ütü

son yuzyillarin en iyi icatlarindan.

ütü deyince benim aklıma kömürlü ütü gelir agalar.

dökme demirden, ağır, yerinden kalkmaz, soğumaz, ustası değilsen ütülediğin pantolonu sapsarı eder bırakır. ama ustası olmuşsan kılıç gibi yapar. bunla ütülenmiş gömleği giy, duvardan duvara vurmalı seks et, gömlek yine tiril tiril kalır.
soğukken, altını daha sonra temizlemek kaydıyla sarımsak ezicisi, fındık, badem, ceviz kırıcısı olarak da kullanabilrisiz. ısıtıp hasmınızın, ya da yanıbaşınızda cak cak sakız çiğneyeyen tipin kafasına geçirip kafayı kamyondan düşmüş karpuza çevirebilirsiniz. (aynı şeyleri buharlı ütüyle yapamazsınız. ütü elinizde kalır).

benim aklıma da edgar degas resimleri gelir.

a woman ironing, 1872

a woman ironing, 1873

a woman ironing, 1880

women ıroning, 1884

kaçamayacağınız bir eylem.
her canlı bir gün mutlaka o ütüyü eline alacaktır.

kırışık şeylere tahammülü olmayan bir insan olarak ütü yapmayı severim. benim için keyifli bir eylem. dondan havluya ve el bezine kadar her şeyi ütülerim hem de hiç sıkılmadan.

bugün öğlen tamı tamına 22 adet gömlek ütüledim. ütülediğim pantolonları saymaya üşendim sonrasında. tek tek ütülemeyi sevmediğim için toplu ütü yapıyorum. ama sanırım haftalık ya da iki haftalık periyotta yapmam gerekiyor yine. resmen bacaklarım ağrıdı ayakta durmaktan!