yazarların içinden geçenler

adın her yankılandığında yüreğimdeki sular yerinden oynuyor hala..
hala uykulara ve uyanışlara seninleyken sensiz katılıyorum.
çok çöller, kervanlar geçmiş bir yolcu gibi kalbimdeki vahanın yerini arıyorum.
bana verdiğin o kitaptaki gibi..
ıssız bir çöldeki geleceğe soyunuyorum.
sahi adın ne zaman silinir defterimden ?
bulutlarım ne zaman dağılır?
biliyorum tanrım "herkesin şifacısı kendi içindedir."

aklından deseydin keşke içinden biraz şey yani anladın sen.

çok afedersiniz abov dedirten başlıktır.
evet efenim benim içimden de majör depresyon geçti. hoff.

gençliğimiz karanlıkta geçti ve söndü. umarım yaşlılığımız rahat geçer, atatürk’le, cumhuriyetle ve medeniyetle geçer ve huzurla ölürüz.

2021 için en net haliyle tükenmişlik sendromu bir kaç defa ileri geri yaptı. umarım 2022 ile birlikte çıkıp gitmiştir..

çok üzgünüm, çok üzgünüm, çok üzgünüm...

hayat.

akp.

sevdanın hası sese de, söze de gelmez ağalar. sevdanın hası suskun yaşanır.

hangi dilin gücü yüreği âşikar etmeye yeter?

murathan mungan

şuraya tanım girmek isteyip yazıcak bir şey bulamamak cidden çelişkili hissediyorum

bence bu başlığa özel küfür serbest olmalı.

tarlaların ortasnda benekli bir gecede,tırpan vurulur umudun gövdesine.
yarım yüzyıl boyunca ölmedi insan böylesine.
tarlaların paralleliğinde astı kendini puslu gecede.
kanayan yarayı kucaklamış ölümün gölgesinde.
nefesinin tükeneceğini bile bile hayatın sillesini yemiş her vaziyette.
ölmek mi dersin yarı uyumak mı bilemezsin bu hayat bilmecesinde.
düşünüp durursun,bir ağaç misali kurursun baka baka çürürsün bir dolu sahte yüzlerle.
kirpiklere gizlenen sahre çölüne dönmüş gözlerinde ararım en güzel hisleri de.
neşe,kisvelere bürünmüş kanlı,ılık bir rüzgar...
kapılıp sağa sola savrulursun görülmemiştir böylesi de.
gitmenin ağırlığında ezilirsin,sezgi yanaşmaz olur denizlerine.
dört kapıdan geçersin 12 adım vesilesiyle.
seçenekler çınar ağacı olur hedeflerine.
en sonunda uyanırsın ölesiye bir rüyanın içinde.
zaman ve ayna alıştıra alıştıra öğretir sana ölmeyi de beklemeyi de.

kan geçiyor, damar geçiyor, ayrıca kan benim damar benim, istediği yerden geçer.

ciğerlerim dolu, boğazım kuru, baş ağrısı üstüne ve halsizlik. işten yeni çıkmışım. bugün 2 tane içeyim. evet hastayım ve hala içmeyi düşünüyorum.
birde yanımdaki sökük max 130 yapan araca 131 yaptırmaya çalışıyor.
yediğim herşey midemi skip atıyor. haftada bir kutu rennie bitirmeye başladım. birde sizi çok özledim. birde seni çok özledim. birde, neyse.

yareplülalemim, beni neden sürekli büyük kakofoni içerisinde bırakıyorsun? tamam asterix'de en sevdiğim karakter kakofoniks ama o sadece bir çizgi roman.

sürekli ama sürekli bir ses kirliliği içinde olmaktan imanım gevredi. bu millet niye bu kadar sesli yaşıyor ya?

egzoz sesi, ezan sesi, korna sesi, motor sesi, birtakım anlamsız bağrışmalar... az evvel hepsi bir aradaydı yine. mesela niye bağırdınız beyefendi? hiçbir anlamı da yoktu. sadece bu gürültüye katkı olsun diyeyse eyvallah, mantıklı yani. bir amaç uğruna bağırdınız demektir.

bu arada unutmadan, internet paketleriniz bitsin de inşallah, ulu orta yerde sosyal medyaya giremeyesiniz. siz vidyo izlerken biz de maalesef vidyoyu dinliyoruz. tiktok ve instagramınız batsın.

harbiden çıldırıyorum ama. o an gta modunu açıp herkesi uçurasım geliyor. bu topraklar beni tımarhanelik edecek...

kıskançlığın da bir dozu olması gerektiğini düşünüyorum.

yazarların içlerinden geçenleri derlediği başlık.*

ekonomik kriz.

kar tren katarı geçiyor ki; vagonlarının ucu bucağı yok...

yine hüsran.
bugün kendimi biraz iyi hissettirecek birşey yapmıştım. cevap bekliyordum geldi ve olmadığını öğrendim.
yine başaramadım, yine olmadı.
olmuyor.
anlamadığım bir şekilde hiçbir şey bana iyi gelecek şekilde gelişmiyor ve gerçekleşmiyor.

saçma sapan insan tiplerinden cok sıkıldım. düzgün insan kalmadı.