yaşamın anlamı

dinlerin oluşumunda ki en büyük etken.

neden geldin lan hayata?

yaşamın anlamı zaten ona bir anlam bulmaya çalışmak değil midir?

yaşam duygular olmadan bir şey ifade etmez, hayata eğlenmeye ve mutlu olmaya gelinmiştir. tek basımlık ve süresi ne zaman biteceği bilinmeyen bir eğlence tüneli gibidir. bir şeyi veya birisini sevmezsen, üzülmezsen, kızmazsan ve istemek gibi bazı duyguları hissedemezsen henüz güzel bir yaşam sürmemişsinizdir. ancak merak etmeyin, iyi şeyler herkesi bulur sadece çabalamaya devam etmelisiniz.

sadece varsayım yapılabilecek olan bu konu yüzyılların insanlık problemidir. öyledir ki en eski insan da günümüzdeki insan da aynı soruya yanıt aramaktadır. şimdiki insanların daha yüzeysel düşündükleri bir gerçek, hatta bazılarının sadece günü kurtarmak için yaşadıkları... kimsede bir suç aramıyorum ama herkes daha farkında olsa ne de güzel olurdu kim bilir? gelelim yaşamın anlamına, bana göre yaşamın anlamı, en derinlere kök salmış bir ağaç gibi insanın kendinde en derinlerden gelen duygularıyla yuzleserek kendini bir üst seviyeye ulaştırması olmalı. peki bunu nasıl yapar insan? belki alakasız gelecek tabii ama: gözlemleyerek. aslında daha da gelişmiş hali olarak, araştırarak. bir kuşu, bir kediyi, bir bulutu, bir yıldızı... kısacası doğanın ta kendisini. hepimiz kendimizi ondan ne kadar uzak hissetsek de aslında ondan bir farkımız yok. biz doğayız, carl sagan'ın da dediği gibi biz yıldız tozundanız. her maddenin kökeni aynı aslında. yaşamın anlamını ben burada arıyorum işte. evrenin sırları ile bizzat ilişkili bu anlam. kendimizle, doğamızla ilgili.

bu soruyu kendinize sık sık soruyorsanız....... erol göka'nın hayatın anlamı var mı? kitabını tavsiye ediyorum.

ölümdür. bir eylemin kaçınılmazı varsa anlamı o olur.

günü gün et. anı yaşa. sonuçta ölüm de var. hiçbir anlamı manası da yok bu hayatın. yedin içtin gezdin tozdun. mutlu olabildiğin ölçüde mutlu ol. yanına kar kalan tek şey budur.

yemek olabilir. karnım açken geri kalan hiçbi sorun kafamı kurcalayamıyor.

eğer herhangi dış etkiye maruz kalmadan kendinize bu soruyu soruyorsanız, hasta oldunuz demektir. hiç geçmeyecek bir hastalığa ilk adımınızı attığınız için geçmiş olsun demeye gerek de yoktur.
"welcome to the desert of the real!"

yaşamın salt kendi başına bir anlamı yoktur. ona anlam veren insanın kendisidir ve bu sebeple de oldukça göreceli bir kavramdır. öyle ki insanın kendisi ve zaman değiştikçe bile devamlı farklılaşmaktadır. bu sebeple cevabı aramak yerine yaşadıkça hissedip onu tecrübe etmek gerekir.

#1620542
bence bu bir hastalıksa en güzel hastalık. çünkü farkındalıklı insan hayatı yaşamaya layık olandır. en gerçek duyguları ve en derin düşünceleri o yaşar. hatta bu hastalık buna yatkın kişilere bulaşıcı bile. ne de güzel bir benzetme oldu. yatkın kişilere de bulaşır, onları da yoğurup kendi halinde mayalanmaya bırakır. toparlanabilen yaşamına daha güçlü devam eder, toparlanamayan da öyle yoldaki taşlara da çarpa çarpa sürüklenip gider. onlara da yardım kolu uzatalım ne dersin? hadi biraz hastalık bulaştıralım!

kimine göre bir çok kişi, bir çok şey, aydınlık bir yol. kimine göre çetrefilli bir serüven, daha az yoldaş, kimi zaman fırtınalı havalar.
kimine göreyse sadece karanlık, yalnızlık ve umutların tükenişi. yaşamadan ölmeyi özlemek, gitmek, ayrılmak, geride kimse olmadan noktayı koymaktır...

inançtır ve neye nasıl inandığın önemli değildir. bir şeye inancın varsa, o şey yaşamını idame ettirir. onun için çabalarken de etrafına kendine ait bir koza örersin. işte o koza, içindekiler ve inancın senin hayatını yaratan 3 büyük elementtir.

yaşamın anlamı acı anların bütünüdür acıyı kabullenmek seni yüceltir acı çekerek güçlenirsin acı çekerek gelişirsin acı çekere yükselirsin hatta son mefesinde bile acı cekersin

üzerine düşündükçe çıkmaz bir hâl alacak konulardan birisi olduğunu düşünüyorum. ben uzun zamandır hayatı görev olarak görüyorum. yani bazı şeyleri yapmamız gerekiyor ve yapıyoruz olay bundan ibaret gibi geliyor ve elimden geleni yapmaya çalışıyorum. pek tabi bu durum duygusuz hale getirebiliyor insanı. ancak görev ilerlerken çokça kötü ve nadir olarak çok güzel şeyler çıkabiliyor karşıma ve bunlar hatırlatıyor insan olmayı ve duyguları. hatta bazen o kadar güzel birisi çıkıyor ki yaşam onunla anlamlanıyor.

kısaca hayatın anlamını bilmiyorum, aramakla yorulmak da istemiyorum bi şekilde ilerliyoruz. ama bu ilerlemede hayatımı anlamlı kılan şeyleri biliyorum ve onları kaybetmeme isteğiyle ve uğraşıyla gidiyorum işte.

yaşamasını bilenlere anlamlıdır.

ders almak.

asırlar boyunca herkes çok fazla fikir belirttiğine göre hep uydurmuşuz, olmazları oldurmuşuz ve de kendimizi soldurmuşuz demektir.