1.
yunus emre'nin tanrıya sitem ettiği, sonuna doğru da ufak ufak çark ettiği isyankar bir şiiridir.
yâ ilâhî ger su'âl itsen bana
bu durur anda cevâbum uş sana
ben bana zulm eyledüm itdüm günâh
n'eyledüm n'itdüm sana iy pâdişâh
gelmedin didün hakuma kem diyü
togmadın didün ‘âsî âdem diyü
sen ezelde beni ‘âsî yazasın
toldurasın ‘âleme âvâzesin
her ne dilersen hakumda işledün
ne tuşa durdumısa sen tuşladun
ben mi düzdüm beni sen düzdün beni
pür ‘ayıb niçün yaratdun yâ ganî
gözüm açup gördügüm zindân içi
nefs ü hevâ pür-tolu şeytân içi
habs içinde ölmeyeyin diyü aç
mismil ü murdâr yidüm bir iki kaç
nesne mi eksildi mülkünden senün
yâ sözüm geçdi mi hükmünden senün
rızkun alup seni muhtâc mı kodum
yâ öyünün yiyüben aç mı kodum
kıl gibi köpri yaparsın geç diyü
geçüben kevser şarâbın iç diyü
kıl gibi sırât'dan âdem mi geçer
yâ üzilür yâ tayanur ya uçar
yine fazlundur kulunı geçüren
geçüben kevser şarâbın içüren
kullarun köpri yaparlar hayr içün
hayrı oldur kim geçerler seyr içün
pes gerek kim anda muhkem ola ol
kim görenler diyeler uş togrı yol
terezü kurdun günâhum tartmaga
kasd idersin beni oda atmaga
terâzû ana gerek bakkâl ola
ya bazirgân tâcir ü ‘attâr ola
çün günâh murdârlarun murdârıdur
hazretünde yaramazlar kârıdur
pes niçün murdârı açup tartasın
sen gerek lutfıla anı örtesin
şimdi dirsin seni oda urayım
şerri bir denk artugısa göreyim
şerri azatmak gerekdür hayrı çok
hayrı olmayanlar oldı anda yok
sen basîrsin hod bilürsin hâlümi
pes ne hâcet tartasın a‘mâlümi
haşâli'l-lâh senden iy rabbü'l-enâm
sen temâşâ kılasın ben hoş yanam
geçmedi mi intikâmun öldürüp
çüridüp gözüme toprak toldurup
bir avuç topraga bunca kıyl u kâl
neye gerek iy kerîm-i zü'l-celâl
kara kıldan çün ki agardı ak kıl
bu cihân sevdâların elden kogıl
çün yûnus'dan gelmedi hergiz ziyân
sen bilürsin âşikâre vü nihân
olmasun bizden sana ayruk cevâb
söz budur va'llahü a‘lem bi's-sevâb
yâ ilâhî ger su'âl itsen bana
bu durur anda cevâbum uş sana
ben bana zulm eyledüm itdüm günâh
n'eyledüm n'itdüm sana iy pâdişâh
gelmedin didün hakuma kem diyü
togmadın didün ‘âsî âdem diyü
sen ezelde beni ‘âsî yazasın
toldurasın ‘âleme âvâzesin
her ne dilersen hakumda işledün
ne tuşa durdumısa sen tuşladun
ben mi düzdüm beni sen düzdün beni
pür ‘ayıb niçün yaratdun yâ ganî
gözüm açup gördügüm zindân içi
nefs ü hevâ pür-tolu şeytân içi
habs içinde ölmeyeyin diyü aç
mismil ü murdâr yidüm bir iki kaç
nesne mi eksildi mülkünden senün
yâ sözüm geçdi mi hükmünden senün
rızkun alup seni muhtâc mı kodum
yâ öyünün yiyüben aç mı kodum
kıl gibi köpri yaparsın geç diyü
geçüben kevser şarâbın iç diyü
kıl gibi sırât'dan âdem mi geçer
yâ üzilür yâ tayanur ya uçar
yine fazlundur kulunı geçüren
geçüben kevser şarâbın içüren
kullarun köpri yaparlar hayr içün
hayrı oldur kim geçerler seyr içün
pes gerek kim anda muhkem ola ol
kim görenler diyeler uş togrı yol
terezü kurdun günâhum tartmaga
kasd idersin beni oda atmaga
terâzû ana gerek bakkâl ola
ya bazirgân tâcir ü ‘attâr ola
çün günâh murdârlarun murdârıdur
hazretünde yaramazlar kârıdur
pes niçün murdârı açup tartasın
sen gerek lutfıla anı örtesin
şimdi dirsin seni oda urayım
şerri bir denk artugısa göreyim
şerri azatmak gerekdür hayrı çok
hayrı olmayanlar oldı anda yok
sen basîrsin hod bilürsin hâlümi
pes ne hâcet tartasın a‘mâlümi
haşâli'l-lâh senden iy rabbü'l-enâm
sen temâşâ kılasın ben hoş yanam
geçmedi mi intikâmun öldürüp
çüridüp gözüme toprak toldurup
bir avuç topraga bunca kıyl u kâl
neye gerek iy kerîm-i zü'l-celâl
kara kıldan çün ki agardı ak kıl
bu cihân sevdâların elden kogıl
çün yûnus'dan gelmedi hergiz ziyân
sen bilürsin âşikâre vü nihân
olmasun bizden sana ayruk cevâb
söz budur va'llahü a‘lem bi's-sevâb
devamını gör...