şiirden anlamayan insan

şöyle lanet olasıcadır, böyle adı batasıcadır.

fakat bu benim. ben çoğu şiirden bi'bok anlamıyorum. imgeleri anlama yeteneği bende sıfıra yakın. "kuş koysunlar yoluna" gibi veya "hayat kısa kuşlar uçuyor" gibi birçok aşırı popüler dizenin ne dediğini çözemiyorum.

edit: bu arada tam portakallık başlık ha gençler. at taşını yakışıklı bir tanımla, beğeniler şelale. kaçırmayın.

şiirden anlayan adamdan her şey beklenir yapmayacağı kepazelik yoktur..

yazma çalışması tavsiye edilebilir bu tarz insanlara. belli bir duyguyu kavramı ya da eşyayı düşünüp zihindekiler kaleme alınabilir. faydası olacaktır diye düşünüyorum. e tabi okumasız olmaz.

join the club.

çok sevgili can bonomo'nun güneş isimli şarkısında "sevgi nedir bilmeyen şiirden anlamaz" diyerek tarif ettiği insandır. haklılık payı da vardır kanımca.

parasızlıktan hala gaz lambalı evde yaşıyorum, camlar da sağlam değil soğuk geliyor demiyor da,
'' lambada titreyen alev üşüyor '' diyor.
bu ne romantiklik dayıcım ya.
gir sigortalı bir işe, daya sırtı devlete birkaç seneye para biriktirir evi de alırsın, hanım çocuklar yaşayıp giderseniz.

hayatını şiire vakfedenleri okumaz da gider gazete köşelerinin en altına gönderilen 65 yaş üstü dedelerin şiirimsilerini okur.

gerçi bende de suç var, alaturka tuvalet kullanan insanlardan şiir okumalarını istemek haksızlık olur.

şiirin fonksiyonu anlatmak değil, hissettirmek.

(bkz: ben)

şu dünyadaki her şey bir duygu durum yansıması değil mi? ben belki krem şantiye bakarak duygulanmak ve duygulandırmak istiyorum. kelimelere dökülmüyorsa bazı şeyler sebebi vardır. sevgisizlikten değildir bu.

kelimelerin kifayetsiz kaldığı durumlarda şiirler yardımına koşar insanın. sevgiyi anlatmanın en güzel yoludur şiirler. ama sanırım bu bizim kuşak için geçerli.
iki tane oğlum var bazen diyorum ki birkaç şiir ezberleyin mutlaka faydasını görürsünüz. verdikleri cevap gerçekten çok ilginç!!! dediklerine göre zamane kızları şiir okuyan erkekleri tercih etmiyorlarmış...
o yüzden son yıllarda kadına şiddet arttı sanırım.
demek ki şiir sevmek için karşı cinsin de şiiri sevmesi gerekiyor.

doğru şiire denk gelmeyen insandır.

şiir bitti, şiir öldü sahiden. ahan da kanıtı:

"sihriydi tutkuların şiir bitti!
solunarak süzülen tılsımı kalmadı gönlün…

şiir bitti! kurudu esin çağlayanı umudun
dindi suların tendeki çılgın uğultusu
öpüşlerin düşlerin filizleri yolundu
kimse ağlamıyor özlerken…

şiir bitti! uçukladı dudakları sevginin
bakışlar yapayalnız, yalnızlık çırılçıplak
gülüşler kıvılcımsız
can bitkin, dil tutsak…

şiir bitti! bulandı yüreğin özgür sesi
çığlığı duyulmuyor sevincin…

şiir bitti! bozuldu ışıktan büyüsü duyguların
korkunun da ucuzları türedi coşkunun da
erdem sığlaşıp özüne yabancılaştı
dal kuru, dalga uysal
herkes her şeyin sahtesine alışkın

şiir bitti! dindi rüzgarın tükenmez gücü
ağıtlar yetim, türküler öksüz.

şiir bitti! soldu içli sesin beslediği tomurcuk
alaycı çalgılar dökülüyor şarkılardan
hüzün sürgün aşk yılışık…

sokakta sabrın tiryakisi ruhsuz bir kalabalık…
tek umut ki yaşam bitti demeye varmıyor dilim
o da çocukların sesleri…"

nihat behram

var böyle insanlar..
ötekileştirmeyin.. alın aranıza.. iki anlatın.. iki okuyun...
almadınız çocuğu aranıza.. sonra etiketi yapıştırdınız.. ayıp valla..

başlığa gelir isek..
görecelidir.. çokta üzerine düşünmemek gerekir..
belli ki yarım kalışları başka limanlarda kendine dem olmuş..

olsun siz yinede yabani gibi davranmayın..

bu türk şairlerinin ekseriyeti tarikat şeyhi gibi dolaşır hele muhafazakar olanları bildiğin kendisini şeyh zanneder ama tasavvuf deyince öyle şey mi olur şirk derler alayı dangalaktır bunların safi rüzgar kendi egosuna teşne olmuş adamdan şair olmaz.

zamanında okuldan şiirle ilgilenen arkadaşlarım vardı da pek sevmezdim ben. ama sevmemekte de haklıydım yani bana göre. çünkü onlar şiiri bir sosyalleşme aracı, popülerlik kazanma yolunda atılan bir adım olarak görüyorlardı. o sıralar boş iş diye görürdüm, şimdi durum farklı. benim için çok feci şeyler hissettiren şiirler var tekrar tekrar okuduğum, her zaman aklımda bulundurduğum.

şiirden anlamayan ya doğru düzgün adamakıllı bir şiiri okumamıştır, bir şeyler hissetmek istememiştir ya da şiir okumak için yanlış bir zamanı seçmiştir. sözgelimi otobüste yolculuk ederken bir gözü telefonunda yeni bir şiiri okumakta, bir gözü çevresindedir ve yazılanları tam olarak anlayamaz. o an beğenmediği için de bir daha bakmaz ve nice güzellikleri kaybeder. otobüste şiir okunmaz demiyorum yanlış anlaşılmasın. okunur ama odaklanmak gereklidir. bir miktar da yaşanmışlık.

15 ay geçti şu başlıktan sonra, hala anlamıyorum.

bir kadını ortadan ikiye böl,
yarısı annedir,
yarısı çocuk.
yarası sevgili
yarası aşk...
duyanlar bunu bilmez,
görenler anlamaz bunu!
yarısı rivayettir,
yarası gece...

lan ne alakası var, ne diyorsun, ne anlatıyorsun ya?

hepimiz gibidir. şiirden anlamak doktor olmak gibidir. doktorluk herkesin harcı değildir malum.. şiirden anlıyor olmak için oldukça şair mürekkebi yalamış olmak gerekir.

şiir anlaşılmamalı zaten. anlaşılıyorsa olmamış demektir. şiir dilin düş görmesidir. yani metaforiktir. ne sezdiğin ya da sana ne çağrıştırdığı önemli. ürpertmiyorsa vasattır. ama şiir herkese hitap etmez. marjinal bir türdür. semantik açıdan düz yazıdan çok farklıdır.

içinde birşeylerin eksik olduğunu düşüneceğim insandır.

ne var bunda anlamayacak?
(bkz: shakespeare) işte. bol bol şarap iç.