yurt dışına yerleşmek isteyen yazarlar

benim gibi yurt dışına yerleşmek isteyenler bu başlık altında toplanabilir. fikir alış verişi yapabiliriz.

yurt dışına değil de avrupa diyelim biz ona.

avrupa, amerika, afrika fark etmez benim için. herhangi bir ülkeye kapağı atsam yeter.

yaşadığı yerden artık ümidini kesmiş, hayatının devamını refah bir şekilde geçirmek isteyen, 12 saat çalışacak olsa bile en azından maaş miktarı ile karşılığını almak isteyen yazar istemi.
elbette istiyorum çünkü neden istemeyeyim? tanrım nasip et.

lütfen bir an önce gidin. insanlığın siz aydın beyinlere hiç olmadığı kadar ihtiyacı var.

bütün dünya türkiye’den yola çıkacak siz gençlerin heyecanı içinde.

şahsen ekonomik kriz olan gürcistana bile razıyım.

nereye gitmeyi düşünüyorsanız kendinizi iyice dile verin sokak dilini az çok öğrenmeye çalışın cümle yapılarına ve kelime sıralarına dikkat edin telaffuzu çok önemsemeyin ama boşlamayın da o orda zamanla oturacak bir şey kasmaya gerek yok.

gidin diyenlerin zihniyeti yüzünden gidemiyoruz. ülkeyi bozdunuz şimdi giderseniz gidin diyorsunuz.

içinde bulunmadığım ve açıkçası bulunmayı da pek istemediğim insan grubudur. ülkemi seviyorum ve bu topraklara alıştığımı düşünüyorum.

ha tabii ki mevcut yönetim biçimi ve yöneticiler gerçekten çok kötü işler yapıyorlar ve ülkeyi batma derecesine getirdiler ama benim güzel ülkemden hala umudum var.

çok güzel bir coğrafyada yaşıyoruz. elbette ki bu coğrafyanın değerini bilen, bu ülkeyi kalkındıracak olan yöneticiler de var ve yönetime de gelecekler.

ben istiyorum. çünkü burada samimiyetsiz vıcık vıcık ilişkiler yaşayan iş arkadaşlarımdan kaçmam gerekiyor.

artan ekomik buhran, toplumun giderek kutuplaşması ve iyice ahlaksızlaşıp onursuzlaşması, insani şartlar altında yaşamanın bir lüks olması, adaletin ve hakkaniyetin olmaması, liyakatin ve emeğin karşılığının alınmaması gibi daha nice sebeplerden ötürü şu sıralar aklımı daha da meşgul eden düşüncedir.

gidip yüksek lisanslı bir bakıcı olucam en son

gelecek yıl yüksek lisans yaparak gitmeyi planlamaktayım. üniversite fiyatlarının uygunluğu sebebiyle de aklımda çekya ve almanya var.

olur da gidersem buralara yeniden uğrarım.

yurt dışı derken hangi yurt dışı olduğunu da belirtmek lazım sanırım. örneğin ben kendi arzum dışında, zorunlu olarak kamboçya’da yaşıyorum. türkiye’deyken benim de yurt dışında yaşama hayalim vardı ama hangi ülke olduğunu dileklerimde belirtmediğim için güneydoğu asya’ya sürüklendim. teşekkürler karma.
öte yandan özellikle gençlerin çoğunun isteği artık bu yönde. umutsuzluk hakim insanlara. hangi üniversiteyi bitirirlerse bitirsinler, alanlarında başarılı insanlar bile olsalar geleceklerini göremiyor insanlar. hak ettikleri gibi yaşamak istiyorlar ki en doğal hakları. türkiye’deki bu umutsuz hava umarım dağılır, umarım insanlar kendi ülkemizde bir gelecek inşası düşünmeye başlarlar. bu siyasi ortamda mümkün görünmese de benim yine de umudum var.

