uyanamamak

saat 6.40... ne uyumayı başarabiliyorum. ne uyanmayı...

öldün demektir.

son aylarda özellikle başıma gelendir. sırf bu nedenle de yarın dershaneye uykusuz gidilecektir. hiç demeyin saat daha erken uyursun diye. beyin öyle bir varlık ki sabah erken kalkacam diye strese sokup hiç uyutmuyor şerefsiz.

bugün yaşadığım. üstümde bir haller var anlatamam. uyanmak konusunda sıkıntılarım yoktur, çalar saate gerek duymadan uyanırım. dünden beri başımda lanet bir ağrı var gözlerim açılmıyor resmen. ben uykuya devam hepinize günaydın..

o derin ve anlaşılmaz boşvermişlik hissi.

uyanamadım.. 5 dk daha..
sabah suyun içine girdim. suyun nereden geldiğine dair hiçbir fikrim yok. üstümü başımı temizlemeye çalışırken fırının klimasından gelen hava saçlarımı birbirine dolandırdı. saçlarım önümdeyken önümü göremedim biriyle çarpıştık.. tüm bunlar 5 dk içinde oldu. *... algılarımın çekildiği ve sadece uyku diye sayıkladığım o muhteşem anlarda çok şükür kendimi kaybetmedim halen yaşıyorum. işe geldiğimde 08:00 de hemen iş ile ilgili gelenlere: 'bana 5 dk müsaade' diyebildim. ekrana bön bön baktım 5 dk. gözlerimi ovaladım, yüzümü yıkadım, suyumu içtim derken uçlu kalemimi kırdım *...

bir 5 dk sonra neler olacak kestiremiyorum.. umarım uyanırım... hadi 5 dk mola..

benim hayat boyu rutinlerimden biridir. bir alarm ne kadar ertelenebiliyorsa, o kadar ertelemeye çalışırım. yetişmek için koşturmak ile koşmak arasındaki zaman aralığında çıkarım genelde yataktan. rahat rahat hazırlanıp evden çıktığım gün sayısı çok azdır. geç kalabilme hakkımı sonuna kadar kullanırım neredeyse.

ama bugün daha farklıydı. hiçbir şekilde uyuyamadım. saat sabah 6'ya geliyorken daldığımı sanıyorum. saat 7 sonrası çalmaya başlayan alarmların beynimde yankılanmaları çok güçlüydü.

'kitle halinde uyanamayınca büyük sıkıntı oluyor'
diye düzenleyelim bu vesile ile üstadın sözünü

< uyuyamamak.