yazarların gördüğü en güzel rüya

karne günümde rahmetli dedemin rüyama girip teşekkür etmesi.aramız çok iyi olduğu için okul bitireceğimi, doktor olup ,onu iyileştireceğimi ve beni özel okullar da okuyacağını söylerdi hep.bu yüzden çok özel ve çok güzeldi.

rüyalarda da gün yüzü görmedik.

başka bir yerde başka insanlarla bam başka bir hayatım vardı. rüya aşırı gerçekciydi hatta içindeki kişilere beslediğim duygular bile bu yüzden uyandığımda ilk başta gerçekliğini yadırgadım ve bir anlığına hayatımda bir kaç şeyin farklı olmasıyla aslında ne kadar mutlu olabileceğimi fark ettim. bir anlığına olsa bile parçası olduğuma sevindiğim bir hayattı keşke gerçek olabilseydi

norvecteydim ya baya iyiydi.(nasil anladin diye dusunenler olabilr olmasin hissettim ben ruhen norvecte olduguma inandim)

onla daha konuşmamıştım. malum karşılaşma yaşanmıştı. sonra ilk konuşmamızı rüyamda yapmıştık. sitah dar paça kot pantolon giymişti. üstüne de siyah kaşe mont. ayhh gelmesin geri gitmesin de sanırım istediğim şey beraber yok olalım. başka çözüm yolum yok

küçük iskender'le konuşuyordum...

evimin balkonundan kendi selamı dinlediğim rüyam.

küçük iskender ile konuştuğum rüya.

çok özlediğim bir kişiyi görmüştüm rüyamda. ne sarıldım , ne dokundum. sadece uzaktan görmüştüm bana yine eskisi gibi gülüyordu. uyanmak ilk defa bu kadar ağrıma gitmişti , uyandıktan sonra saatlerce ağlamıştım.

en güzel rüyam hangisi hatırlamıyorum ama son zamanlarda sürekli olarak mutlu hissettiğim rüyalardan uyanıyorum. normalde rüyalarımı ayrıntılı hatırlarım ama bu aralar sadece güldüğümü ve mutlu olduğumu hatırlıyorum kalkınca. ve içimdeki o kıpırtı inanılmaz güzel geliyor. uyku düzenine kavuşunca hayatın bu kadar pozitif olacağını kimse söylememişti. neyse ben yine saati kaçırdım. iyi geceler diyeyim bari.
tanım: yazarların gördükleri en güzel rüyayı yazdığı başlık.

güzel değil aslında bir kabus bu.
ama ne zaman aklıma gelse gülümserim.
rahmetli anneannemle stephen king'in palyaçosu pennywise'ı öldürmeye gidiyorduk.
anneannem bastonuyla koşturuyordu.

uyandıktan bi 10 dakika sonra gördüğüm şeyleri unutuyorum. harbi nasıl hatırlıyorsunuz aylar, yıllar önce gördüğünüz rüyayı?

yanımda bir kedi ile yürüyerek dünya turuna çıktığım bir rüyam vardı. atmosfer öylesine loş ve yeşildi ki yıllar geçse de unutamam.

(bkz: hayatım) ölüm gerçek ömür yalan.

ben, ernest hemingway ve bukowski ankara'da bir pavyona gitmiştik. çıkışta çorbacıda necip fazil'a rastladık .necip fazıl bukowskiden borç aldı.

çok var.
hemen her gece rüya görürüm. ölen yakınlarımı görmek . hiç ölmemiş gibi onlarla konuşmak beni mutlu ediyor.

bir villa sitesine girdim. orada tanıdığım bir oğlan vardı. villa sitesinin aşağısı denizdi. aşağıda öyle enfes bir manzara vardıki kelimeler yetmez. o tonlar o renkler fantastik bir film sahnesinden fırlamış gibiydi.
birden deprem oldu ve yer ikiye ayrıldı. çocuk korkup arkasına bakmadan yukarı yokuş kaçmaya başlayınca oracıkta tek başıma dikildim. başımı yerden kaldırıp denizin olduğu yöne bakarken su yüksek binaları arşınlamıştı. gözlerimi kapatıp açtığımda; yer yarılırken ortaya çıkan bir volkan deniz ve kara sınırında belirmişti. yer sanki az önce deprem olmamış gibi dümdüz dururken az önce boylu boyunca var olan binalar artık yoku. onun yerini ağaçlar almıştı.
ne olduğunu anlamaya çalışırken volkana yaklaştım. uzaktan göründüğünden daha küçüktü. göğe yükselen deniz suyunun ardında gökyüzü masmavi ve cıvıl cıvıl görünüyordu. volkanın patlamasından korkuyordum ancak mavi gökyüzüne bakmak için yaklaşmaktan çekinmiyordum ve tam mavi kısma dokunacakken uyandım.

dun gece haluk levent'i gördüm. yahu adamla okadar uğraştılar ki rüyama girdi. gayet de efendi bi adamdı rüyamda.

muhsin yazıcıoğlu ile rüyam da sohbet ettim sözlük. sanırım korumasıydım. takım elbiseler içerisinde belimiz de emanetler.
şuan rahat uyuduğunu düşünmüyorum fakat hesap günü elbet gelecek. ? patladığında..

başlık altında muhsin yazıcıoğlu ile sohbet edenler var brehh.
neyse. dün gördüğüm rüyadır. öyle tatlı uyumuşum ki zaten. sabaha bebek gibi uyandım. neresi olduğunu bilmediğim bir yerdeyim, insan belirsizlikten korkar aslında.. ama uyurken bu da devre dışı kalıyor herhalde. kapalı küçük bir yer fakat huzur doluyum. yanımda "o" var. premsess edasıyla o huzur dolu yerden beni alıp bir ormana götürüyor. orman karanlık fakkat ruhum kadar değil. sonra orada beni bir başıma bırakıp gidiyor. sonu güzeldi demedim zaten arkaaşlar başı güzeldi. bakmayın hemen öyle.
gidene kadar güzeldi işte.