yazarların saçma hayalleri

gökyüzünde uçamayacağımı biliyorum ama kendimi gökyüzünde uçarken hayal etmeyi seviyorum. bana özgür olma hissi veriyor.

bazen cia ajanlarının evimden beni alıp bir üsse götürüp tebrik etmesini, yıllardır peşinde oldukları bir görevi benim yaptığımı bana söylemelerinin hayalini kurardım eskiden.
sonra rütbeli cia ajanı olarak yaşantıma devam etme hayalleri falan.

hep kendimi saygı duyulan bir insan evladıymışım gibi hayal ederim.
acı bir tebessüm yüzüme yavaş yavaş oturmaya başladığında ise hayalim sonlanmış oluyor..
uups..

bir gün çok sevdiğim insanları alıp yeni bir düzenle tekrar yaşamaya başlamak istiyorum :)

artık hepsini saçma olarak anabilirim çünkü hiçbirinin gerçekleşme ihtimali kalmadı.

ben bir gün birdenbire almanca anlayıp konuşabileceğime inanıyorum

öldükten sonra istediğim kişileri istediğim zaman dürtmek.
bunu yapabileyim lütfen ya. hatta dürtmeyle de kalmasın, onların rüyalarına istediğim şekilde girebileyim, onların beni duymalarını sağlayabileyim vs. bayağı eğlenceli olurdu ve merak ettiğim birçok şeyi öldükten sonra da olsa öğrenebilirdim.

küçükken izlediğim beşinci boyut ve samanyolu dizilerinden bu kadar etkilenmemem gerekiyordu.