yazarların çocukluk hayalleri

"büyüyünce ne olacaksın?" diye sorulduğunda palyaço cevabını verirmişim. şimdi palyaço olamadım ama çıngıraklı bir maymun gibiyim hokkabaz gibiyim hokkabaz.

bir balinanın beni yutması, çok uzak yerlere götürmesini, ben oralarda gezip tozduktan sonra da beni evime geri götürmesini hayal ederdim.

7 yaşında da birleşik krallığa taşınmayı hayal ediyordum. vizyon (benim vizyonum kahvenin yanında brownie yemek kadar arkadaşlar ironidir yani).

evdeki dolapların narnia'ya açılmasını hayal ediyordum. hatta o yüzden bir keresinde gittiğim mobilyacıdaki dolapların hepsine teker teker girip kapıyı kapatmıştım. sonra annem beni kaybettiğini sanmış falan. hala arıyorum narnia'yı, aslan'ı...

doktor olmaktı amacım. ama iş matematik olunca hayallerim yerle bir oldu.

atlasları çok severdim çocukken. ülkeleri incelemeye bayılırdım. beğendiğim ülkeleri de evdeki ansiklopedilerden araştırırdım. sanki oralara gitmiş gibi hissederdim kendimi.
iskoçya çok ilgimi çekiyordu. "büyüdüğümde oraya gideceğim" hayali vardı.
şimdi evde oldukça büyük bir haritam var. gözüm takılır bazen, incelerim yine. oğlumla "hangi ülke nerede?" oyunu çok oynardık. o da merak ettiği ülkeleri google'dan araştırırdı.

çok büyük bir gazeteci olacaktım. savaş bölgelerine gidecektim. gelirkende savaş mağduru çocukları ülkemize kaciricaktim. şimdi çocuklar içinde linç yemem bence. çocukkende insanın çocuk olanını severdim. şimdide hiç değişmedi.

etrafı camlarla çevrili bir odada yağmuru izlemek istiyordum. nereden düştü bu hayal aklıma bilmiyorum ama bunu hep istedim.

çizgi filmlerdeki dünyada yaşamak isterdim. o zamanlar gözüme çok hoş göründüğündendi ama şimdi bakınca çok haklıymışım. bu dünya hiç güzel değil, çizgi filmlerdeki bundan daha güzeldir.

pilot olmak

bir an önce o evden gitmek.