yazarların kendine itirafları

korkaksın. kendin için bile savaşacak güce sahip değilsin.

hep mi arızalar bulur seni birader . neden sıkıntılı , ne istediğini bilmeyen, karakterleri yarı oturmuşları seni bulmak zorunda bu dünyada.

canını acıttılar diye sızlanıp duruyorsun ama sen onları canını acıttıkları için seviyorsun. seni gerçekten sevselerdi hepsini pişman ederdin (örnekleri de yok değil). senin sevgi anlayışın şiddet yanlısı. belki senin suçun değil bu ama onların da değil. suç da yok suçlu da. bir ara müsait olduğun yerden sevgi nedir öğrenmeye başla. belki bir gün başarırsın. ya da çok kafa yorma eninde sonunda biliyorsun yavrum, masal hep bunlar. sadece sen değil insanlığın temeli şiddet yanlısı, yaşa dümdüz.

oturup adam gibi bir kere bile sevilmemişsin kızım sen aşk meşk neyine.

harbiden de sıkıcı adamsın ama sırf bu yüzden sevilmeyecek bi adam değilsin. bırak giden gitsin sen çiğ köfte yesene be ya.

sinematografi diye ağlıyorum.

korkak olman gereken konularda cesaretlisin cesaretli olman gereken konularda korkaksın senin ben kafanı skim.

çok düşündüm, yani nerden baksanız 3 dakika falan düşündüm ama bulamadım. zaten böyle şeyler bir başlık üzerine düşünüp de bulunacak şeyler değil. ama yine de bu konuda birkaç söz etmek isterim.

ben de herkesler gibi inkar etme, yok sayma, kabullenememe gibi evrelerden geçiyorum elbette. ama bunları daha çok diğer insanlara karşı kullanıyorum. kendime karşı çok açığım. kendime yalan söylemem. çünkü kendimi kandırır ya da inkar ederek oyalarsam zaman kaybederim. sonrasında da türlü türlü sıkıntıya sebebiyet verir bu durum.

böyleyken böyle yagami, derim. kabul edeceksin yani başka yolu yok. öyle anlarda kendi kendimin avukatıymışım da ona yalan söylemem işleri daha da zorlaştırırmış gibi gelir. nitekim öyle de olur.

rte yi ne zaman görsem, midem bulanıyor, kusacağım geliyor
tv nin tekini onun yüzünden parçaladım, kristal kül tablasını
ekrana çakınca tv pert oldu doğal olarak, bir de o masraf çıktı başıma.

bu kadar iyi olman insanlar için birşey ifade etmiyor. onlar kendileri gibi olan insanları sever, onlarla anlaşır.

hala iletişime geçtiğinde anında cevap vermemek için kendimi zor tutuyorum. olmayacağını bildiğim için “vazgeçmişim” gibi davranıyorum, kendimi de buna ikna etmem lazımdı çünkü!

sen hep kendine küstün, hep kendine kırıldın. sonra kırıklarla doldu hayatın. üzerine basar geçerim kırıkların dedin, üzerine bastığın tek şey umutların oldu.
en büyük servetin gülmekti senin. en kötü anında bile geçecek diyip gülmeye çalıştın. o gülmelerin de bir sana yabancıydı zaten. herkese vay be dedirttin. o şeyleri yaşayan bu kız değil sanki nasıl gülebiliyor dedirttin. aferin büyük başarı bu. ama gece ay güneşi himayesi altına alınca niye gülemedin ki?
halbuki ne de güçlü kızsın! yoksa karanlıktan mı korkarsın sen. her şeye alışkın olan kız bir karanlığa mı alışamadı.
bir içindeki masum çocuğa dönemedin zaten. o da karanlıktan korkar bilir misin? hem de öyle bir korkar ki, tüm korkanlar korkularından utanır. bir onun ile hesaplaşamadın zaten. her şeye bir lafı olan hanımımız bir ona söyleyecek laf bulamaz. bir onda tutuklu kalır dili.
şimdi bu masadan kalkar giderdim aslında. miniğimin de elini tutup. ama biz senin yaptığını yapmayalım ha. sen şimdi ister en masum ol ister en hassas. geride bıraktığın bir minik varken pek de mühim değil bu. çünkü senin kırıkların bile sana batmıyor. senin kırıkların ile bile minik bir çocuk uğraşıyor.

şimdi bu yazıyı buraya kadar okuduysanız eğer burada unutup çıkıyorsunuz.

zihnini o kadar yorup kendine verdiğin sözlere ihanet ettin. artık kendinden kaçamazsın. hayat bütün gerçekliğiyle bütün hatlarıyla yaptığın hataları kat be kat ödetecek. yanında tek bir kişi dışında kimse olamayacağını da biliyorsun.
"artık son bir dalga beklerim alıp beni de götürsün diye"

yarınını düşünmeden yaşadığın için şu an kendini bitirmiş durumdasın. geç değil hala, silkelen kendine gel.

başta insanlara çok iyi, toleranslı davranıyorsun. iyi niyetli, onları düşünerek hareket ediyorsun. kalplerini kırıyorlar, 1 den fazla hadi 2 olsun ondan da fazla da.
sonra sen de robot değilsin ya doluyorsun yetti artık diyorsun ve onlara içindeki mutsuzluğu vererek aslında ne kadar b**tan olduklarını, onları sevdiğinden katlandığını düşünemiyorlar çünkü değer bilmez kişiler.
sonra onlar ne yaparsa yapsın isterse benzinle beni affetmezsen yakarım kendimi deseler de hiç acımıyorsun. hatta mutsuz oluyorlar, ağlıyorlar ya bazen hiç acı dahi çekmiyorsun, oh olsun, canıma değsin, gerizekalı kaybetsin diyorsun ve kaybediyor. ara ara onları sarsıp devam edebilirsin ama sen bir sefere atıp hepsini son gücünle ezip geçiyorsun. nuh demiyor peygamber demiyorsun. bitti dediğinde bitiyor.
güzel yaaa. değerini bilen yanında olmasını bilir. gerisini düşünme. seni seven senledir.
herkes her şeyin farkında ve kimse hiçbir şeyi yanlışlıkla yapmadı, bunu da hiç unutma.

uzun zamandır kendime itiraf etmekten korktuğum şeyler vardı. insanların bana söylediği kadarını biliyorum. ama bilmek istemediklerim vardı...
vazgeçiyorum ulan, içimde gram istek kalmadı.
kurudum, bittim. yandım cayır cayır ulan.
yıldım.
en büyük yanlışı kendime yaptım.
ağlaya ağlaya eridim lan.
bir s*k hak etmiyorum.
doğru söylüyorsun anne.
sadece çok üzgünüm...

eski seni özledim bebeğim.
artık çok çirkinsin.

id im: yine konuşmaya çalıştın, yine güzel başladın ama yine kötü bitirdin lan .
egom: napayım elimden geleni yapıyorum olmuyor.
süper egom: sakin. olur böle şeyleer bi dahakine dikkat et yeter hadi kapatın konuyu.
id im: sende her ota maydanoz olmasan olmaz sanki..

kalb para gibisin sen.
geçmiyorsun normal insanlar arasında.
ne yapsan, ne etsen boş.
kendinde kabullenmediğin bir bu kalmıştı.
onu da kabul et artık.
kesinlikle et ama...

hayatımı benden daha güzel yaşayabilecek çok fazla insan olurdu, buna eminim. bense bulunduğum köşede bir vefat bekliyor gibiyim.