üniversiteyi bırakıp yurt dışına yerleşmek

bu durumda olabilirliği yüksek, biz de hep söylüyoruz ya üniversiteyi bitirip işsiz kalacağım diye, işte bundan kaynaklı oluşan durum burda işsiz kalıp sürüneceğime yurtdışına gidip asgari ücretle çalışırım daha iyi en azından rahat bir şekilde, çalışma saatleri daha uygun,kafam rahat olur. sürüneceksemde bu şekilde sürüneyim. eğer tıp gibi ,hukuk veya yazılımla ilgili bir bölüm okumuyorsanız yada üst seviye bir üniversitede okumuyorsanız bence work and travel bunun için uygun, daha başka programlarla şansınızı deneyebilirsiniz. work and travel herkes yapabilir fakat bazı insanlar gittikten sonra dönmek istemiyor genelde son sene oluyor bu durum ama son sene de vize çıkma ihtimali düşük biraz daha önce gidip dönmüşseniz belki o şekilde çıkar.

(bkz: hop hemşerim nereye)

olur tabi. önce vize ücretinin parasını kazan. sonra what's your purpose of your visit'e birşeyler bulursun. olur.
biraz önce ateşeyle benim evin koridorunda karşılaştık, nerede kaldın ya sende gelsene çakayım sana bi 100 yıllık vize diyordu.

ülkemizin içinde bulunduğu durum düşünüldüğünde çoğu zaman mantıklı olan düşüncedir.

sayın yazarımızın da dediği gibi tıp, hukuk gibi iş bulma şansı nispeten daha yüksek bölümlerde okuyanlar hariç çoğu kişi tarafından sık sık düşünülür ama yıllardır üzerinde yaşadığın topraklardan ayrılıp başka bir yere gitmek sanıldığı kadar kolay değildir.

üniversiteden yakın arkadaşım hilmi'nin 21 yaşındayken gerçekleştirdiği aksiyon. bir yaz mevsiminde fethiye'de beach boy'luk yaparken tanıştığı 30'larındaki bir danirmarkalıyla apar topar dünya evine girip peşi sıra danimarka'ya yerleşti. ''seviyor musun??'' sorusuna da ''yok be oğluuum ne sevmesi'' diye cevaplardı. ben de 20'sine merdiven dayamış bir insan olarak ''abi manyak mısın sevmediğin bir insanla evlenilir mi'' filan diyordum. hilmi'nin şimdi danimarka'da bir barı var, karısı ve çocuklarıyla mutlu mesut bir hayat sürüyor. ben mi? ben de sürüne sürüne evrim geçirdim, tosbağa oldum.

ah ulan hilmi! sen ne vizyoner, sen ne uz görüşlü çıktın öyle yiğidim! tarih seni haklı çıkardı.

fırsat varsa düşünmeden yapılması gereken eylemdir.

hayalim. fakat fakirliğin dibini yaşayan öğrenci için imkansız bir hayal.

kesinlikle dünyanın en mantıksız hareketidir.

mezun olup, master ya da phd için yurt dışına başvurmak en mantıklı harekettir.en azından elinizde toplumsal olarak statü kazanmanızı sağlamış bir diplomanız olacak.üniversite eğitimi hiç bir ülkenin vatandaşlığını almaya hak kazanmadığınız sürece terk edilmemelidir.

çünkü vatandaşlık hakkına sahip olduğunuzda orada bir okula başlama/ basvurma hakkınız olur.buradaki kayıbı o şekilde telafi edebilirsiniz ama ucu bilinmeyen bir yola geleceğinizi yakarak çıkmak bence mantıklı değil.

yapabileceğiniz en mantıklı harekettir. türkiye'de aldığın diplomayla amerika'ya gittinde, o diplomaya yapılacak muamele ıslak mendil muamelesi olacaktır. o yüzden yurtdışına çıkma şansı bulupta ay benim eğitimim var derseniz kaybederseniz. diğer yandan yine türkiye'de diploma alıp yurtdışına çıktığınızda, sizi kale alacak tek grup twitter'daki türkler olacaktır. onlara ne kadar mükemmel hayat yaşadığınızı göstereceksiniz twitter'dan başka da bir olayı yok. ama ne kadar gençken giderseniz yurtdışına o kadar uyum sağlarsanız arkadaş çevreniz olur. 30undan sonra gittiğinizde, fazla arkadaşınız olmaz gittiğiniz yere uyum sağlayamazsınız. yapacağınız tek iş twitter'dan türklerle kankacilik oynamak olur. bu da aslında her ne kadar yurtdışında yaşıyor olsanız da aslında bu siz türkiye'de yaşıyor gibi olursunuz.