çoğu hayalperesttir. yurt dışından kasıt genelde batı dünyası olur ki oralar kalifiye eleman arar. ve bizim türk gençlerinin çoğunda ne adam akıllı bir eğitim ne de zanaat var. ayrıca çoğu gittiği zaman orada buradakinden daha iyi bir muameleyle karşılaşacağını, daha mutlu bir hayatı olacağını sanır. şunu inkar etmiyorum, turkiyeden çok daha yaşanabilirler fakat oraların yerlisi için. ama siz yerlisi değilsiniz, gitseniz ve yerleşmeyi başarsanız bile 2. sınıf insan muamelesi göreceksiniz hep. bir yabancı olarak burada suriyelilere hangi gözle bakılıyorsa size de aynı gözle bakılacak. gittiğiniz ülkeye bağlı olarak muhtemelen yerel bir arkadaş çevresi bile edinemeyeceksiniz. artık evinizde tek başınıza oturup hergün et yersiniz.
hayatta tek şey ekonomi değil, sosyal hayat denilen bir şeyde var.
bu arada bahsettiğim şeyi hafife almayın, sırf bu yüzden geri dönen çok kişi gördüm.

aralarında bulunduğum topluluk.
üstteki yazar sosyal hayat denilen bir şey var demiş, milyon tane arkadaşım var ama buluşsam iki kadeh şaraptan fazla içemiyorum, çünkü bir, bütçem elvermiyor, * iki, yanımda beni eve bırakacak bir arkadaşım yada eşim olmadığında eve sarhoşken dönmeyi güvenli bulamıyorum. sarhoşken taksiye binsem eve varabileceğimi düşünmüyorum. bu kadar net. öldürülüp bir kenara atıldıktan sonra arkamdan ya sarhoşmuş zaten, bir de mini etek giymiş diyecekler. beni öldüren kişi komik cezalar alıp çıkacak, belki hiç ceza almayacak.
ben aslında ekonomik yada sosyal imkanlarına bakmıyorum, ben kendimi güvende hissedeceğim bir yere gitmek istiyorum. bu kadar basit.
başka ülkelerde öldürülme şansım yok mu? tabiki var ama en azından beni öldüren kişi bulunduğu halde ceza almama ihtimali daha düşük olacak.
üniversitede tanıştığı insanlar ve ailesi dışında sosyal hayatı olmayanlar zaten türkiye'de mutlu değil ki, doğal olarak yurtdışına taşındıklarında yeni insanlar ile tanışmayı başaramayıp çok yalnızım diyorlar. yada kendilerine karşı pek hoş davranmayan bir kişiyle karşılaştıklarında tüm ülkeyi ırkçı ilan edip, kendi kabuklarına çekiliyorlar, tabiki o ülke vatandaşlarının size göre avantajlı olacağı konular vardır, olmalı da. ancak sırf bir iki ırkçı insanla karşılaştığınız için tüm zamanınızı bulunduğunuz ülkedeki türklerle geçirirseniz, evde oturup her gün et yemenin ötesine geçemezsiniz. bu konuda özellikle expatların çok olduğu bir ülkeye yerleşmek size kolaylık sağlayacaktır. gidip kuzey koreye yerleşip sonra burası çok kötü dememelisiniz. ülke önemli.

insanlarla çok işim olmadığı için sosyal hayat çok önemli değil. elbet kendim gibi çatlak bir kaç kişi ile denk geleceğim. kafam estiğinde arabamla dışarı çıkıp istediğim şeyi yapabilme özgürlüğünü zaten iskandinav ülkeleri sağlıyor. bu leş ülkede daha fazla kalıp kendime eziyet çektiremem. 2022'nin 6.ayından sonra yokum zaten buralarda artık.

an itibariyle birçok yazar diyebilirim birbirimize yardım etmemiz lazım sevgili yazarlar.

yasal yollarla en kolay hangi ülkeye gidiliyor? bilen bilgilendirsin de şurdan kurtulalım bir an önce.

dil bilmiyoruz yol yordam bilmiyoruz gidip napacağız oralarda ki bu vatanı bırakıp kaçıp gitmek bize yakışmaz da zaten