yazarların yaşadığı garip olaylar

bir sürü var fakat 1-2 saat önce yaşadığım bir taneden örnek vereyim. uykumda uyumam lazım artık saat gece 1:14 diyorum ve uyanıyorum. telefonuma bakıyorum saat 1:14. ben yorum yapmıyorum arkadaşlar.

koronanın ilk çıktığı sıralar çinli olduğunu tahmin ettiğim bir arkadaş (çünkü gözleri çekikti, bu yeterli bir neden) beni yolda durdurup hastaneye nasıl gidileceğini sormuştu, o günün akşamında da penceremin önünde otururken sokaktan üç çinli geçmişti öksürüp tıksırarak. bi ufaktan hedef ben miyim tayfun olmuştum.

ankara'da kurtuluş parkında iki çocuk bir anda önümdeki gruba saldırıp üç kişiyi bıçaklayıp kaçmıştı ve işin kötüsü hepsi çocuktu gerçekten max. 15'tir yaşları.

bimde sıraya gecicem o sıra da orta yaşta bir adamla yaşlı bir amca sıraya doğru geçiyordu ben onlardan önce geçmiş oldum neyse onlerindeyim adam babasına dedi ki -ya öyle bakarsan geçerler dedi. ben üstüme alındım tabi hemen. döndüm arkama geçin siz önüme ben kimsenin önüne geçmedim, kasa boştu geçtim dedim. ama nasıl sinirliyim, sonra adam dedi ki yok bizim aldığımız şeyler bantta seninkilerle karışacakti o yüzden öyle dedik dedi. bir anda bir utandım anlatamam özür de dileyemedim aldım alacaklarimi çıktım çok garip bir andı. yanlış anlaşılmalar garip sonuçlar doğurabiliyor

eski yakın arkadaşım otobüste olduğumu ya da bir yere gideceğimi bilmiyorken “otobüste misin sen?” yazmıştı. orada olmadığını bilmeme rağmen yol boyunca etrafıma bakmıştım

hiç yüzyüze görüşmediğim ama biraz sohbetim olan üst sınıftan bir çocuk ( malum bu yıl üniversiteler uzaktan oldu) beni rüyasında kendisi ile evli olarak gördüğünü söyledi. ne diyeceğimi bilemedim çok garip ve saçma bir olaydı.

otobüs bekliyorum.durakta bir minibüs durdu ve bir kadın indi.gayet normal her şey.sonra baktım minibüs girmiyor.neden? kadın minibüsün önünde ve onu tutuyor.* sonra karşı durağa bağırmaya başladı.meğer birisi ile sözleşmiş ve kadın yanlış yönde bekliyormuş.

kadın taksi gibi minibüsü tuttu ya orada.
şu kadar vurdumduymaz ve keyfine düşkün olsam belki bu garip dünyada daha mutlu olabilirdim.

daha gelmedi ama gelecek olanı düşünüyodum.. yeni toplu taşıma zamlarına göre 1 ay boyunca otobüse binmeyip tabanvay kullansam bosna'ya gidiş dönüş bilet alıyorum teşekkürler imamoğlu teşekkürler simülasyon..

adamın biri az önce shell’de 600 liralık benzin alıp hepsini 1 tl ile ödedi, kasiyer kadın da dönmüş bana 400-500 olsa neyse ama bu çok değil mi diyor. hayatım tam olarak böyle kesitlerden oluşan koca bir saçmalık.

hiç huyum olmasa da yerleri silmeye yeltenmiştim. sadece yerleri değil, dolap kapaklarını da. o sırada fark ettim dolap kapağındaki el izini. sildim, temizlendi ve kuruduğunda tekrar gördüm. elimi koymuşumdur unutmuşumdur dedim. salonun yerlerini silip şöyle bi sildiğim yerlere baktığımdaysa kuruyan yerlerde ortaya çıkan el izlerini gördüm. sanki balkon kapısından amuda kalkarak televizyona kadar yürümüştüm. eğilip ellerimi üzerine koydum ama benimkilerden büyüktü.
anlattığım insanlar , bir iki kişi hariç, uydurduğumu ya da bir açıklaması olacağını düşünüyor. 7.kattaki evimizde amuda kalkarak birinin yürümesinin ve el izlerinin silerek değil bir hafta sonra geçmesinin açıklamasını hala yapamıyorum.

bazen aklımdan bir yemek geçiriyorum, akşam eve gittiğimde annem o yemeği pişirmiş ve heyecanla bekliyor oluyor. bir derdim, bir sıkıntım oluyor yahut beni derin derin düşündüren bir şey aklıma takılıp kalıyor; annem geliyor o şeylerle alakalı bir kesit okuyor kitabından ya da bir video gönderiyor halbuki ben hiçbir şey anlatmamış oluyorum.

