yazarların ilkokuldaki eğitsel kolları

kariyerime yeşilay kolu ile başlayıp spor kolu ile sonlandırmıştım. şuan alkol ve sigara gırla gidiyor spor a saygımız var.

(bkz: satranç kolu)

başkanıydım üstelik.

kızılay kolu.

(bkz: sağ kol)

dayım okulun müdürüydü afedersin babam. *

müzik.

hiçbir halta yaramayan, adını bile unuttuğum kol. yılda sadece bir kere aynı kolu seçenler küçücük sınıfta 100 kişi toplanır kol başkanı, yardımcısı gibi şeyler bir kağıda yazılır, oksijenin tükenmesiyle herkes dağılırdı. başka da hafızamda kalan bir şey yok.

yeşilaydaydım ve çok güzel etkinlikler yapardık. sınıf öğretmenim başımızdaydı. çarşamba günleri onun sayesinde güzel olurdu. eskiler özleniyor işte.

ben hep istedim resim kolu, müzik kolu olayalım lakin popüler gruplardı bunlar bana sıra gelmiyordu.
hep yeşilay hep yeşilay...
okurken yeşillendim ben öyle de kaldım.öğretmenlerim içimdeki cevheri farkettiler demek ki.

5. sınıfta kooperatif kolundaydım, bu koldakiler okulun kantininde teneffüslerde gazoz, ayran, simit, poğaça filan satışını yapıyorlardı. kantinin parası da okula kalıyordu. biz de günlük bir içecek, bir simit ya da poğaça alıyorduk. ama benim dönemimde hep eksik çıkıyordu. müdür yardımcısı her gün beni odasına çağırıp kızıyordu. artık birisi mi araklıyordu yoksa ben mi eksik para alıyordum hatırlamıyorum. ama o zamandan ticaretle ilgim olmadığı çok açık bir şekilde belli olmuştu*. fazla geçmeden de başka bir kola alınıp, kantincilik ve ticaret hayatım orada sonlandırılmış oldu. muhtemelen, kayseride olsam evlatlıktan rededilirdim.

cam kenarındaydım ben.