yazarların içinden geçenler

aksaray taksim hattı.

akp, feto, siyasal islam... bir dönemim bunların içimden geçiyor oluluşu haliyle devam etmektedir.

şimdi de suretleri bunu devam ettirmek istemektedir. neymiş akpler falan çok geçmiş, yetsinmiş sıra onlardaymış.

siyasi görüşleriniz, fanatik eğilimleriniz, inançlarınız umurumda değil.
kendi içinizde bir duvar örmüşsünüz duvarlarına doğruluk resimleri çizmişsiniz yaşıyorsunuz. bu durumu gayet iyi bir şekilde anlıyorum fakat alenen kötülüğü desteklemeyi, kankacılık ayağına bokun içine girip kokup pislenmeyi kendinize reva görmeyin.

hele ki bu sevimsizliği sevimlilik gibi gösteren kişilerden de uzak durun.

kişinin yada kişilerin rızası olmaksızın yapılan saldırılar tacizdir. sokakta, yolda, muhabbet esnasında konuşmaya g.tü yemeyen kişiler egolarını burada tatmin ediyor.

bak burada ki ortam daha güzel diye ekşide takılmıyordum ama aleni ahlaksızlık desteklendiği için artık burası oradan daha kötü geliyor gözüme.

malum parti, ama çok güzel geçti helal olsun.

yazacak başlık yok emenike.

yazar olmanın en büyük sırrı, kelimelerle dans etmek değil; aslında kafanda deli bir sirk kurmuş olmak. mesela, bir yazar düşünün ki; kahvesini alır, bilgisayarının başına oturur ve içinden şöyle geçer:

“acaba bu cümleyi yazsam mı, yoksa okuyucuyu delirtmek için yarım bırakayım mı? hmm, ikinci seçenek biraz daha eğlenceli olabilir.”

ya da karakterlerinden biri aniden aklından çıkar ve şöyle der: “sen ne düşünüyorsun ya? bu sahne böyle olmaz, ben farklı davranacağım!” yazar da panik yapar, “offf, neden hep ben yazıyorum, karakterler yönetiyor beni?”

bir yandan sayfalar dolusu taslak, diğer yandan sosyal medya bildirimleri: “3 yeni yorum, 5 mesaj, 2 spam... neyse, önce şu paragrafı bitireyim, sonra ınstagram’da beş dakikamı geçerim.”

ve tabii o o meşhur “blok”: yazmaya başlarsın, sonra “şimdi ne yazıyordum?” diye düşünürsün. beynin sinirli bir çocuk gibi, “ben bugün tatil!” der, yazar çaresiz kalır.

ama yazarların en büyük sırrı şu: ne olursa olsun, bir cümle yazarlar ki, okuyan herkes der ki “aha, bunu tam ben yaşadım!” işte o an, o karmaşa ve delilik tüm tatlılığını gösterir.

karşılıklı sevginin uyum ve anlaşma için yeterli olmadığını fark etmek için fazla genç değil miyim?

sigaramın dumanı ....

hayat doğduğumdan beri içimden geçiyor.*

(bkz: yıl sonu raporları)
bunu da atlatırsak tamam...*

bu ay çok mesai yaptım. maaş gününü sabırsızlıkla bekliyorum.

final haftası.

cuma günü gs'yi nasıl yeneceğiz, onun hesabındayım.

kredi kartı ekstresi. içimden geçti bu ay.

(bkz: digitalocean apache2 pm2 configuration)

akp hükümetidir, net.

(bkz: her mevsim içimden gelir geçersin)

içinden geçmek derken? zihnimizden geçenler mi yoksa bizi darmadağın edenler mi?

zihnimden hiçbir şey geçmiyor şu an. düşünmemenin tadı bambaşka.

darmadağın edeni soruyorsanız, hepimizin ortak paydası var: ekonomi.

hayat. bir de şey var, neyse demiycem, zaten komple ülkenin içinden geçti.