yalnızlık allah'a mahsus mudur sorunsalı

yalnızların* yaratıcıyla akraba olup olmadıklarını gündeme getirmemize yarayabilecek pek münasip olmayan sorunsalımızdır.

*yalnızlığını tanrı gibi yaşayan/ şikayet etmeyen/ halinden memnun/ güçlü/ hiçbir şeyle sarsılmaz/ boyun eğmez/ sevgi dilenmez/

cevabı evetse ben allah mıyım diye sorgulatandır.

yemin ediyorum dünyada yaşasaydı eğer ve beni görseydi “ lan gerizekalı niye bu kadar yalnızsın” derdi. işin kötüsü o da beni anlayamazdı hocam

yalnızlık allah'a mahsus değildir. bunu hep birlikte altı yedi kişi aynı evde yaşamış büyüklerimizin uydurduğunu düşünüyorum açıkçası zira gün geçtikçe bireyselleşiyor ve yalnızlaşıyoruz.

bence değildir. tarih boyunce nixe insanlar yapayalnız kalmıştır. hatta ömür boyunca yalnız olup ölen insanlar var.

buradaki yalnızlığın birlik, teklik manasında olduğunu düşünüyorum. allah her şeyi* çift yaratmıştır.

değildir. insan da yalnız yapabilir.

bizim yalnızlığımız şehirli insanın yalnızlığıdır.
şehirli yalnızlığının imkanları geniştir. zorluklarınıysa insanın olaylara bakış açısı ve reaksiyonları yaratır. yalnızlıkta bir bereket vardır. onu arayan bulur.
şehirli ama yalnız insanın her an kendi deneyimlerinin ötesinde bir bilgiye, düşünceye erişmek ve oyalanmak imkanı vardır... başkalarının sana yalnız olduğunu hissettirmesi, kalabalıklar arasında kendini gösteren yalnızlık duygusuysa bir yerden sonra çok bir şey ifade etmemelidir. böyle bir melankoliye yetişkin olamayanlar kapılır..

ıssız bir adada ise o güne kadar öğrendiklerinden daha fazlasına, yani hazır bilgiye ulaşma imkanın yoktur. adada hayatta kalmak için öğreneceklerinle gelişimini sürdürebilirsin ve kendinle, doğayla ya da tanrıyla muhabbetin nereye uzanırsa oraya kadar gidebilirsin.
önce tabiatın öğrencisi olursun sonra kendine öğretmen, kendine öğrenci...
böyle bir yalnızlığın derinliği başka olur elbet. ama bir çok şeyden de mahrum kalırsın..

yalnızlık bence her türlü güzel..
ama herkese göre değil.

değildir.