yazarların boşvermişlik seviyesi

30 lu yaşlara yaklaştım , üniversite döneminde taş gibi elemandım sporuydu seksiydi filan güzel aktif bir insandım. sonralardan alkole bulaştım bir kaç senedir düzenli içiyorum biraz göbek yaptım , hala karizmamın yerinde olduğunu söylüyorlar ama pek inandırıcı gelmiyordu uzun dönemdir . ne olduysa bu yılbaşından sonra kendime saçma sapan bir güven geldi kimseyi beğenmez hale geldim . yaşanmışlıklardan mı yoksa başka bişeyden mi bilinmez , rezillik , kimseyi takmama , sonra güzel kadınları beğenmeme huyu başladı . para durumu olsun umurumda değil, kadınlar umurumda değil, sayamayacağım birsürü şey umrumda değil . umarım boku yemem .
not : aşık olmak istiyorum .

3. kaç üzerinden olduğu sorun değil.

boşvermişlik mi üşengeçlik mi bilmem kahvaltıyı direkt buzdolabından yaparım.

an itibariyle yüzde 92,5

sevişirken prezervatif kullanmam.

(bkz: yaşamaya devam etmek)

param yok, aşk meşk yok, başarı yok, tip yok, arkadaşlık veya aile muhabbetine hiç girmiyorum bile. hala inatla gülüyorum ve mutluyum. gülebilecek şeyler buluyorum (ortada olan halim gibi).

arada full duyarlı oluyorum sonra yavaş yavaş boş vermeşliğe geliyorum sonra biraz böyle sürünüyorum sonra tekrar bişeylerden kendimi gaza getirip bu döngüye giriyorum.

ne? arkadaşlar bu dolandırıcılıktır. bir şeyi veriyorsanız o şey en azından olmalı. lütfen artık kandırmayalım bu güzel halkı. lütfen suç işlemeyelim. nolur artık işlemeyelim. veren el nasıl incindi şuan? hakkımız var mı buna? bu bir katliamdır. veren el adamdır.

son zamanlarda zirve yapmıştır.

boşverince bitmiyor elbet sorunlar ama biraz nefes almak bizim de hakkımız.

hangisini boşversem diye ayort etmekten yoruldum. o yüzden tüm her şeyi noşveriyorum. ne olacaksa olsun bana ne.

o kadar boşverdim ki ...

(bkz: rahvan)

hemen hemen;

sonra anlatırım, boşver...*

maalesef sıfır ya. boşveremiyorum. programımı kutsal bir kitap gibi uyguluyorum. fire vermeye ertelemeye üstünü çizmeye kıyamıyorum. o kadar emek ve çaba var. boşversem mutlu olamam. mümkün değil. bugünkü şartlarım beni zorlamaz. sürüp giderim. hiçbir şey kaybetmem. ama idealler. o kadar merak ediyorum, o kadar deliriyorum ki on sene sonrası için. bugün feda edilebilir gibi görünüyor. ki öyle. olması gereken bence bu. bi kere boşverince insan buna alışır. nihilist bir sapkına dönüşür. kendime kıyamıyorum. bunu hak etmiyorum. kendimi tamamen orada olmak için doğduğum yere doğru ittire kaktıra taşıyorum. yorulmadım değil. ama ama nasıl dinlenilir biliyorum. o yüzden devam.