üç silahşörler temasının artık sıkması

eski fransız yazarlarının yazdığı masalımsı öyküleri dünya klasikleri olarak görmeye lafım yok zevk meselesi tercih meselesi ama şapkalarına tüy takmış 3 fransız silahşörünün anılarını tekrar tekrar ve tekrar dizi film sinema yapmanın hiçbir esprisini görmüyorum akılda kalıcı tek şey benim açımdan adamların giydiği fransız şapkaları ve şapkalarının sol tarafındaki uzun tüy altlarına girdikleri tayt , dön ve külotlu çorap yani ne kadar ilgi çekici bir konu olabilir ki diyorum mesela notre dame'ın kamburu öyle değil orada özgün bir konu var kırık bir aşk hikayesi var güzel ve çirkin arasındaki çelişki ve oturum var dindar ve dindar olmamak arasında dürüst ve hırsız olmak arasında a**** ve akıllı olmak arasında gelgitler var bu bağlamda notre dame'ın kamburu bile tekrar tekrar filme çevrilebilecek bir eser ama üç silahşörler benim açımdan hiçbir şey ifade etmeyen bir oraya bir buraya zıplayıp birbirlerine iğneleyici sözler söyleyen üç dört komik kıyafetle ince bıyuklı adamın anıları gibi geliyor tabii sadece bu benim kişisel görüşüm