yapacağınız en iyi şeydir. gittiğiniz ülkede de üniversite okuyabilirsiniz. gelişmiş ülkelerde kimse kimsenin sosyal statüsünü umursamaz, insan insandır. saygı görmek için trdeki gibi diplomalı olmak zorunda değilsiniz.

yapılabilecek en mantıklı iştir. geleceği kurtarmaktır. çoluk çocuğuna insan gibi yaşama hakkı sağlamaktır.
üniversiteyi bitirip de ne olacak?
17, 18 yaşında gidersin abd'ye, bulaşıkçı olarak girersin güzel bir restorana. çok değil, 1 sene içinde müdür olursun. onsan sonra evlenirsin oradan bir kadınla.
bu kadar basit.

tam tersini yapmaktayım. en az 5 yıl daha türkiye'deyim.
umarım üniversite bitince zorunluluktan gitmektense tercih ederek kalabilirim.
neden gitmediğim konusunda tek fikrim var.
canım istemiyor.

benim kolay kolay yapmayı düşünmediğim bir eylem. biraz genel düşünüyorum diye sanırım. elbet bir gün bu baştaki insanlar değişecek. elbet bir gün bu halkın dilinden anlayan insanlar başa gelecek. çalışmadan, çabalamadan gelecek nesillere güzel bir ülke bırakamayız. talihsiziz, böyle bir dönemde dünyaya geldik. ama biz kendimizi kurtarmak için yurt dışına gidersek bu ülkede doğacak diğer insanlara da aynı ülkeyi bırakacağız. bu ülkeyi kalkındıramayız. japonya'nın almanya'nın tarihlerine bakınca anlıyoruz nasıl bu kadar ileri seviye bir devlet olduklarını. gelecek nesiller için kendimizi feda etmeliyiz. umarım bu ülke yıllar sonra beni bu düşüncemden de saptıracak kadar bunaltmaz.

