yazarların yediği en kötü yiyecek

her nimet allah'tandir ama

soylicem igreniceksiniz, durun igrenicekler okumasin cunku dusunurken bile igrendim,

etli arapsaçı. adında hayır yok zaten.

ya dublin'de bi çekim için aceleyle bir yere gidiyordum. bir türk restoranının önündeki tabelada böyle çok güzel bi tabakta patlıcan musakka, cacık, pilav gördüm. ki ben bu mönüye dayanamam. ağzımın suları aktı. o restoranın bulunduğu sokağı aklıma kaydettim ve ertesi gün dedim burda ben güzel bi ziyafet çekeyim. o gün ertesi gün çekeceğim ziyafeti düşünerek bişi yemedim, sadece içtim.

ertesi gün bi öğrencimle röportaj için buluştuk, dedim böyle böyle. oraya gidelim yemek yiyelim. sonra çekeriz çekeceğimizi. büyük bir heyecan ile tabldot usülü siparişimi verdim. pilav, cacık, turşi ve musakka. allahım allahım. çatalımın yarısını musakka'nın patlıcan ve kıyması ile doldurdum, kalan kısmı da pilav ile doldurdum. attım ağzıma. aman yarabbi o nasıl bir koku. o nasıl iğrenç bir tat. hem pişirememişler hem de koyun etinden kıyma kullanmışlar. patlıcan desen acı, ölmemiş tam. soğanlar al dente kıvamında kıtır kıtır ağzımın içinde. yağ desen bi denişik. belki turşusu iyidir, onca öyro verdik bari turşu ekmek yiyem de midemin suyunu alsın dedim. öyk o da kötü.

kusacak gibi oldum. yemeklerin hepsi iğrenç tadda ve kokuda. hemen çıkmam lazımdı oradan. ama içerde herkes türkçe konuşuyor, beğenmedim diyerek çıkamazdım. telefon çalıyormuş gibi yaptım, yüksek sesle acil işim çıkmış gibi oyunculuk sergiledim ve koşarak kaçtık. o gün işler bitti gittik bi bara oturduk sohbet muhabbet falan. bira söyledim ama ağzımdan o koku gitmiyodu. ağzımın uyuşması için iki tek viski attım, sonra biraya devam ettim. gecenin sonunda yemekten değil alkolü karıştırmaktan dolayı kusacaktım.

çin yemeği (genel)

bıldırcın.

aşırı derecede övüldüğü ve ısrarla ikram edildiği için bir deneyeyim, dedim. demez olaydım. yazık el kadar kuşu kızartmışlar, ne eti ete benziyor, ne tadı bir şeye benziyor.

tayland çerezi.
renkli makarna gibi bir şeydi, poşet içerisinde,
içkiliydik,
kuzen getirmiş,

ağzımızdan zehri 2 gün geçmedi ,

puh allah belanızı versin.

suşi.
adı bile kötü.

arkadaşımın babaannesini yemiştim bi' sefer. sanırım tarihi geçmişti çünkü tadı çok kötüydü.

arkadaşımın bana misafir geldiğinde yaptığı menemen.
göcek'teyim o zamanlar. bana geldi, sezon sonu, takılıyoruz. her akşam disaridayiz zaten, içip muhabbet edip eve dönüyoruz. bir gün eve döndük, bu acıktım dedi.
o saatte de paket servis yok. dedim ki; " mutfak orada, yabancı değilsin, yap da yiyelim".

"menemen yapicam" dedi bu ama gözler kipil kipil,zor açıyor. yap dedim, annemin domates konservesini verdim ve ben çıktım mutfaktan...

geldi bu yalpa yalpa. elinde tava. ekmeği daldırdım. ağzıma atmamla büyük bir hayal kırıklığı yaşamam bir oldu.
soğan yok,
sarımsak yok,
konserveyi döker dökmez yumurtayı kırmış üstüne şapşal. domates konserve tadı sardı ağzımı...

işte öyle bir kabus.
"menemen soğan koyulmaz ki" diyor bir de hadsiz.
dometesi pişirmiş gibi sjdhhd.

karnıbahar, kokusu yüzünden hemde, osuruk kokuyor

akranım (bkz: cordarone)’ye katılıyorum. suşi kadar saçma yemek var mı derken aklıma noodle geldi.

et varken tavuk varken ızgara balık varken pilavlı, otlu, çiğ balık nedir ya?
bir kere denedim tekrar yemem için günlerce aç kalmam lazım. bi de üstüne bana iki kişilik künefe verilmesi lazım birde çay. yoksa, yok.

ramen, kore yemekleri tattırmak isteyen arkadaşlarım yüzünden hayattan soğudum.

meslek lisesini yiyecek hizmetleri üzerine okuduğum için zamanında gerçekten fazla kötü şeyler yedim.

grupça yaptığımız yemeğin üzerine anlık dalgınlık ile deterjan konulmuştu mesela yeşil yağ yerine.
işin kötüsü ne olduğunu anlamak için tekrar tekrar yedim.
neyse ki hâlâ yaşıyorum.

yaptığım pastanın sadece üzerindeki kremasını yapması gereken arkadaşım kremayı ayran ile yapmayı denemişti sütümüz olmadığı için.*
ikisi de süt ürünü olduğu için o kadar büyük bir fark olmaz demişti, hoca anlamaz bile demişti.
ben de başka çarem olmadığı için inanmış gibi yaptım.
yediğimdeki o ekşimsi tadı asla unutamıyorum.

kendi açtığı makarnayı bozulmuş krema ile ikram eden sıra arkadaşım...
yani makarna ne kadar kötü olabilirse o kadar kötüydü.
artı olarak bir insan kremanın bozulduğunu nasıl anlamaz, nasıl.

bir de vegan içli köfte yapmaya çalışan arkadaşım vardı mesela.
öyle ki içli köfteye edilen bu hakareti kendime edilmiş gibi saydım.
içine her ne koydu bilmiyorum ama gerçekten yediğim en kötü şeyler içerisinde ilk beşe falan girer.

kabakla yapılan her şey.

kabak tatlısı.
yeşil kabak, yemeklik olan kabaktan kabak tatlısı. misafirlikte yediğim, o neydi gız tatlısı.

o daha kötüsünü yapana kadar en kötüsü bu kabak tatlısıdır benim için.

zeytinli kek.. ya normalde ben zeytin seven bir insanımdır küçükken bir pikniğe gitmiştik babamın çalıştığı iş yerinin düzenlediği bir piknik gibi bir şeydi adamın biri kek yapmış bana da verdi ben de bunu çikolatalı kek diye bir ısırdım beynim zonkladı bir de allah'ım nasıl tuzlu yemezsem ayıp olur bitirdim mi hatırlamıyorum ama yani kaç bardak su içtim sonra onu bilmiyorum bir de adam zeytinle kafayı kırmış zeytin reçeli falan da yapmıştı tamam evde ye bunları ama pikniğe ne getiriyosun canım kdndndm

aslinda kotu oldugu icin degil ama her allahin gunu yedigim, daha dogrusu yemek zorunda oldugum icin tavuk gogsu, pilav ve yumurta....
sporu biraktiktan sonra omrumun sonuna kadar yemeyecegim uclu.