yazarların yazma aşkının tutuştuğu zaman dilimleri

bazı günler, gece yarıları ve akşama doğru bana geliyorlar. kelimelerin estetik uyumu zihinsel bir uyarım sağlıyor, garip bir memnuniyet hissi yaratıyor.

ben gece 4’ten sonra gözümle yazarım ancak dilim dilim özetlemek gerekirse:


edebi hanımlar dm…

şimdi!

gece 12'den sonra dertlenmeye başlıyorum. o sırada sözlük kenardan göz kırpmaya başlıyor.

canımın sıkıldığı anlar/günler.
zaten sosyal hayatta keyifliyken sözlükte ne işim var?

calismadigim zamanlarda , gece canım sıkıldığında ...iyi geliyor yazmak

en çok içerken yazmayı severim ve aklıma yazacak şeyler böylesi zamanlarda gelir ve konuşma diliyle yazdığım için hiç zorlanmam ve bu yüzden de uzunca olur yazdıklarım.

fakat içerken yalnız kalamıyorum uzun zamandır. birileri muhakkak sekiyor, hiçbir şey bilmeseler saati soruyorlar. yalnız olmayı seven biri olarak, üç günlük dünyada kaldı iki günlük ömrümüz, kardeşim bir rahat verin bırakın da yaşayalım.

konuya bağlı yazarken çok üzülebilirim ama çok üzgünken yazmam. vatsaba bile girmem o derece kaparım kendimi. üzüntü beni bitap kılar. parmaklarıma kan gitmez, kim yazacak o halde?