yazarların efsane cimrilik hikayeleri

şahsen ben limon suyunda böyleyim. tek bir damlası dahi boşa gitmemesi için ciddi gayret gösteririm.
herkesin var mıdır acaba böyle, farklı konularda, diye düşündüm de. o sebepten...

en pinti benmisim meger. ağlıyorum...

şişelerin son anıdır. insanın ne yapacağını karar verme anıdır da.

hayat müşterektir. zannediyorum manevi değeri olmadıkça veya ekstrem bir biçimde ölüm kalım mücadelesi vermedikçe, en pinti olunan anlar deneyim edemeyeceğim anlardır.

benim tek paylaşmadığım şey, sevdiğim insanlardır. gerisi hikaye...

herkesin ailesinde, çevresinde olan cimri insanların hikayeleridir. çocukluğumun geçtiği apartmanda otlakçılığıyla ve cimriliğiyle meşhur bir komşumuz vardı. kadın herkesin evinde silip süpürürcesine yer, içerdi. kendisi tatlı, börek, çörek ya da et vb. yemekleri yaptığında paylaşmamak için evde yokmuş numarası yapardı.

cimrilik mi bilemem ama 13tllik cüzdanı 12 takside böldürmüşlüğüm vardır. o utanmaz benim evet.

bu konuda en iyi örneklerden biri ahlat ağacı filmindeki baba karakteri idris karasu olur.

oğlu sinan kpss'ye girmeye giderken annesinin verdiği parayı garajda önce sigara almak, daha sonra da köfte yeme bahanesiyle(aslında ganyan oynamak için) hacılamasıyla cimriliğin dibine vurmuştu. normalde pederden para beklentisi olan sinan neye uğradığını şaşırmıştı tabi.

işyerinde birkaç arkadaş yemek yiyecekler, ekmek almayı unuttuklarını farkediyorlar. dışarıdan oraya gelen başka bir elemanı arayıp gelirken bir ekmek almasını istiyorlar. eleman ekmeği alıp getiriyor, parasını istiyor. bakıyorlar bozuk paraları yok, çocuk bunlara iban numarasını veriyor, hesabına 1.5 tl ekmek parasını yolluyorlar.

askerlik zamanım çay 20 kuruştu. ama bir çay alamazdın tam para vermedikçe, hep bozuk yok derlerdi. 1 liradan nolur diyip 5 çay alırdın. zaten er gazinosu denen yerde mutlaka tanıdıklar olurdu, onlara verirdin fazlasını. kim çay alsa bu böyle gider, sisteme dönüşürdü. çünkü başkası da çay alınca sana veriyor, aslında çayın sana geri dönmüş oluyor. her neyse uzatmiyim, karslı bir çocuk vardı bırakın birine bir şey ısmarlamayı kendine bile almazdı parası gitmesin diye. çarşıya çıksa en ucuz yerlere gider, zaten tek mekan internet kafede 1 saat takılır, hemen askeriyeye geri dönerdi. traş köpüğü pahalı ve ufak diye, sıvı el sabunu alıp gelmişliği vardı. 450 gün birlikte askerlik yaptık da birine bir şey ısmarladığını görmedim.

yemekhane olmadığı için yemek yerine yemek kartı veriliyor iş yerinde. tüm gün aç duran adamlar dolu burası. bazıları para dayandırmak için, o kartlarla evin mutfak alışverişini yapıyorlar. kartla yemek yese mutfak alışverişini nakitten yapacak, öyle olunca da maaş yetişmiyor. onlara zerre lafım yok. ama iddia oynayabilmek için, eldeki arabayı ya da banka hesabındaki parayı/altını yükseltebilmek için tüm gün aç durmak nedir? bekliyorlar biri bir şey verse de yesek diye. memleket böyle garip adamlarla dolu.

