unutulmayan çocukluk aşkı

tüm çocuklar gibi ilk aşkım hocam oldu. 15 yaşlarındaydım. fizik hocamdi. çok sigara içen, sesi sigaradan çatallaşmış, etrafıns sevgi dolu gözlerle bakan, 45 yaşlarında hiç evlenmemiş kardeşleri ile yaşayan ince ruhlu bir insandı.
bana bedava fizik dersi verir. fiziği sevmemin nedeni kendisidir.
sonrasında biz yaşadığımız yerden taşındık. ben giderken o koca adam arkamdan ağladı. sonrasında haber alamadım.
bir beş yıl sonra ac kanserinden öldü dediler.

güzel insanlar cidden çabuk gidiyor. ama unutulmuyor. canım hocam.

nebahat vardı o sanırım sayılıyorsa. ilkokulda derslerde saatlerce seyretmeye doyamazdım. o yaşlarda aşık olunuyor mu gerçekten bilmiyorum ama hissettiğim şey o güne kadar gördüğüm en estetik şey olmasıydı. hormon yok bir şey yok ufacık veletsin ama ilkokul öğretmenim bile farketti muhtemelen. yoksa kümelerde niye eşleştirsin. öğretmen bilmiyorsa o vakit ilahi müdahalə. saatlerce seyredebilirdim o kızı sıkılmadan usanmadan.

fakat birgün çok daha acayip bir şey oldu. lan bu kız ailesiyle birlikte bizim evdeydi. benim baba terziydi elbise diktirmeye gelmişler. (o zamanki kıt aklımla kızla aynı mahalleden olabileceğimizi hiç düşünmedim) ben de uzanmış yatıyorum battaniye altında. lan utançtan kalkıp kıza merhaba diyemiyorum. salak gibi battaniye aralığından kızı seyrediyorum. tabi bu sefer ilkokul önlüğü de yok sivil kıyafet daha da bi güzel olmuş. ulan battaniye altından bak bak bak ne kadar geçti bilmiyorum.

harbi malmışım lan. gollük orta gelmiş sen defansta takılıyorsun. ben öyle bakardım aptal aptal sürekli.

ferhat göçer.. maalesef. evet.