üniversite zamanında okuldan eve gelindiğinde yapılan ilk şey

amacım olan başlığı açtım. ilk şeyi bitişik yazdım, çünkü başlık sınırı falan filan.
neyse...

üni zamanında okuldan eve gelince, sene 90lar'ın ortası gibi diye düşünün.
telsiz telefonumuz vardı. alırdım onu kuzenimi arardım. o da ktülü'dü.
muazzam dedikodu yapardık. onun erkek arkadaşı ile olan sorunları benim tüm hayat ile ilgili sorunlarım falan filan.
sonra yemek yerdim. sınıftaki en yakın arkadaşım evine geçince beni arardı, onla, sınıfın dedikodusunu yapardık. o zamanlardan elimde telsiz telefonlu resimlerim bile var. arada başka okul arkadaşlarım arardı onlarla muhabbet ederdik.

yanisi bendeki telefon bağımlılığı yeni değil, telefonda konuşma hobisi hiç yeni değil.
bana konuşma olsun. iki lafın belini kırmak olsun. ya şu konuşma eylemini sevmeyenler ne yer ne içer, arada onu düşünüyorum.

online oyun oynadığım dönemde eve gelir gelmez pc'mi açardım.
esasen oyun oynayan biri değilim ama bir dönem bağımlısı olmuştum. öyle ki hazırlıkta neredeyse hiç ders çalışmadım. dersleri çok iyi dinlediğim için ve lisede ingilizcemin iyi olmasından dolayı sadece sınavın olduğu sabah konulara bakarak hazırlığı geçtim.

valla benim dönemimde televizyon daha renkliydi. mesela passaparola yarışmasını kaçırmamak için koşa koşa eve girdiğimi anımsıyorum. bilmiyorum belki de ben anormaldim. yaşıtlarım bilgisayar oyunlarıyla kafayı bozmuşken benim ilgimi bilgi yarışmaları ve çizgi filmler çekerdi.

üstümü değiştirirdim. okulda her yere oturuyoruz. o kıyafetlerle evin içinde mi dolaşacağız. daha sonra oturur ders çalışırdım. odtü'de dersi bilmek yetmez. en yakın arkadaşınızdan daha iyi bileceksiniz.