yazarların içinden geçenler

yazarların fotosu, yazarların boyu, yazarların saçı, yazarların tc si yok o su yok bu su diye diye sözlük geçiyor içimizden .

h/içimin içime sığmadığı zamanlar vardı... içimden geçtiniz zaman aktı siz h/içtiniz..

allah benimle ne kastetmiş olabilir
...

dürüst olmak gerekirse dünyada nefret ettiğim tek bir insan var onun ölmesi...

"kursa gitmeden nasıl çizim öğrenceğim?" son bir kaç gündür aklımı bu soru kurcalıyor boş kaldığım anlarda.

her başlığa aforizma yapmak size yorucu gelmiyor mu ya, ben çabuk yoruluyorum okurken.

bu gidişatın sonu hiç iyi bir yere varmayacak gibi.

iyi ki doğdun,iyi ki varsın.varlığın için teşekkürler.

ekonomi

bitmiş, bitkin. son varmis ama o sona ulasicak gücü kendinde bulamayan. bi fırtınanın kopmasıni bekleyen onunla berber suruklenecekmis gibi hisler.

içsel sıkıntılarını bir kenara bırak.
hala bir yerler patlamadı.kimse ölmedi. çok iyi!
iyi şeylere odaklan.
bugün kılıçdaroğlu'nun konuşurken yaptığı garip kelime hatalarına gülmek güzel başlangıçtı.

bugün bir kadına neden bu kadar az uyuyorsunuz hastalığınız için sakıncalı dedim. "zamanı gelince uzun uzun uyumayacak mıyız zaten?" dedi. insanlar ne yiyip içiyor, ne yaşıyor da hayatı bu kadar ciddiye alıyor anlamaya çalışıyorum. buna neden bu kadar takıldım onu da anlamıyorum. düşünecek bir şey kalmamış gibi sabahtan beri düşünüyorum. durup dururken insanların dengesini bozmayın lütfen.

çok beğendiğim biri var ama kahretsin ki 2 gündür konuşmuyoruz. ego savaşı gibi de değil gibi de, bilmiyorum. sadece evrene 777 ve aldım kabul ettim enerjilerini gönderiyorum ve onunla konuşmayı şu an her şeyden çok istiyorum

çocuklar niye bana çok düşkün ? hepsi beni oyun oynama batağına çekiyor. sohbet etmek istiyor. hasta olunca neden yanımdan ayrılmıyorlar? ellerimle seviyorum, belki ondan. minik bir yeğenim var çok sokulgan. sürekli teyze diyor. beni uykudan, teyze oyun oynayalım mı diye uyandırıyor. uykusu gelince teyzemle uyuyacağım diyor. hatta arada uzanınca sesleniyor. teyze uyuma diye. uyuyakalsam iyi misin diye uyandırıyor. daha 4 yaşında. yaralansa ilk ben fark ediyorum. gelip bana gösteriyor. dizime uzanıyor saçlarını seviyorum. sandalye veya tekli koltuk ne yapıp edip yanıma sığdırıyor ufacık bedenini. dışarıda da öyle kendi sandalyesini yanıma koyuyor. anne babasının elini bırakıp teyzemin elini tutacağım diye bana koşuyor. kuzenlerim de öyle. bazen o kadar yaşıt gibi davranıyorum ki abla demeyi fazlalık görüyorlar. çocuklar çok başka. kalbin gözlerin zihnin ve ellerin bir enerjisi olduğuna inanıyorum. sakinlik ve huzur getirdiğini de düşünüyorum bu temasın. keşke insanlar çocuklar kadar sevgi frekansında olsa.

içimden geçenler hızla geçip gidiyor. dışarıdan görünenlerin ne kadarı gerçek? kelimeler ise sadece bir yanılsama ve yakındır, muhtemelen bunlar da geçecek.

keşke herkes birbirine saygılı olsa.
o zaman dünya çok daha güzel bir yer olurdu.
toplumda barış ve uyumun olurdu.
saygı, farklılıkların kabul edilmesine ve insanların birbirlerine karşı hoşgörülü olmasına da yardımcı olur.
saygı göstermek, diğer insanların duygularına, düşüncelerine, inançlarına ve haklarına saygı duymak demektir.
saygı göstermek, kültürel farklılıkları kabul etmek, empati kurmak ve diğer insanlarla dürüst bir şekilde iletişim kurmak anlamına gelir.
öncelikle kendimiz saygılı olmalıyız. başkalarına saygı göstermeden önce, kendi değerlerimize saygı duymalı ve kendimize saygılı davranmalıyız.
herkes saygılı olursa, dünya daha adil, daha barışçıl ve daha mutlu bir yer olur.

pahalılık...bu aralar herkesin icinden geciyor.

(bkz: içinden geçmek)

ruh halime göre sorular değişkenlik gösterir.
neden insanlar bu kadar bencil?
saygı duymak empati yapmak bu kadar zor olabilir mi,neden herkes bu kadar kibirli?
mutluluk madem ki içimizde ve biz mutlu olmak istiyoruz öyleyse neden olamıyoruz?
gösteriş evet tam olarak kafamı kurcalayan neden bu marka takıntısı en lüksünü giydiğimde çok mu güzel olacağım,makyaj yapmadan ben ben mi olmayacağım?

'yorulursam, kendime yaslanırım'

çilek. bir tanesi boğazımdan mideme doğru gidiyor şu anda.