yaşadığın hayata ait hissetmemek

ya bir ömür boyu üstüne oturmayan gömleği giyersin ya da çok çalışıp çabalayıp istediğin gömleği alırsın, seçim senin.

"yok abi yok beş yüz yıl oturur düşünürsün bu hayata ait değilim diye iki gelip sorar olmadı kaldırmaya çalışırlar üçüncüde önünden geçip giderler. sen bissmillahh deyip doğrulmayana dek kimsenin de umrunda olmazsın kolay kolay. hiç kimsenin göz bebeği değilsin, olmazsa olmazı da. ya baş koyacaksın bu yola ya da bu yol ko..... sana" diye düşünüp kendimizi motive edebiliriz.

ruhun maddi hayatla olan çatışmasından kaynaklıdır. arada bir ruhu da beslemek gerekir.

eskiden bunu dibine kadar yaşardım. çocukken oynadığım oyunda bile oradaymisim gibi hissetmezdjm kafam da ruhum da sanki başka yerde olurdu. sonra ne mi oldu hayatıma karışmaya başladım izlemekten çıkıp yaşamaya başladım. zor bir süreç tanrı kimseye yaşatmasın

bir çok insan hala kendisine gelecek hogwarts davet mektubunu bekliyor.

bir noktada ister istemez insan şunu soruyor: ben dünyaya bunun için mi geldim?

işin "bunun" kısmı ise elbet yaşadığı hayat, girdiği kısır döngü.

keşke sorumluluk denen şey pantalon kemeri gibi bir şey olsa da, darlandığımızda çıkarıp atarak üstümüzü değiştirebilsek.

(bkz: çok pis basıp gidesim var)

yaşadığım hayata ve zamana ait hissediyorum desem kocaman bir yalan olur. insanların yapaylıkları, konuşma şekilleri , birbirlerine davranış şekli tepeden tırnağa ben bu hayata, zamana ait değilim dedirtiyor bana. laçkalasmis herşey. bazen insanları görmekten o kadar çok bunalıyorum saatlerce hiç kimsenin uğramayacağı bir yerde tek başına oturuyorum. tamam rahatlıyor kendime geliyorum ama kafamda ki düşünceleri dönerken geri gittiğim yerden susturamıyorum. herkesin bir şekilde kendini ait hissetmediği hayatı ve zamanına tahammül edebilmek için çözümleri vardır ama kesin çözüm olmuyor maalesef. biraz içtenlik, doğallık olsun yahu çok mu zor ?

dahası hangi hayata ait olabileceğimi de bilmiyorum, tam bir aidiyetsizlik...

öyle ki bu hissiyat sanki benliğinizin kaderinizin bir parçası olur.
uykularınız, aldığınız nefes zehir..
imrenirsiniz mutlu, özgür insanlara. doğuştan mutlu olanlara.
sahi var mı özgür insanlar? var sanki bu sözlükte öyleleri.
o kadar pozitifler ki. o kadar belli ki sevildikleri. o kadar şanslılar ki.

kimsenin özgürlüğü elinden alınmamalı diye düşünüyorum.
ama en kötüsü de özgürlüğümüzü elimizden alanların kasıtsız fail oluşları, mahkum karakterleri.

geriye tek bir seçenek kalıyor.

insana boşlukta süzülüyormuş hissi verir. çevrene, yanındaki insanlara yabancı hissettirir. bütün duygular sahte gibi gelir. yaşanılan hiçbir şey tatmin etmez. kimseyi sevemezsin, hiçbir yere ait hissedemez, kimsenin seni sevdiğine inanmazsın. bir yerden sonra evindeki dört duvar koruyucun, en yakınların en yabancın olur. kimsenin seni tanımadığı, kimsenin seni bulamayacağı bir yere kaçmak yahut o dört duvar arasından hiç çıkmamak istersin. hiçbir hikayenin başkahramanı olamazsın. her şeyden ve herkesten günbegün daha da çok uzaklaşırsın. her uzatılan eli tutarsın da uzatacak bir el bulamazsın.

siz kimseniz o hayatı yaşarsınız.

önce kendinizi tanıyın. sonra isteklerinizi sıralayın.
istediğiniz hayata nasıl ulaşabilirsiniz planlamasını yapın.
çalışın.
çok çalışın.
tebrikler, istediğiniz hayata kavuştunuz.

zor mu geldi?
onlyfans hesabı açın.

bu tanım kendini imha etmiyor demek.

yaşadığım hayat ya da yaşamaya çalıştığımız hayat mı demeliydim bilemedim, tutar tek bir yönü olduğunu sanmıyorum ben de, ne yapıyorum, çalışıyorum eve gidiyorum, geçen bir abimiz ile tanıştım, bulunduğum ilçede konser tarzı etkinlikler yapıyormuş, yaylalara yakın bir yerde, bi heves gelmedi değil bana hani "ee bir değişiklik olmak zorundaydı" dedim kendi kendime, bana özel davetiye verecekmiş, içimdeki karamsarlığı o konserlerde içerek, eğlenerek gidereceğim, benim gibi bunalmış arkadaşlaradır sözüm, misafirim olmak isteyenin başımın üstünde yeri var, gelin içelim, söyleyelim.

"sürdürdüğünüz hayattan memnun musunuz?" sorusuna olumsuz cevap vermektir.

burada iki şey söz konusu olabilir:
ya -sonuçlardan bağımsız olarak- kalkıp kendin için bir şeyler yapma cesareti, azmi, kararlılığı ve dirayeti göstermek

ya da daha iyi bir kulaklık almak...

başlığın altına kimi pesimist pesimist çözümleme yapmış, kimi kişisel gelişim dersi vermiş, kimi belki buradan ekmek çıkar diye evinin adresini vermiş ama kimse de geçmiş olsun, allah acil şifalar versin dememiş.

hastalıktır babuş. buz gibi bakırköylüktür. çoklu kişilik bozukluğudur. bir adım ilerisi şizorfrenidir. cia mosaad kgb alayı peşimde falan diye konuşmaktır. düşman neticesine.