "salt" kelimesinde geldiği düşünülmektedir. şimdilerde marketlerden çok ucuza temin edebildiğimiz bu maddenin bir zamanlar ne kadar önemli olduğunu düşününce hayret etmemek mümkün değil.

kokarsa, memlekette sıkıntı var demektir.

tuz şuan tüm hekimler tarafından üç yasaklı beyaz arasına girse de (tuz, un, şeker) antik dönemlerde altın değerindeydi. peki nasıl altın değerindeydi diyenleri duyar gibiyim.

tuz sağlıklı bir yaşam için gerekli bir madendir. tüm gıdalar gibi fazlası zarardır. tuzu günümüzden üçbin yıl önce düşüneceksek biraz daha farklı bakmalıyız. günümüzde herkesin evinde birer soğutucu, buzdolabı var. etlerimizi ve yiyeceklerimizi buralarda muhafaza ediyoruz. ama antik dönemlerde tuz gıdaların, özellikle etlerin kurutulup saklanmasına yaramaktaydı.

tuzun henüz insanoğlu tarafından nasıl keşfedildiğini hiçbir kaynakta rastlayamasak da muhtemelen ilk insanların hayvanların tuz yalaması ya da tuzlu olan bölgelerde ölen canlıların bozulmaması, çürümemesi üzerinedir.

çok ilginç birkaç bilgiden bahsedeceksek, roma imparatorluğu döneminde askerlere maaş para yerine tuzla ödeniyordu. bazen yarı para yarı tuz olarak da aldıkları bilinmektedir. tuz kişisel olarak toplandığı halde devamlı devletler tek elinde olmuştur, tüccarlar tuz alıp satabilmek için devletle anlaşma yapmak zorundaydı. antik çin medeniyetinde günümüzden dörbin yıl önce tuza vergilendirme getirerek ekonomiyi dengede tutmaya çalışmıştır. halk tuza getirilen vergiden hoşnut olmasa da çin imparatoru ''yu'' bu konuda katı davranmıştır. günümüz habeşistan sınırında bulunan antik medeniyette ise günümüzden üçbin yıl önce tuz para yerine kullanılıyordu.

kısaca tuzun değeri ve günümüze gelişinden bahsettiğimizde bir önemli konu ise ne kadar kutsal olduğudur. antik dönem pagan inanışlarından beri tuza verilen bu değer semavi dinlere de yansımış ve etrafınızda gözlemleyeceğiniz üzere kutsal sayılmıştır. insanlar tuzun yere dökülmesi ve israf edilmesi konusunda hassastır.

bununla ilgili günümüzde kullandığımız, 'tuzluya mal olmak' deyimi antik kökenlidir, deyimdeki para yerine kullanılan tuz sözcüğünün temelinde yatan gerçek budur.

çoğu hekim tarafından 'zararlı üç beyaz' listesine sokulan gıda ürünüdür.

yetersiz kullanılması da en az gereğinden fazla kullanılması kadar zararlı olabilir.

sodyum ve klorür iyonlarından oluşur. 1 çay kaşığı tuzda yaklaşık 1 gram sodyum bulunur. 2 çay kaşığı tuz günlük sodyum ihtiyacının hepsini karşılar. fazlası zararlıdır, aşırı tüketilmemelidir.

genel olarak yalnızca nacl formundaki tuz bilinsede pek çok tuz çeşidi vardır. bazik, asidik, nötr tuzlar gibi. en basitinden bir asit ve bir bazın tepkimesi sonucu ortaya çıkan 2 bileşikten biridir. diğeri ise sudur.
şimdi buna bir örnek verelim:
hcl(hidroklorik asit)+ naoh(sodyum hidroksit ----> h2o(su)+nacl(sofra tuzu) örnekte görüldüğü üzere sodyum ve klor iyonları birleşerek tuzu oluşturdu. alışılagelmedik bir tuz tepkimesi olarak da şu yazılabilir:
hno3(nitrik asit)+koh(potasyum hidroksit) ----> kno3(potasyum nitrat tuzu)+h2o(su)
burada ise nitrat ve potasyum iyonlları birleşerek tuzu oluşturdu.

yemeklerin tadına bakmadan üzerine ektiğim zararlı bir şeydir

vazgeçemediğim.. avuç avuç yeme isteği uyandıran..

insan içi azı karar çoğu zarar bileşik.

bayburt taraflarında insan tanımak için kullanılır.
beraber bir büyük çuval tuz tüketmediğin insanı tanıdım sanma .

yemeğe çok tuz katan kadın, kocasını çok seven kadındır diye de saçma bir söz var.
zerre katılmıyorum.

bulunmadan evvel ne yaptıklarını çokça düşündüğüm şey.

tuzun tarihi çoook eski dönemlere dayanır.
antik yunan'da misafirlere ekmek ve tuz ikram edilirmiş efendim, böylelikle ne kadar misafirperver olduklarını gösterirlermiş.
tuz, yaşamın ve misafirperverliğin önemini simgeler zaten.
tuza çok fazla anlam yüklemesek de yemeklerin olmazsa olmazıdır.
yemeği yemek yapan yegâne unsurdur.
salz almanca'da tuz demektir ve
tuz üreten yerler isimlerini tuzdan alır:
salzburg, salzgitter, salzwedel gibi.

şekerin kardeşi.

alınan kilolardan ötürü ödem yaptı diye iftira alan gıda malzemesi.

ingilizce salary (bkz: maaş) , italyanca salata latince sal (tuz) sözüne dayanır. tuz, arapçada ise melahat “yüz güzelliği” anlamında kullanılmaktadır.

29 ağustos paris'teki european society of cardiology congress'te bir 'yardım hattı oturumunda' sunulan ve aynı anda new england journal of medicine'de yayınlanan sonuçlara göre potasyum bazlı tuz ikamesinin hiçbir zararlı etkisinin olmadığını da gösterdi .buradan

latince adı 'sal' olan, çeşni. tuz çok eski ve mühim bir şeydir, antik yunan'da misafirlere tuz ve ekmek ikram edilirdi. tuz üreten şehirler adlarını tuzdan almıştır; salzburg, salzwedel vs gibi.

tuz, insanlık tarihinin bir parçasıdır.

siz yine de müptelası olmayın, tansiyon yükseltir.

3. jeolojik zamanın bir alt dönemi olan tersiyer'de yarı kurak iklimlerin olduğu yerlerde oluşmuş minerallerdir. binlerce yıldır insanların ve hayvanların olmazsa olmaz besinleri arasında yer almıştır. geçmişte bazı medeniyetler için o kadar önemli sayılmış ki tuz vergisi* denilen bir vergi çeşidi de çıkarmışlardır.

"olmazsa olmaz" denmiş, alakası yoktur. tuz (saf tuz) insanlık tarihine sonradan girmiş bir maddedir. siz hiç bir maymunun salatalığa tuz serptiğini gördünüz mü? yada neandertallerin, mamut buğulama üzerine tuz ektiğini? tüm canlılar tuz ihtiyaçlarını (fazlasını değil) yedikleri gıdalardan alırlar zaten, fazlası insanoğlunun uydurmasıdır. tıpkı şeker gibi. ikisi de, insanoğlunun hayatına sonradan girmiş zevki sefa gıdalardır.