yazarların dramatiklik seviyesi

elinde küçük bir yara görünce önce bayılıp sonra kusan dramatiklik seviyesiyle yaşamak çok zor. yalnız değilim biliyorum susmayın dramatikler konuşun.

o kanal bizim tv de göstermiyor dediğim basliktir. ınsepşin ironi*

sırf kafamı duvara sert çarptım diye beyin kanaması geçireceğimi düşündüğüm için sabaha kadar uyumamıştım. tabii google'ın beyin kanamasını önlemek için amuda kalkma tavsiyesi vardı ama pek benlik olmadığı için yapmadım.

bu düzeyde

kandan korkmam aksine bazen hoşuma bile gider ama ablamla işe gitmeden kan vermeye gittiğimizde kendi kandan korktuğu için ilk ben oturdum sonra kendisi.
kan alma işlemi biter bitmez bu deli elini kaldıracağına aşağı eğdi ve kan fışkırdı 4-5 saniye, sonra pamuk bastı. "oha bu ne, sende de böyle oldu mu?" dedi tedirgin bir sesle. başımın döndüğünü ve gözümün karardığını hissetmekle birlikte onu korkutmamak için "evet oldu, sakin ol ve avuç için omzunu tutsun." deyip elinden tutup kaldırdım ama sersemledim kendimi taşıyamayıp geriye sendeledim ve sandalyeyle durup üstüne çöktüm. "ne oldu sana, rengin atmış, bayılıyor musun yoksa?" deyip iki eliyle yüzümü kavradı "şu boktan kolunu kaldırmış tut dedim sana, eğme." diye sayıklar gibi konuşuyorum. "o durum normal değildi, ödümü kopardın. kendime gelirim az sonra." dedim ama gözümü çok açık tutamıyorum.
ama ben 5 dk sonra kalkıp yürüsem de ayaklarım hâlâ titriyordu. 1 saate yakın ayakta durduk lanet otobüs için.
yakınımda görmek etkiliyor galiba. ve açken daha beter oldu...
böyle aklımı aldı sonra uğraşıp durdu:" evin cerrahı kan fışkırmasına karşın az kalsın bayılıyordu." gibi sözlerle annemlere de anlatıyor akşam hainnn. bir damla kan görünce el ayaktan kesiliyordu ve o durumdaki tepkisini büyük beklediğimden korktum sanırım ve kan alma olayında dirsek içini jiletlemiş gibi kan fışkırdı. nokta olan delik sanki yarım cm kesik gibiydi. öyle bir kan şelalesi. kanı durduktan sonra pamuğu açıp baktım ve o nokta gerçekten de çizik gibi duruyordu. neyse ki kanı durmuş diye bozuntuya vermemeye çalıştım. ama ben yerine kendi o hâle gelseydi o hemşireye fena kızardım. çünkü bu hemşire çoğu zaman kan almayı bilmiyor gibi davranıyordu ve baya acıtıyordu. denk gelmek istemiyorduk.
bir ara üst kola bağlanan ince borumsu veya kemer gibi olan şeyi bağlamadan kan almaya kalktı.
sonrakinde derimi steril etmeden, bir öncekinde yeni iğne ucu açmamıştı?..

kulağımı deldirirken bayılmıştım. sağa kulağa iki sol kulağa da bir tane delik açılacak. üçe iki olacak yani son durumda delikler.
daha önce kuzenimin gittiği kuyumcuya gitmiştik. o kadar rahattı ki adam tezgahın arkasından çıkmadı bile. muhtemelen günde yüz tane mıhlıyor. ama benim gibisiyle karşılaşmamış nereden bilsin başına gelecekleri.
adam tezgahın önünden uzandı başladı delmeye tek tek. bir kulaktan sonra bana bi fenalık gelmeye başladı. adam bi şeyler konuşuyor ama anlamıyorum. dön demiş herhalde. kuzenim kolumdan tuttu öbür kulak için döndürdü beni. gözlerim hafif gitmeye başladı aha dedim geliyor. ben kötüyüm desem bir oturturlar falan onu da demiyorum. adam çat çat diğer kulağı da deldi. sonrası bende yok.
meğer kuzenim fark etmiş bana geldiğini adamı uyarmış adam da şaka yapıyordur demiş. kuzenim en son kolumdan tutup koltuğa yöneltmiş beni. bende buralar yok mesela. o sırada artık kendimi tutamaz olup öne doğru yığılmışım. yığılırken de kuyumcunun varaklı aynasına kafayı çarpmışım. alnım şişti sonra.
uyandığımda adam korkuyla suratımı tokatlıyordu. su mu içirdi. 20 lira ücret alacaktı on lira alıp gönderdi bizi. bir de sövmüştür arkamızdan.

soğukkanlı biri olarak hayatımda drama pek yer vermem. sorun varsa, kırk saat üzülmek yerine çözme yolunda kafa yorarım.