unutulmayan anlar

1 kiz gozlerimin icine bakip, sen kivanc tatlitug'dan bile daha yakisiklisin, al beni ne yaparsan yap demisti metroda herkesin icinde. anlam veremedim cantamdan sprey cikarip yuzune sıktım. terbiyesize bak ya. multeci heralde.

lise mezuniyetim olabilir sanırım. 10'dan geriye sayı kep atıacaktık, hocanın saymasını umursamadan hocadan daha hızlı sayarak kepi attığımızda hoca daha 6 diyordu. biz kepi attıktan sonra "siz sayı saymayı bilmiyor musunuz yahu, takın keplerinizi ben sayıcam siz atacaksınız" demişti. kepi 2. kez atmıştık.*

hayatimin her dakkasi aklimda. ben unutmam. evet.

bundan yaklaşık 16 sene öncesi falan...

o dönem forum sitelerinde falan takılırken ve ankara'da depresyondayken, ana sayfada bir konu baya dikkatimi çekmişti.. konuya girdim baktım..ankara'dan fotolar... ve nasıl güzel ankara betimlemeleri.. dayanamadım normalde çok hoşlandığım bir şey olmamasına rağmen mesaj attım.. keşke ben de böyle görebilseydim ankara'yı diye..

tabi aktı biraz sohbet.. sonra msn.. tabi ben baya platonik gibi oldum arkadaşa.. görüşmeye falan çağırıyorum gelmiyor.. garip depresif bir arkadaştı.. msnde online ama konuşmuyor deli gibi yazıyorum falan dümdüz ben.. kırk yılda bir işte konuşursak güzel konuşuyoruz.. benim aklımdan geçenleri bana yazıyordu ben şok falan.. neyssseeee..

o ara bir kitap almıştım kötü günler kitabı diye.. bu arkadaşa vermek için.. her an bir şekilde bir buluşma olabilirdi.. niyet ettim çaantamdan çıkarmayacağım diye.. çıkarmadım.. izmir'e kalan dersimin sınavlarına girmek için geldiğimde bile.. ne alaka dedim ama attım çantaya..

derken.. içimdeki o ses yine beynimi yemeye başladı.. ona ulaşmalısın.. ne yap et ulaş.. izmir dönüşü otorgardan seni alsın diye söyle.. ama yani susmuyor ses.. delirecem.. numarası yok.. msn var msnde yok.. facebook var facebookda yok.. yok yani..

ankaraya döneceğim o gün öğle vakti misafiri olduğum evde ona ulaşmalıyım diye bilgisayarı izinsiz açtım.. arkadaş online.. dedim hayırıdr. dedi kusura bakma haber veremedim ben izmire geldim.. şimdi otogarda dönüş saatini bekliyorum.. dedim saçmalama bileti ertelet akşam ben de döneceğim..

ankara'da olsa o kadar rahat güzel ve süpersonik bir gün geçiremezdik herhalde....kordonu baştan aşağı yürüttüm tabiki .. ve kitabını verdim.. ve o gün benim doğum günümdü..

çok sevdiğim bir anımdır.. teşekkürler tanrım.. ben de seni seviyorumm..

yazasım geldi.. güzel enerji..