yazarların aşamadığı durumlar

hayır diyememek.

uykudan ayrılamamak.

bazı travmalarımı aşamıyorum..

ya arkadaş ben nasıl sevişeceğim.. var mıdır bunun bir taktiği falan bir yardımcı olun be.

kendimi aşamadım bir türlü her seferinde kendi önüme engeller koyuyorum.

adaletsizliği aşamıyorum, aşamıyoruz.

annemın vefatı sonrası aklımdan çıkmayan şeyler. mesela hiç tanımamısım aslında onu, en sevdiği şarkı neydi acaba? ağladığı bir film var mıydı? özlediği birileri? pişmanlıkları nelerdi? sadece annem olarak görmüşüm hep. almaya öyle alışmısım ki hiç karşılıgını dusunmemısım. peki yetebildim mi acaba evlat olarak anneme. çok mu üzdüm acaba? böyle fikirleri aşamıyorum. unutamıyorum. anne gidince öyle bir boşluk oluyor ki insanın hayatında hiç bir şey doldurmayınca anlıyorsun ne denli büyük oldugunun yerinin.

kırılıp üzülmeyi aşamıyorum.. hep kendime söz veriyorum bu sefer aşacaksın,bu sefer takmayacaksın kafana diye ama maalesef ki aşamıyorum..

kaderi yenemiyorum, artık ümidi kestim. kader bir yandan, fenerbahçe başka yandan, tükendim valla. gülümsemek, sadece sözlükte gördüğüm bir sözcük oldu.

sevdiğim insanların ölümü, ceren özdemir, küçük iskender, veya kim olursa.

türkiye avrupa sınırı.

sevmenin sadece cinsellikle bağdaştırılması.