ilkokuldaki ilk gün

yalnız olduğum gündür. babam beni sabahın köründe okula bırakıp, işine gitmiştir. annem, evde yeni doğan kardeşle ilgilenmektedir. ben de okula başlamışımdır. şimdi düşünüyorum; hiç bir atraksiyon falan yapmadım. eve de yalnız döndüm.

şimdi millet çocuğu kreşe başlasa:
" hayatımın anlamının kreşte ilk günü, ilk yemeği, ilk mastürbasyonu " diye instagram'a koyuyor.

okula giderlken bakkaldan aldığım cipsten sürekli bedava çıkması ve benim her defasında geri dönüp yeni bir cips almam suretliyle 5 kere tekrar eden okula geç kalmam akabinde hepsini yediğim için okulun ilk günü sıra arkadaşımın üzerine kusmam istiklal marşı ve kapanış..

en ön sıraya oturmuştum, doğuştan agresif bir insan olarak annemin eve gideceğini duyduğumda sıraya tekme atıp devirmiştim ve sıra kırılmıştı. yine de gitti annem, ne vardı dursaydı?

okula hevesli olarak gidip, ağlayan çocukları görünce otomatik ağlamaya başlamam.annemi çağırmıştım yanıma,annem sen okula gelmek istemiyor muydun neden ağlıyorsun dediğinde ama herkes ağlıyor demem.toplumdaki bireylerin birbirinden etkilenmesi olayında ilk bulunuşum.

tarihimdeki kara leke.

ben aşırı ama çok çok aşırı cadaloz bir çocuktum. annemin dibinden de asla ayrılmazdım. okul demek hem yaramazlık yapamamak hem de annemsiz saatler demekti.

beni okula götürdü annem halalarımdan biriyle beraber. tabi ben "beni bırakıp bir yere gidemezsiniz" modunu aktive ettim hemen.

böylece sonuç şu oldu: birkaç kez cırlayıp cadalozluk seviyemi gösterince öğretmen bana karışmadı, ortama alışayım diye. bizimkileri hitler despotluğuyla sınıfın penceresinin karşısındaki banka oturttum. pencere de yüksek ama epey, oturduğum yerden dışarısı görünmüyor. birkaç dakikada bir kafama estikçe sıraların üzerine çıkıp dışarıyı kontrol ediyorum, ordalar mı, gitmişler mi diye. dışarıya da çıkıp yanlarına gidiyordum arada bir de.

bütün gün öyle geçti. sonraki günler, haftalar ve yıllar ise öğretmenlerden birinin "aman öğretmen çocuğu" diye hiçbir öğrencinin yanına yaklaşmadığı oğluna, okul müdiresine, sınıf arkadaşlarıma tekme tokat dalarak... herkes illallah etmişti benden.

benim, kendim gibi çocuğum olsa nasıl dayanırdım bu trajediye diye düşünmüşümdür sık sık. zavallı annem, ablam ve diğer aile bireylerim... çok çektiler benden, çok...

çoğu çocuk ağlarken eve gitmek isterken sürekli sırıtırdım çocuklarla dalga geçerdim.evet ilkokul ogretmenim annemdi.

beni ablam götürmüştü ilk gün annem ve babam çalıştığı için. erkeklerin ve kadınların farklı tuvaletlere girdiğini de o gün öğrenmiştim :/

babanemle sıcak bir günde korkarak gittiğim ve o korkuyla bir günü geçirip, "korkacak bir şey yokmuş" düşüncesiyle eve döndüğüm 1999 senesinin bir günü.

sınıftaki herkes ağlıyordu önemli bir şey var herhalde düşüncesiyle onlara eşlik ettiğim gün