yazarların küçük hırsızlıkları

ilkokulda yanımda oturan kız arkadaşımın kokulu silgisini çalmıştım. amacım silginin tadına bakmaktı. çok güzel kokuyordu kendime engel olamadım.

genç kızların kalbini çalarım.

çok kızın tokasını çaldım. yani alıyorum dedim aldım.

(bkz: scent of a woman)

anaokuldayken migros'tan 3'lü kinder yumurta çalıyodum. çok güzel oyuncakları oluyodu. alışverişten sonra eve geliyoduk, gerizekalı gibi, içinden çıkan oyuncakları yapsın diye anneme veriyodum. nerden buldun diyince okuldan necmettin'in babannesi verdi diye de bi yalan sallıyodum. sonra baktı ki annem ben her gün 3 tane oyuncak veriyorum yapması için, sordu bana sen bunları nerden alıyosun diye. ben de anlatmıştım migrostan aşırıyorum diye. götürdü beni migros'a, müdürün yanına. bi güzel itiraf ettik tabi. sonra adam getirdi bana bi sürü kinder sürpriz hediye etti. onlardan da çok güzel oyuncaklar çıkmıştı. bi tanesini anaokuldan bi çocuğa hediye etmek zorunda kalmıştım*. o kadar uyuz olmuştum ki gidip bi daha çalasım gelmişti. utandığımdan değil de maçam yemedi bi daha yapmaya açıkçası...

ooo, hırsızlık mı?
hırsızlık ne ki bakkal soymuştuk biz. böyle bir ekip kurduk dört beş kişi, biri marketçi beyi lafa tutuyor; diğerleri ceplere çikolataları dolduruyor. sonra diğer markete gidiyoruz; oradaki marketçi hanımla da aynı taktiği gerçekleştiriyoruz. bir de cakamız var ki sormayın. soygun yaptık diye sağda solda anlatıyoruz. birkaç gün böyle gitti. sonra bir gün yengem geldi. o hanım var ya sandığımız kadar aptal değilmiş, abi de babamın arkadaşı olduğu için ses etmiyormuş. marketçi hanım, yengeme ispiyonlamış. ben böyle ağlıyorum falan ama kar etmiyor. babamın bir bakışı vardır, içim cız eder. soruyor. "paran mı eksikti, istediğin bir şey mi alınmadı, seni buna iten ne, nasıl hem günah olan hem de bizi aşağılayan davranışı yaparsın? şimdi ne aldın söyle? gidip onların hepsini sen ödeyeceksin!" kalbim güm güm, ağlaya ağlaya gidiyorum markete. sizden şunları şunları aldık gizlice, parasını ödemeye geldim, diyorum boynum bükük, bükük değil komple yerde.
iyi bir ders oluyor, küçük bana. sonra yolda para bulsam benim değil deyip alamaz hala geliyorum. biliyorum çünkü nasıl bir utanç verdiğini. ahhh çocuk ben, yaramazlıklarınla anne-babanı kaç kez utandırdın!

tanım neydi : sanırım çocuk hırsız. *

kalp çalmak.

yazarların zararsız hırsızlıklarıdır. yani umarım zararsızdır.

bir gün arkadaşlarla ayıptır söylemesi rakı içtik gece saat 3 falan eve dönüyoruz. eve dönerken berber gördüm berberin önünde masa vardı üstünde de kokusuz küllük vardı. sarhoş kafayla onu çaldım. hep almak istiyordum nasip olmamıştı bende çaldım hala kullanırım.

açılın o market sahibi benim babam.
birgün babam dükkanda durmamı söyledi. bir musteri geldi yasli bir amca. dolandi dolandi ben de istedigini bulamadi sandim cikti gitti. bir iki saat sonra tekrar geldi. ufaktan biseyler aldi gitti. ışkillendim. kamerayi geriye sarip bakayim dedim.
aman allahim. koskoca adam ceplerine ne bulduysa doldurmus arka tarafta. herseyi anlarim amca da kabartma tozunu niye caliyorsun senin ne isin olur onunla.

hırsızlığın küçüğü olduğunu öğrendiğimiz başlık.

sayılır mı bilmem ama komşumuzun kayısı ağacını soymuştuk. olay şöyle gelişti; bir gün kuzenlerimle mahallede otururken malum kayısı ağacı dikkatimizi çekti. "aa ne kadar güzel görünüyor, kocamanlarmış.." tepkileri eşliğinde içimize bir merak düştü. 'acaba tadı nasıldı'. tabi çocuk aklıyla izinsiz koparıp yemenin iyi bir şey olmadığını bilmiyorduk. büyük bir neşeyle neredeyse ağaçtaki tüm kayısıları yaptık ve gururla eve götürdük. sözde düşünceli çocuklar olup evdekilerle beraber yiyecektik. eve götürünce annem haliyle "nerden topladınız bunları?" diye sordu. bizde masumca "karşı komşu varya onların bahçesinden" demiştik. annem biraz kızdıktan sonra güzelce anlatmıştı yaptığımız şeyin çok yanlış olduğunu. kayısıları da götürüp komşuya iade etmiştik. o zaman çok utanmıştım.
bu arada o kayısıların tadı nasıldı acaba, hiçbir zaman öğrenemiyeceğim.