öyle yani, anneler garip. anne olursak anlarız herhalde.

sevmediğim bir il var ve karşıma hep bu ilden insanlar çıkıyor, sanırsın ki türkiye'de sadece bu il var.

bir kere su almak için girdiğim büfede müşteri olarak gelen ve hiç tanımadığım bir adam çocuğunu tutmamı istemişti ancak soruya cevabım olmadan çocuğu fırlattı kucağıma
(bkz: nasıl fidyeci oldum)

bugün minibusteyim, zaten hep mülteci dolu. boş bir koltuğa oturdum sonra türbanlı bir kadın ve garip kılıklı bir adam bindi, kadın sürekli yanımdaki koltuğa bakıyor ama oturmuyor, ben de bir sıkıntısı var herhalde diyip umursamadım. sonra adam geldi ve dedi ki sen arka koltuğa geç biz buraya oturalım, arka koltukta da adam vardı bir tane, diyecek söz bulamadım bir an. kadını mikeceğim sanki malına koyayım. sanki senin o afgan kılıklı türbanlı eşinin yanıma oturmasına çok ihtiyacım var. ama hiç ses çıkarmadım dostlarım, tamam dedim ve arkaya geçtim. keşke benim onlara gösterdiğim saygıyı onlar da bana gösterselerdi. buradan 2 adet daha şey söyleyip noktalayacağım. birincisi: senin o türbanlı karını ne yapayım ben, bakire öleceğimi bilsem bile o iğrenç, evrimini tamamlamamış kadına yaklaşmam zaten, ikinci lafım ise kadınlara: bence uzak duracağınız adamı doğru seçin, asıl uzak durulması gereken kişi ben değilim afgan kılıklı kocası uzak durulması gereken.

not: üzerimde lise forması vardı bu arada, okuldan çıkmıştım. siz düşünün durumun vahimiyetini.

vaktiyle çalışırken bir müşteri ofise gelerek peçeteye ne istediğini yazmış ve bana uzatmıştı. bir an kendimi, barda şarkı söyleyip istek parça çalması istenen şarkıcı gibi hissettim.

online olarak özel ders veriyorum. tam dersin ortasında bir anda elektrikler kesildi, ben de öğrencinin velisine elektriklerin kesildiğini yazdım. ne yapalım diyemeden kadın bana sadece hayır yazdı. hayır, evimde elektrikler kesilmemiş.

adliyenin arka tarafında bir büfe var. oturmuş çay içiyordum. bir abi geldi yanıma. "oturabilir miyim" diye sordu "tabi abi estağfurullah" dedim buyur ettim. sohbete başladık. bir süre sonra bana çay ısmarlamak istediğini söyledi. "olur abi, içeriz" dedim. büfeye gitti karton bardakta iki çay getirdi. "çaylar şekersiz oldu ama idare et" dedi "sorun değil abi şeker atmıyorum" dedim. sonra anlattı, üzerinde nakit para olmadığından kartla alabilmiş çayları. "şeker istedim ama ödemeyi kartla yapana şeker vermiyorlarmis" dedi. bunu derken o kadar inanmış bir şekilde söylüyor sasarsin.
gülmeye başladım. "ne oldu, niye güldün"dedi. "abi sinan (büfeci çocuk) sana şaka yapmış yahu" dedim. "gerçekten mi? inandım ben ya"dedi. başladık birlikte gülmeye. garip ya, bu devirde buna inanan olması garip.

geçen sene ağustos ayı, twitterda bir kadının içine giren cin, ona aşık olduğunu söylüyor. ben de bununla dalga geçiyorum. gecesine de, balkanlardaki cinli hikayelerle ilgili bir akademisyenin canlı yayınını dinliyorum. uyuyorum. sabah uyandığımda elimde kına lekeleriyle uyanıyorum ve bu kınalar tişörtüme, dokunduğum beyaz şeylere de bulaşıyor...

not: kına değil, elde çıkan, 2 3 günde geçen bir mantarmış.

ufo tarafindan kacirildim. detayi anlatkistim 1 entarimde. evet.

her gunum birbirinden daha garip. cok heyecanliyim boyle olmamasi lazimdi. bu gidisle kalpten gidicem oturdugum yerde.