varoş

kent ya da kasabada merkezin dışında, uzağında kalan mahalle.

pis yedili dizisinde literatürüme giren kelime.

"varan" ismindeki kişinin samimi arkadaş çevresi tarafından kendisine seslenmek için kullanılan sözcük öbeğidir.

çulsuz,argoda yoksul.
benim için, kimse maddiyatı zayıf diye varos olmaz. fakirdir utanılacak tek bir şey dahi yok ama karakterinde fakirlik olan;korkaklar, kaypaklar, riyakarlar ve nice böyleleridir asıl varos. kalbi varos olmasın.

dilimize fransızca'dan girmiştir. macarca 'da mahalle anlamına gelmektedir.

şehrin uzağındaki mahallerin yanı sıra şehrin fakir mahallelerini ifade eder. aynı zamanda burada yaşayan insanları tanımlama amacıyla kullanılır.
sosyal kültürel referans içeren kelimeleri hakaret olarak kullanmanın havalı olduğunu düşünen cahiller tarafından sıkça kullanılır. sosyokültürel referans içeren hakaretler toplumda ayrışmaya neden olur. kabul edilemez.

bu kelimeyi ilk tek ve son duyduğum yer pis yedili dizisidir

gına geldi arkadaş bu “varoş” kelimesinden.
durmadan bir aşağılama mücadelesi.
kendini üstün görme hali, böbürlenme durumu.
ne gerek var buna.

dış mahalledir

kenar mahalle, mahalle, semt, getto. pisliğin içinde doğup pisliği reddedebilen tüm aslan varoş çocuklarına selam olsun!

dizilerde duyulan kelime. söylerken dile hoş geliyor ama.

şu an radyoda tartışması dönen kelime.

benim varoş kelimesinden anladığım kendi memleketinden ayrılıp büyükşehir'e göçenlerin kent kültürüne ayak uyduramamasıdır. çünkü özellikle 70'lerden başlayıp 90'lara kadar büyük göç aldı gelişmiş kentler.

varoş bu dışarda kalmışlıkla kendi kültürünü oluşturdu. kentli değildi, köylü değildi. o varoştu. muhtemelen berduştan türedi.

zaten arabeskin top yaptığı dönemler de 80 ile 90 arasıdır.

dipçe: bu giri aşağılama içermez. yapılan tanım kültürün nereden doğduğuyla ilgilidir. siyahinin amerika'da çektiği dramla yaptığı blues ile aynı şeydir. arabesk müziği sevmekse başka bir konudur, kültürel zevktir. ha blues dinleyince neden entel olunur da arabesk dinleyince varoş olunur sorusu algı ile ilgilidir. yoksa siyahiler de oranın varoşu olarak nitelenirdi mantık olarak. kaldı ki onlarda bir de kölelik mevzusu var.

varoşa başka bakar gökyüzü.

gecekondu bölgesi ve gecekondu kültürü.
varoş politik bir gerçektir.

edit : bir takım referans veren cümleler kaldırılmıştır.

milan varoş değildir. zaten onun adı milan varoş da değildir.

yunanca polis şehir demektir , politik de bildiğimiz anlamdan çok farklı olarak şehre ait olan demektir. aristoteles'in zoon politikon yani politik insan dediği de insanlığın ancak şehirde olabileceğine dair inancından kaynaklanır.

esasen de öyle midir? insanı insan yapan şey şehir midir? evet kültür ancak şehirde olur. ama insanlık şehirde olur mu?

işte bu soruya yıllar sonra ibni haldun cevap vermiş. evet kültür sadece şehirde olur ama insanlık medeniyette değil bedeviyette yani köyde öğrenilir.

bugün de öyledir. şehirler üniversite dolu ama kültürden başka bir şey yok. şairin üzerine şiir yazdığı , filozofun üzerine sözler söylediği anlamda insanlık yine köylerde. şehirde aç kalsan kimse zırnık koklatmaz. ama kültür olmadan da medeniyet olmaz. hem medeniyetin , kültürün hem de insanlığın içiçe olduğu bir ülke ütopya mı?

sorun şu ki o varoş nişantaşında gördüğü kokoşa şarkı yazmaz. şarkısı babası tarafından başka birine verilen sevdiği varoş kız içindir. kokoşla ilgili başka düşünceleri vardır ve bunu ya pavyonda konsomatris ile yada genelevde giderir.

ama burada asıl sorun varoşu varoş yapan hem kendisidir ( ezilmişlik) hem de o kokoştur. kokoş kendini üstün görür her zaman.

arada denk gelirse o kokoş o varoşa aşık olur. zengin kız fakir oğlan. yada çeker gider arabayla eksozuna boğar.

şehir merkezine uzak, eğitim seviyesi düşük, gelişmemiş, tehlikeli yerlere verilen ad.

var olmaya çalışmış da olamamış yerlere/kişilere verilen isim *.

doğrusu, macarca város sözcüğünden gelen epeyce eski, 16. yy'dan beri kullanılan "sur dışı mahalle" anlamında bir sözcük. bu anlamıyla varoş, fransızca banlieue sözcüğünden bize de "banliyö" olarak geçmiş sözcükle eş anlamlı. onun da kökeni ortaçağ'da latince bir sözcüğe hem merkezde yaşamayan hem de efendisine bağlı kişiler için kullanılan "banleuca" sözcüğüne dayanıyor.

bugün, yani 90'lardan itibaren kullanılan anlamıyla genellikle şehir merkezinden uzakta(!) gecekondularda yaşayan üstü-başı, hal ve hareketleri beğenilmeyen kişilerin düşük sosyo-ekonomik durumlarının altını çizen, küçümseyici üslupta kullanılan bir sözcük.

burjuvanın, sırtından zangin olduğu işçi sınıfı. bop'un, köyde ürettiği ürünlerden para kazandırmadığı için şehre göç etmiştir.

(bkz: pendik)