kitaplardaki en etkileyici giriş cümlesi

“santiago nasar, onu öldürecekleri gün, piskoposun gelecegi gemiyi karşılamak için sabah saat 5.30'da kalkmıştı.”

bir kitabın sonu, daha en başından bellidir.

“hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu.

orhan pamuk - masumiyet müzesi

--- alıntı ---

yaşamım utançlarla doludur. insan hayatının ne olduğuna dair bir fikrim yok.

--- alıntı ---

-insanlığımı yitirirken , osamu dazai.

eğer bir gün kitap yazarsam giriş cümlesi "bu bir giriştir" olacak.

beni tanıyanlar öyle okuma yazma işleriyle alakam olmadığını bilirler.

(bkz: saatleri ayarlama enstitüsü)

"gregor samsa bir sabah yatağında sıkıntılı rüyalarından uyandığında, kendini dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldu."

dönüşüm, franz kafka

benim için puslu kıtalar atlasının giriş cümleleridir.
ulema, cühela ve ehli dubara; ehli namus, ehli işret ve erbab-ı livata rivayet ve ilan, hikâyet ve beyan etmişlerdir ki, kun-ı kâinattan 7079, isa mesih'ten 1681 ve hicretten dahi 1092 yıl sonra, kostantiniye derler tarrakası meşhur bir kent vardı.

(bkz: yakmak bir zevkti!)
fahrenheit 451

ben genelde hiciv tarzı okuduğum için basit bi örnek verdim ama kalsın hele.

bugün annem öldü, belki de dün bilmiyorum.

albert camus-yabancı.

“ertesi gün hiç kimse ölmedi. “

ölüm bir varmış bir yokmuş. jose saramago

azil'in giriş cümlesi çok hoşuma gidiyordu tam hatırlayamadım.
--- alıntı ---

“bu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. bir hayata son vereceğiz. ancak korkma. doğum yeri belli olmayan ölümün serpilişi o kadar yavaş olacak ki ölenin kim olduğunu anlamayacaksın. işlediğin bir suçtan ötürü, belki de ilk kez pişmanlık duymayacaksın. belki de o gün geldiğinde, bir hayata son vermenin suç olmadığına inanacaksın. ancak şimdi titrediğini biliyorum. elindeki kağıdı tutmayı sürdürmekle yırtıp atmak arasında hangi hızla gidip geldiğini rüzgarından hissedebiliyorum.”

--- alıntı ---
kaynak: buradan
tekrar okumam lazımmış gerçekten.

"ölmeyeceksek içelim bari"
adalet ağaoğlu, bir düğün gecesi romanı, ilk cümle.

"bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti."
orhan pamuk, yeni hayat romanı, ilk cümle.

" yaşam yolumuzun ortasında karanlık bir ormanda buldum kendimi, çünkü doğru yol yitmişti..."

(bkz: dante alighieri)
(bkz: ilahi komedya)

“hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum.”

masumiyet müzesi, orhan pamuk


“zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı hem aptallık, hem inanç devriydi hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana.”

iki şehrin hikayesi, charles dickens


“bugün annem öldü. belki de dün, bilmiyorum.”

yabancı, albert camus

"mutlu aileler birbirlerine benzerler. her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır".

lev nikolayeviç tolstoy, anna karenina.

iki tane var ikisi de ilk okuduğumda iyi ki almışım dedirtmişti :))

"zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı, hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana - sözün kısası, şimdikine öylesine yakın bir dönemdi ki, kimi yaygaracı otoriteler bu dönemin, iyi ya da kötü fark etmez, sadece 'daha' sözcüğü kullanılarak diğerleriyle karşılaştırılabileceğini iddia ederdi."

charles dickens - iki şehrin hikayesi

"bakıp yaşamıma şöyle bir göz gezdirdiğimde, pek de mutlu bir yaşam olduğunu söyleyemeyeceğim bunun. ne var ki, içerdiği tüm yanlış ve hatalara karşın mutsuz bir yaşam olarak da niteleyemeyeceğim doğrusu. zaten işi mutluluk ya mutsuzluk açısından ele almak düpedüz budalalıktır; çünkü bana öyle geliyor ki, yaşamımın en mutsuz günlerini en neşeli günlerine değişmezdim. bir insanın yaşamında önemli olan, önüne geçilemeyecek şeyi bilinçli bir şekilde sineye çekmekse, iyinin de kötünün de gereği gibi tadını çıkarmak ve dış yazgıdan ayrı, daha gerçek, rastlantı karakteri taşımayan bir iç yazgıyı ele geçirmekse eğer, kendi yaşamım için yoksun kötüydü denemez. dış yazgı herkes gibi benim üzerimden de geçip gitti, karşı durulamaz ve tanrılar tarafından alnıma yazılmış. ne var ki, içteki yazgım benim kendi eserim oldu; tatlılığı da acılığı da benim sayılan, sorumluluğunu tek başıma üstlenmeyi düşündüğüm bir eser."

hermann hesse - gertrud

"hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum."
orhan pamuk-masumiyet müzesi

"benim vatanım çocukluğumdu ve ben büyüdükçe uzaklaştım ondan, uzaklaştıkça da o büyüdü içimde." (bkz: burhan sönmez) - masumlar

ben hasta bir adamım.

yeraltından notlar. dostoyevski.