öğrencilik yıllarımızda sigara alacakken 1.25 tlnin eksik olması sonucu arkadaşımdan 5, 10 tl yerine tam da 1.25 tl istemiştim. kafamdaki düşünce de az borçlaniyim de fazla ödemiyimdi. 2 gün sonra tam 1.25 tl iade ettim kendisine. borç alırken bile cimriyim. belki de tutumlu demek daha iyi olur.

yeğenim özeldir bu konuda.
defalarca başını beladan kurtarmışlığım karakollardan almışlığım vardır,bir akşam taksi ile 20 lira yazacak yere bırakmasını istedim benzin yok dayı ateşle 100 lira götüreyim dedi.
ulan herkese cimrilik yapıyorsun tamam da bana yapma,baktım gayet ciddi ki bu velet parası gitmesin diye ehliyet almamış bir tip.
tamam dedim,kontağı çevirdi doğru benzinci bakıyorum çeyrek depo benzin de var hiç sed etmedim aldık 100 liralık benzini.
bıraktı beni ama gevşek gevşek gülüyor o hareket eder etmez polisi aradım nasılsa ehliyet de yok.
şu plakalı araç kaldırımda üzerime çıkıyordu sarhoşmudur nedir silah gösterdi bi de vs vs
şu yoldan gidiyor durdurun onu çevirin.
15 dakika sonra telefonum çalıyor,eee dayıcım beni polisler çevirdi arabamı bağlayacaklar bana da ceza kesecekler gelirmisin?
şimdi oraya yürüyerek gelemem yol uzun taksi desen yakınlarda yok arabamın benzini de yok gönder 1000 lira benzin atayım geleyim.
ses nefes kesildi velette.
neydi o söz dinsiz imansız diye olan.

yazlıktaydık amcam, amcamın çocukları ve ben oturuyorduk sahilde ve amcam çocuklara dondurma almıştı, bana almamıştı öyle izlemiştim, çocuktum. şu an amcamla görüşmüyoruz.

321 kişilik algoritma dersinde hocamızın 312 kişiye ff vermesi. verdiği her harf notu kesinlikle cebinden çıkıyor başka bir açıklaması yok.

not: 14 yıldır bilgisayar başındayım. 8 senedir kod yazıyorum projelerim stajlarım hatta yazdığım makalelerim bile var. ama bende ff aldım

kuaföre harcanan paralar ve saatler. bu konu ayri bir başliği bile hakeder.

kağıt havlu kullanırken. normal havlu ve temizlik bezi kullanamıyorum huylandığım için o yüzden her yerde kağıt havlu kullanıyorum. çevreyi kirlettiğimin farkında olduğum için de resmen gıdım gıdım kullanıyorum mesela tezgaha bir şey mi damladı kağıttan 2cm2 özenle koparıp onunla silerim. yemekte peçete kullandırtmam zaten yarım olan kağıt havluyu en az 3e bölerim... gurur yaptığım bir konu resmen.

özellikle, parayı her şeye çar çur edip en olmadık anda pintiliği tutanları irrite eden anlardır. mesela ben her şeyde paraya kıyıyorum ama neredeyse her defasında 5 tl için bir tık daha kötü olan mutfak gerecini alıyorum. mutfak gereçleriyle sorunlarım var.

2400 karma puanım olmasına karşın tek bir kafa store ürünü almamam.

pazar günü asla yataktan kalkmak istemediğin ve hiçbir şey yapmak istemediğin anlar.

tanık olduğum 2 tanesini anlatayım.

eski iş yerinde yazılımcı bir arkadaş vardı. 52-53 liraya mouse pad almış internet üzerinden. bir süre sonra(iade süresi geçtikten çok sonra) aynı ürünü 43 lira gibi bir fiyata bulmuş. adamı arayıp iade etmek istemişti. adamlar iade almayınca 20 kişinin içinde hüngür hüngür ağlamıştı. benden önce ise simit 1 liradan 1.25'e yükselince simitçiyle kavga etmiş. satış bölümündeki abi ayırmış.

lisede yurtta kalıyoruz. aktivite olarak güreşiyorduk bir ara. arkadaşın(maddi durumu epey iyi) beyaz fanilası 'cırt' demişti. yırtığı göremedik ama sesi duymuştuk. yarım saat kadar ağlamıştı. "çocuğa fanila mı alsak?" diye konuşurken duyup susmuştu. almanın saçma olacağına karar verince yarım saat daha ağlamıştı. sapsarı çocuk ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu.

hımmm benım arada tutar sonra asıl vermem gereken paranın iki katına mal olur yapacagım iş.

benim bir yengem var her artan yiyeceği buzluğa atıp değerlendiriyor (iyi anlamda değil ). dolma içi kalıyor üzerine salçalı su ekleyip çorba yapıyor , menemen artıyor üstüne peynir koyup börek yapıyor. evindeki ketçapın tarihi tam altı yıl geçmişti. daha ne anlatayım ki.