öncelikle hayal kırıklıklarına hazır olmanız gerekir. düşündüğünüz gibi müthiş bir hayatınız olmayacak müthiş arkadaşlıklar geliştiremeyebilirsiniz. nedenlerine gelince sohbet edecek konu bulmakta zorlanıyorsunuz. ben bu ülkede yaşamışım içim dışım türkiye olmuş arkadaşlarımla sohbetlerim hep bu ülkenin kültürü ve sorunları ile alakalı. oturuyoruz arkadaşlarımla bütün gün politika, ekonomi, işsizlik, kadın erkek ilişkileri, mülteci sorunu vs. konuşuyoruz (farkındayım son derece vasat konular ama itiraf edin artık hepimiz böyleyiz. konuşacağımız konular artık ülkenin sorunları oldu.) avrupa'ya ya da gelişmiş başka ülkelere gittiğinizde hangi konularda konuşabilirsiniz insanlarla bunun hakkında düşünün biraz. ben konuşacak konu bulmakta çok zorlanıyordum yurt dışında. adama suriyelilerden bahsetsem boş boş bakıyor, enflasyondan bahsetsem aynı şekilde yahu politika zaten konuşulmuyor (adam ana muhalefet liderinin ismini bilmiyor. düşünün bu soruyu seçimin olduğu akşam sordum boş boş baktılar gözüme. ulan biz de %1 oy alamayan perinçek'i bile biliyor insanlar)
bu yüzden başka ülkede sosyalleşmek zor oluyor. bu sebeple yurt dışına giden insanların çoğu ya oradaki türklerle takılıyor ya da kendi gibi sonradan o ülkeye gelen yabancılarla. düşünün kaçımızın suriyeli arkadaşı var. arkadaş olmaya çalışsak bile ilk açacağımız konu muhtemelen ee hayırlısıyla ne zaman dönüyorsunuz suriye'ye olur.
ikinci bir konuda gittiğiniz ülkede bir yabancı olduğunuz için hep kendinizi dışlanmış hissedeceksiniz. o ülkenin bir vatandaşı, orada doğmuş biri olmadığınız için kendinizi son derece ezik görmeye başlayacaksınız. en kötüsü de kimsenin muhatap olmadığı ezik aptal ırkçılarla muhatap olmak zorunda kalabilirsiniz. bir de üstelik içine kapanık biriyseniz yalnız başınıza markete bile gitmek istemeyeceksiniz. bizim arkadaşlar aynı suriyelilerin kalabalık gezdiği gibi 4-5 kişi toplanıp öyle gidiyordu markete çünkü çekiniyorlardı. bunu hiçbir zaman dile getirmediler ama çok açıktı.
buraya kadar yazdıklarımın ümit kırıcı sözler olduğunun farkındayım ama görüyorum ki youtube videolarından twitterdaki üç beş sözden çok etkilenip ayağı yere basmayan hayaller kuruyorsunuz. sadece şunu söylemek istiyorum izlediğiniz ya da dinlediğiniz insanlara sadece güzel yanlarını değil zor yanlarını da sorun. sırf izlenme almak için çekilen videolara çok bakmayın siz. erken yaşlarda yurt dışına gitmek müthiş bir şey bunu söyleyebilirim. hem yukarıda yazdığım nedenlerden çok daha az etkilenirsiniz hem tam karakteriniz dünya görüşünüz oturmadan oraya adapte olup bir nevi dünya vatandaşlığına adım atabilirsiniz.
gidilecekse kesinlikle erken yaşlarda gidilmeli bir süre yaşanmalı ondan sonra eğer mutlu olacağınızı düşünüyorsanız yerleşmek düşünülmeli. bu sözleri özellikle yaşadığı coğrafya çok fazla turiste müsait olmayan doğru düzgün yabancı insan görmemiş olanlar için söylüyorum. mesela yukarıdaki arkadaşın örneğinde olduğu gibi fethiyeli birinin hem o yaşına kadar öğrendiği ingilizce hem yabancılarla muhatap olma durumunu göz önüne alıp aynı performansı iç anadoluda kendi ilinde yaşamış hayatında hiç doğru düzgün yabancı görmemiş birinden beklemek zor. bu arkadaş adapte olmakta kesinlikle daha fazla zorlanacaktır.
türkiye'de üniversite okumak mı yoksa yurt dışına gitmek mi daha mantıklı diye sorarsanız cevabım net bir şekilde yurt dışına gitmektir ama bir çok şeyi göze alarak öyle pespembe hayallerle değil. çünkü yurt dışında iyi bir ingilizce öğrenip daha sonrasında burada diploma almadan bile diplomalılara göre daha fazla imkanınız olur iş konusunda. hem üniversite okumak çok da zor değil artık geldikten sonra bir diploma da siz alırsınız ne olacak ki. işe mi yarıyor sanki?
neyse yazımı şu üç beş cümle ile bitireyim gitmeyi düşünen arkadaşlara buraya kadar iyi tavsiyeler verdiğimi düşünüyorum. son tavsiyemi de şöyle vereyim giderseniz mutlaka o topluma adapte olmaya çalışın kendi küçük gettonuzda yaşamayın farklı fikirleri anlamaya farklı yaşamları tecrübe edin. bir de şunu unutmayın herkes avrupada yaşamanın tatlılığından bahsediyor ama çalışmak üzerine konuşan yok. etrafınıza bunu da bir sorun çok katı kuralları olduğunu duymuştum (özellikle almanya için).
siz bir akdeniz iklimi insanı olarak adapte olabilir misiniz sorusunu kendinize sorun cevabınız olumlu ise hiç korkak davranmayın yürekli olun cesur olun ve yıllarca niye denemedim diye içinizde kalacağına iyi ki yapmışım demek için gidin. unutmayın insan en çok yapmadıklarından bir kez dahi denemediklerinden pişman oluyor. denedim ama olmadı demek keşke deneseydim demekten her zaman daha iyidir.

herhalde yurt dışındaki ülkeler kapılarını açmış, vasıfsız işçi adaylarını ellerinde gül ve lokumla bekliyor sanıyorsunuz.

üniversiteyi bırakıp, daha kendi ülkenizde vasıfsız eleman olarak nitelendiriliyorsunuz, üstüne bir de yurt dışında yaşamayı düşünüyorsunuz, ne ala dünya.

okuyupta gitmek daha mantıklı şahsen en azından vasıfsız isci olarak degil bir üniversiteden mezun olarak gidersin ise alımlarda bunları gosterirsin.