utanç verici olmadığı halde utandıran durumlar

normâlde utanılmaması gereken, fakat istemsizce utanç duyduğumuz ilginç durumlardır.

birkaç örnek vermek isterim;
1. dışarıda biriyle vedalaştıktan sonra aynı yöne gidiyor olmak.
2. bir alışveriş merkezi, market, mağaza vs gibi yerlerde bir süre dolaştıktan sonra hiçbir şey almadan çıkmak.
3. fiyatı sorulan bir ürün pahalı geldiğinde ne diyeceğini bilememek.
4. kendi arabasından daha modelli bir arabayı sollamak.
5. misafir olarak gidilen bir evde tuvalete girmek.
6. sevilen küçük bir çocuğun durduk yerde canınızı yakması (üzerinize bir şey dökmesi, tokat atması vs) genellikle misafir ya da akraba çocukları olur bunlar. hem utançtan hem de ayıp olur diyerekten sesinizi çıkaramazsınız.
7. misafir olarak gidilen evde yanlışlıkla birşeyler kırıp dökmek.

nerede olursa olsun birisi bana hizmet ettiğinde hala çok utanıyorum.

övülmek,iltifat edilmesi gereksiz yere utandırır insanı yüzün kızarır yere bakarsın ya da konuyu değiştirirsin.

ilişkinin başında sevgilimin yüzümü hayranlıkla incelemesiydi. tabi artık alıştım utanmıyorum hehe.

yeni öğrendiğin bir dilde konuşmaya çalışmak.
allah belasını versin aksanların.

sınıfta ya da otobüs, pazar gibi kalabalık bir yerde öksürmek yada hapşırmak. çok utanırım. öksürüğümü falan hep tutmaya çalışırım insan içinde. bir de övgü almak utandırıyor beni. birisi saçıma, kıyafetime herhangi bir şeyle ilgli güzel bir şey derse çok utanırım.

özellikle küçük minibüslerde şoföre ' müsait bir yerde ' diye bağırmak . bindiğim duraktan ineceğim durağa kadar içimden bunun provasını yapıyorum .

toplum içerisinde birisine seslenmek, bagirmak. o an "allah'ım al beni yeri dibine sok" diye dua ediyorum.

spor salonunda kaslı, koca vücutlu vücut geliştiricilerin yanında en düşük ağırlığı almak

şişkoluk :(

şemsiye alarak bir yere gitmek. neden bilmiyorum bunu yaparken hala saçma sapan bir şekilde utanmış hissediyorum. altı üstü şemsiye ya işte ıslanmayayım diye

sipariş vermek,neden bilmiyorum ama kendimi sözlü mülakatta hissediyorum, konuşamıyorum.

fotoğraf* çekmek, kaslarımı sanki acemi bir kuklacı oynatıyor gibi böyle bir tuhaf oluyorum. sonra fotoğrafta da olduğumdan daha tuhaf çıkıyorum ):

karşıdan gelen kadının göğüslerine bakmak.

+ evet kendi içimde günün sıralamasını yapıyorum sonra bi gülme geliyor.

kalabalık bir kedi ya da köpek grubuna yiyecek verirken içleriden birine daha cömert davranmak.

karşımda sabit duran birine doğru yürüyemiyorum.

güneş gözlüğü takmak. yakıştıramadığımdan sanırım kendime, tuhaf hissediyorum takınca.

kütüphanenin çalışma alanında ses çıkaran ayakkabıyla yürümek.

hoşlandığın veya beğendiğin birinle tanışmak için ilk adım atmak...

ilk buluşmaya manitayı esnaf lokantasına götürmekç