yaşanmışlıklar

bir ilişkiyi bitirirken zikredilmesi farz kelime.

örnek olarak : - peki ya bunca yaşanmışlıklar ? onlara ne olacak ?

bu cümleler sarf edilmeden ilişki bitiren çift var mıdır merak konusu.

buradan köye yol olur.

anılar, birlikte geçirilmiş eğlenceli vakitler, verilen hediyeler, birlikte kurulan hayallerin kişi nazarında derlenip boğazda düğüm olacak şekilde tek kelime ile ifade edilmesidir.

boşversene o cizdiyse bir kalemde yasanmisliklarin üstünü bırak artık sende ciz gitsin sana değer vermeyen yasanmisliklarina da
değer vermesinn.

alnımda çizgidir. yazdıklarıma serpiştirilmiştir. hep bir yerden çıkar. ve ağlatır. en katil ruhlu insanı bile!

yaşa yaş katan bazen de bir zamanın dar geçidinde arafta kalmışlıklara yol açan demler bütünü.

mühim olan acılar değil, anılar. ölen bir insanın ardından bıraktığı acılar, terk eden birinin ardında bıraktığı acılar. yaşanmışlık zordur, hani sanki bir bilim kurgu filminin içindesin de onun adı geçince tüm anılar aklına geliyor gibi hissedersin. iç sıkıntısı öldürür seni,yorar,ağlatır.

bazen yapmak istediklerinizi yapmanızı engelleyen bazen de yapmak istemediklerinizi yaptırtan olayların genel adıdır. sinirlendiğinizde hatırına susmanızı gerektirken mevzu bahis kişiyi düşünüp ona göre kararlar aldığınızın farkına varabilirsiniz ansızın.

ve o yaşanmışlıklar üzerine inşa ettiğiniz hayalleriniz. akıp giden zamanda yaşanmışlıkların verdiği güzel anlardaki hislerin bir daha hiç olmayacağıyla yüzleşmek. keşke yaşamasaydım dedirtiyor insana..

rüyamda çocuk oluyorum çoğu zaman. ama yaşanmışlıklar da bizi biz yapan şeyler. önemli olan kötü şeyler yaşadığımız halde iyi kalabilmemizdir.

yaşarken o an hiç bitmesin ister insan. sonsuza kadar sürecek sanki. çünkü karşındaki insanı kendin gibi zannedersin. gün gelir yapmasaydın , etmeseydin gibi nankörce cevabı alır oturursun.

bi podcastte dinlemiştim,
yanlış yöne giden bir trene bindiğini düşün, o kadar geldim diyip inmez misin? yoksa mümkün olan ilk durakta iner misin? peki yanlış ilişkilere, kararlara vs yaşadıklarımız var emeğim var diye sıkı sıkıya tutunmamız neden diye sormuştu. çok haklı değil mi? yaşadıklarımızı da cebimize koyup yolumuzu seçebildiğimizde yaşanmışlıklarımız değer kazanacak.

t: uğruna ömrünü feda ettiğin anlar topluluğu.