yaşanmamış yaşamlar

bir ahterbin ukdesidir.

özellikle bizimki gibi ülkelerde sessiz ve görünmez bir resmi geçit yapan puslu ve sisli, kaydı tutulmayan, hesabı sorulmayan yaşamlardır.

zen a woman isimli kısa filmi izlediğim zaman bu söz aklıma gelmişti. edebi bir şans eseri ukde bırakılmış. filmde on üç yaşında oyun oynarken evlendirilen, hem de bir eve kuma olarak giden bir kadının ayakta durma çabası idi anlatılan. yaşanmamış yaşamlardan sadece biri. ama yaşanmama nedenleri başka insanların neden olduğu cehennem.

böyle milyonlarca yaşam var. bir hikaye okumuştum. piyangodan büyük ikramiye kazanan ama bileti hiç bozdurmayıp saklayan bir adamın hikayesi idi. kendini zengin görüp sokaklarda yaşayan bu adam. zamanı gelince bileti bozdurup eksik kalan yaşamı tamamlama niyetinde idi. ama çekiliş tarihi iki sene önceye aitti. yani ikramiye çoktan devletin kasasına gitmişti.

sanki yaşanmamış yaşamlarımız bu hikayedeki gibi. bir eksikliği gidermek için yollara düşüyoruz ama başka fırsatlar yanımızdan geçip gidiyor. biz de yaşayamadığımız bu yaşamlarını öldüğümüzde hesabını nasıl vereceğimizden korkuyoruz anlamsızca.

korkmayın, hesabı sorulacak kadar yaşamadık.

yaşanmamış yaşamlar hüzünlüdür.
yaşayamadığı hayata karşı insan alacaklıdır.
ölmekten en çok korkanlar işte bu insanlardır.
zamanı gelmeden insan ne ölür ne de istediğini elde edebilir. bu sıkışmışlığın sonucunda ise delirir.