yazdığın şiirden bir parça bırak

kulağında tanıdık ama zor duyulan bi ezgi
yaklaştıkça kaybolan, sonunda sessizlik
bestelenmiş hali ihtimal

o zaman ben de yeni yazdığım bir parçamı bırakıyorum yani şiirimi.

havadis
yeni yaralar açıldı.
kimseye söylemedim.
mahalleli ölsün meraktan.
söylerler hep bir ağızdan,
"ne derdi var bunun?"
"ya aşık ya işsiz."
yakında çıkar havadis. 
tahminler de sıkılır.
konu değişir birazdan.

son
(...)*
bir kağıda rüzgar geldiğinde gideceği gibi
senin de bu hayattan göçüp gideceğin için.

..................
süngüye kalkmış balçık dolu siperden,
o beni görmeyişler ölecek birden.

alıştım belirsizliğine - bir yokluk aleminde aç gezerken.
tanıştım sensizlikle - bir gece kervanında mavisizken.

belk...

bu kadar. şiir falan yazacak yetenek yok bende.

belkide yorulmuşundur
belkide artik yolun sonu
kalktı gidiyor gemi limandan
ne gelen var nede giden
battı batıyor bu kalp
denizde kayboldu gitti umutlar
yalan dünyada hayel kirikligisin be adam
;benden bizden gittin gidiyorsun
bitti bitiyorsun sende ötekiler gibi asi kiz

çıkışı olmayan sakim rah ve ruhlar
yapışkan kokusu çürük cesetlerin
ve buğulu siyah nemi styx'in
tartaros'un portresi, hoş geldiniz

anlamsızlık ve bulantı bitmedi
yaşamın ağırlığı omuzlardan düşmedi
ne bir dost, ne de tanıdık sima düşmandan
eser yok sizden, ait olduğunuz dünyadan

ne korkunç ölüler bunlar, tanrım
büyük bir kaya yuvarlanıyor sandım
kaçış yok her yer alevden, paslı ölümden
ölme hakkı bile alınmış elinizden

dante göçeli çok oluyor
yardımcı ruhlar ise yalnızca efsane
lethe uzaklarda, çok çok uzaklarda
burası tartaros, hoş geldiniz

kitapta yazacağım için telif şeysi olmasin diye yazmasam olur mu??

yarsan yüreğimi sıksan kalbimi kanım bile sen diye akar

öğrendim mi bilmem
kaçmayı siyah elbiselerden
yüzleşmeden gitmem
duyduğum tehlikeli gerçeklerden

ve yeni bir tanrı doğdu
kendi adını kendi koydu
adalet tahtına oturdu
yeni bir düzen kurdu

gördüm bulutu suyun yansımasında
duydum kuşun sesini sabahın ayazında
aradım uzun uzun ıslak sokaklarda
dilimde yarım kalmış bir şarkı

sadece uyumak istiyorum
insanlarla uğraşmak zorunda kalmadan
rüyalarımda mutlu olmak
başkalarının hayallerinde kaybolmadan

gelen ses ne sesi?
sessizliğin sesi dedi.
peki dedim sessizlik ise
nasıl sesi olur sessizliğin?

ses ki hem sessizdir hem sesli,
en büyük çığlıklar sessizliğindir dedi.
peki dedim nasıl duyarız çığlığı?
sessiz olarak dedi.

*bahçe yalnızı*


zihnimizde hüzünler ve güller, mahvolmalar bitmez
bahtımızın düğümü duayla çözülmez
insan bitmedikçe umut bitmez
rabbin ölmedikçe sayılı günler marş marş
yanımda ömründe 12 düğümlü bir kadın
bütün gün dolanır 99luğu...

yüzü olmayan bir ruh cismindeyim
aklın varsa anlar;kalbin varsa ağlarsın
cahilsen güler;bilmek istiyorsan bağlarsın
tepemde gezinen 100 kiloluk şeytanın cinneti-zihinimin tilkisi o da tehlikeli
ya nûr! bütün günahları temizle yine yağ
dünyaya bir kusur olduğum için pişmanım
dünyada bir nüfus olduğum için perişanım

ölüm solukta bakardım 33lük durakta
nefesim gerçek değil bu sadece yanılsama
yangın mateminde suyduk öylece;ben
sönmedi alevler;sen bizi üşüyor sanarken
susturdum her bedeni açlıkla, her güzeli acıyla , her savaşı barışla , sıkıntıyı inşirah duayı inşallahla

her sonluyu sonuyla



hangi şehre kahır desen içinde ben varımdır
hangi dağda kayboldum, hangi hikayenin külü
ve bazı ruhlar sûr inse nefessiz
dünya boydan boya cehennem kokarken
vaad edilen bir cennet bu devlet kadar gereksiz


acımdan ölmüyorum sade hüzün tokluğu bu
varlıkta ıslanırsam gelir bulur yokluğumu
elbette mutluyum düşünmüyorken soluduğumu
ben bir yüceye gözyaşında selâyım
ne aradım ne buldum gök yıkanmadıkça karanlık
deneysel motiften halliceyim, yaşamak filhakika saçmalık



ölmek üzere doğan bebeğin kulaklarına selâ sesiyim
ben her saniye suyu kesilen bir denizdeyim
senet kokan sepet sepet viran haneler
hanedekilerin göğsü siyahla kaplanmış gibiler


yıldızlar yanınca gün batınca
hayaletle dolan şehri bir de bana sor
dünya gözüm seyreliyor
güzel binaların soğuk yurtlarında yangın var
zaman yarat silik ve gereksiz



ey doğan güneş! ya nûr!
darül-fena'dan kaçıp gidene mi samimiyeti?
önüme kendim çıktım
bilir misin? selam bile vermedim
yaşamın yasaklanan elması, sıkıntı
faiziyle fışkırdı
galiba kaderim beni yanlış anladı. kederim!
diriltin ölenleri beraber acı çeksin insanlık
bir bütünüz ahali! kardeşiz unutmayın
her birinizin adı aslında birer mayın
ne kadar elhamdülillah ve bir o kadar dağlayan böcekler kaşındırırken beynimi
madem duymadı o zaman ceza mı kesmeliydi?

vatan kulu

bazen geceler ıslatır güzide memleketimin vesile sokaklarını

özlemini haykırır o güzel diyara yağmur damlaları

ulu bir devlet, koca bir çınar barındırır başka bucak insanı

ırkım ırkına denk midir, ey kurtuluşu hak eden islam vatanı

her damla kanında vatan var, kardeş dediklerimin şehit ecdadı

soykırıma, caniliğe ekser dertlere bürünmüş hayat erbabı

soyu kırık olan elbet bölmek ister şu güzel cennet diyarını

kıbrıs'ından tut iplerini van'ın eteklerine çek yoldaş aşkını

her bir beldesinde dost bildiklerim taşıyor yüce şanını

ilel ebet var ola ki bu devlet, bitmesin ahir memleket sevdası

ey türk'ün, çerkez'in kürd'ün ve daha nicesinin manidar vatanı

her bir matemi içerisinde yılları aşkın derin yaralar saklı

gün ola belki devran döne, buhrandan çıkan aziz kağnı

barındırdıkça beni hududunda gönül anar daima adını