uzun bir aranın ardından bir sigara yakmak

tatlı bir heyecan. ıki saattir icmiyordum. napalim ulkeye bir seyler oldu eski heyecanli gunler yok boyle minik seylerle dopamin mopamin uretmeye calisiyoruz.

3 gün aranın ardından sigara yakarsam emeklerime yazık olur. tamam şu an ficudum serotinin, dopamin vb. üretemiyor olabilir lakin elbet bir gün üretecek. asıl ondan sonra sigaranın verdiği keyfi, keyif olarak görmezsem huzurlu bir şekilde ölebilirim. sigarayı bırakamak bende aşağılık kompleksi yapıyor. bu kadar aciz olamam. olmamalıyım.

dün akşam bir tane yaktım bir öncesi belki 2 hafta öncesidir. dün yarısına bile gelmeden midem bulandı direkt çöpe attım. en son bir ay önce aldığım içinde üç beş tame olan paketi de dürdüm büktüm attım. bittin işte dedim.

böyle zafer kazanmışım çok uğraşmışım gibi gelse de. sigarayı bırakmaya hiç çalışmadım seviyordum da aslında.
annem öksürüyor, kokun siniyor, diye dışarıda içtim. bir ara üşendim çıkmadım. bir ara soğuk diye çıkmadım, bu aralar uzadı da uzadı. ilk uzun içmediğimi fark ettiğimde geceydi ve oha iki gündür ben sigara içmiyorum dedim.

sonrası kolay, rahat ve gittikçe uzaklaştım. günde bir, bir buçuk içerken resmen yanlışlıkla sigarayı bıraktım.