yalnızlığa alışmış insan

en başında yalnızlığıni hissetmez kişi, zamanla hayatına kısıtlı sayıda insan girer. o da yine zamanla yok olur. etrafinda insanların sosyallestiğini gördükçe anlar yalnızlığıni. bi türlü cikilamayan çukurdur. sonrasinda istenmeden alışılır. çok pis kanina girer. hatta bunun sonrasinda eline firsat geçtiğinde kendi iradenle dahi hayatina insan alamazsin. cunku cok uzun sure tek basina aktiviteler yapip zaman gecirmissindir. aci vericiligi bi yana güç de kazandirir. yine de alışılmamali, kimse alışacak kadar yalnızlığa mahkum birakilmamali

konfor alanına iyiden iyiye alışan, kendinden başkasına * tahammülü olmayan kişidir.

benimdir. yalnızlık benim hem alışkanlığım hem en büyük korkum olmuştur. baya tezat şeyler evet ama böyle hissediyorum, hissetmeye başladım bir süreden sonra.