çalmaya giriyorsa eğer çakmak
kalkarken istemsizce cebime atar giderim.

ben babam alışverişi yaparken gidip cips paketlerini gizlice açıp içinden çıkan hediye fişine göre alıyordum. ilkinde yakalanmadım, onun gazı ile ikincisinde de yaptım. sonra orada çalışan yardımcı adam gelip babama anlattı durumu. eski müşterileri olduğumuz için de kendi aralarında hemen halledip bana blöf çektiler yok bu şöyle yok bunu yaptın artık böyle olacak diye. günün sonunda diğer açık bıraktığım paketlerle beraber eve döndüm ama pişman değilim.

babaannem plastik top almıştı. sokağa çıkar çıkmaz patlatmıştım, çok ufaktım zannediyorum 7 veya 8 yaşımda babaannem çok kızmıştı ama bir top daha alacak parayı vermişti. aldığım gibi o top da patlamıştı. apartman boşluğunda bir tane top gördüm eve patlak topla gitme yerine o topu almıştım. hala içimde bir yaradır. inşallah o topun sahibi çocuk benim yuzumden azar işitmemiştir.

anaokulunda pastel boya çalardım. kendimde vardı ama işte 24lü olanları kıskanırdım. 12li alırdık biz. yakalandıktan sonra bir daha ilişmedim arkadaşlarımın pastel boyalarına. utançtan ölmüştüm.

okul kütüphanesinden kitap yürütürdüm bazen. taa ilkokuldan bir tane var şu an kütüphanemde.

dorock bar taksim'de zorla elime bira tutuşturan garsona inat arjantin bardak çalmışlığım vardır. benden önce 19209417 kişinin o bardaktan içtiğini düşündüğüm için 2 gün çamaşır suyunda bekletip, 3 kere de bulaşık makinesinde yıkamıştım.

şuan bu tanımı elimde o bardakla yazmaktayım. pişman değilim.

komşumuzun bahçesindeki portakal ağacından çaldığım portakallar .

geçen apartmanın önünde ataç buldum.lazımdı asla çalmadım sahiplendim kendisini

bir arkadaşımın sinema kitapları vardı –hatta üniversite kütüphanesinden ödünç alınmıştı– onları yürüttüm, hiç utanmadan, gururla.

ilkokuldayken arkadaşımın ailesinin kantinleri yanmıştı onlar da kalan yiyecek içecekleri müstakil, eski evlerinin bir odasına getirmiş gelene gidene satıyorlardı, maddi durumları kötüleşmişti. annemle onların evine gittik, tuvalete gideceğim deyip yiyeceklerin olduğu odaya girdim kasa da oradaydı kilidi yoktu, 10 tl çaldım sonra arkadaşıma dedim ki sizin sattığınız yiyeceklerden almak istiyorum. odaya girdik kraker, gofret, meyve suyu vb. aldım kasadan aldığım parayı geri verdim, kendimce de eğleniyorum hehe nasıl kandırdım bedavaya aldım diye. neyse oturduk biraz sonra kalktık, eve giderken annem anladı çok kızdı tabii, bana 10 lira harçlık vermeyecekleri belli o zaman çok paraydı ilkokul öğrencisine göre. hiç acıman yok mu zaten kantinleri yanmış çok kötüsün gibi şeyler söyledi, çok utandım. ertesi gün okula gidince o arkadaşımın çantasına gizlice 20 tl attım. özür dilemek isterdim ama yapamadım yüzüm yoktu.

bu yanlışlıkla yaptığım bir hırsızlık: sert plastikten yapılmış ehliyet, kimlik kartı koruyucu olur bilirsiniz, üzerinde örnektir yazar. onları bedava sanıp kasanın oradan 2 tane alıp çıkmıştım dükkanın birinden, 2 metre yürüdükten sonra anneme gösterdim bedava şeylerden aldım diye. meğer bedava değilmiş yine azar yedim, geri dönüp aldığım yere koydum kasada duran amca gördü, yanlışlıkla aldım amca deyip kaçtım hemen.

yine bir başka olay: ortaokul son sınıftayken oldu, dershaneye gidiyordum hoca matematik dersinde 25 soruluk test dağıttı hepsini bilene gazoz, sandviç ısmarlayacağım dedi. 24'ünü çözdüm birinde takıldım önümdeki kızdan baktım. hoca kağıtları topladı hepsi doğruydu cevaplarımın. hocanın verdiği parayla sandviçimi yedikten sonra içime vicdan azabı çöktü ve ertesi gün hocaya gidip bir soruyu başkasından baktığımı söyledim, yediklerimin parasını uzattım. sonra para uzattığım elimi geri itip, pişman olup bunu söylemen de güzel, bir daha yapmazsın dedi. yapmadım gerçekten de.*