şiirden anlamak

bence, neyin şiir neyin şiir olmadığını bilmek, dizeye, kafiyeye, işlenen temaya, şairin gizlediği duyguyu veya düşünceyi anlayabilmek demektir.

şair veya şair ruhlu olmak demektir...

en az resimden anlamak.kadar teferruatli bilgi gerektiren, türkçe bildigi için şiiri de bildiğiniz düşünen hatta şiir sevmiyorum diyenlere asla anlatılamayacak olan bir nevi uzun sözün özü masalarında bütünün oluşturduğu estetik söz dizimi.

yazmayı öğrenmekle büyük eserler yazılamadığı gibi okumayı sökmekle de edebiyat okunmuyor. sevmek, emek vermek gerekiyor. lakin mesele çoğu zaman cümlelerin ne anlama geldiğini idrak etme meselesi değildir. mesele şiirin etkisine açık olabilecek çağrışımları sezebilecek duygulanımları hissedebilecek kadar ilişki kurabilmektir. insan kendinde kat etmediği yolu başkasında edemez. ne konuşma yoluyla ne sazla ne sözle. onun içindir ki sadece edebiyata mesai harcamak sizi yetkin yapmaz. kendinize doğru bir yol açmak, psikolojinizle, sosyolojinizle, içinde bulunduğunuz örüntüyle ilişki kurmalısınız. ister kişisel gelişim, ister entelektüalizm, ister çok yönlülük deyin adına. bir sürü edebiyat mezunu hem de çok çalışkan insan görüyoruz, ne yazık ki söylediğimiz sebeplerden dolayı düşünme kabiliyetleri çok zayıf. yüzlerce eseri bir harddisk soğukluğuyla taşıyorlar. ilişki kuramıyorlar. tek boyutlu bir ezberin içindeler. hayatında ilk kez bir şiir görmüş biri, başka türlü bir arka plana sahip olduğu için, o şiirdeki damarı bulup cezbesine kapılabiliyor. sırf insan olma durumunu daha iyi idrak ettiği için. böyledir. şiirden anlamak, anlamdan çok sezme ve sevme işidir.

aklın anladığı değildir şiir.

şiirden anlayan ama gerçekten anlayan insanlar gözümde bir kademe daha atlar. gerçekten dedim çünkü her iki kelimeyi süsleyince şiir olmuyor da

şiir, insanın ruhuna ayna tutmasıdır . bazen aynanın karşısında duran kendisiyken bazen de bir başkasıdır. insanın kendi içini görmesi ve bunu kelimelere dökmesi, hiç yaşamadı hiç bilmediği duyguları yaşayan insanların ruhuna ayna tutarak bu duyguları görebilmesinden ve bir de üstüne kafiyesi, derinliği ve zerafetiyle uyum içerisinde olacak kelimelerle ifade edebilmesinden çok daha kolaydır. çünkü her yerde mantık aynıdır. var olanı ifade etmek, olmayanı var etmekten her zaman daha kolay olmuştur. şiirden anlayan şairin işi de aslında onda var olmayanladır.

ya da anlamamak :d